Latest items:
Leszek Czerwosz, 19 october 2013
sprzedam lub zamienię
rozkładowe mieszkanie
z wszystkimi wygodami posiadam
w centrum duszy
bardzo nudzi sprzątanie
pustych pokoi
dalekie widoki z okna
zamienię bezpośrednio
na blask oczu
niech zaskrzypi podłoga
zajęczą sprężyny łóżka
wprowadź się do mnie
w zakurzonej wyobraźni
powieś ubrania
Leszek Czerwosz, 5 april 2011
zima
patrzę jak kosmyki słońca
wślizgują się tu i tam
z uporem zdejmujesz
ciepły dotyk mego wzroku
z szyi, z twarzy
odwijasz szale rąk
zaziębisz się
bez grzechu
a zima może być sroga
Leszek Czerwosz, 16 january 2019
najważniejsze są sufity
przychodzi czas
że najważniejsze są sufity
smugi farby niechlujnie pomalowanej
i gruzełki na których
zatrzymuje się wzrok
odpoczynek dla myśli
co depczą się w tłumie
cały dzień i następny
mija
spokojnie
kolejność pór roku
nie gra już roli
Leszek Czerwosz, 28 august 2013
striptiz na szklanej górze
w niebyt toczą się kolejne
zdejmowane maski
z pochyłości ześlizgują kopyta
rycerze tracą głowę
a twarz stale
nie do zdobycia
współczesny teatr cieni
czy jeździec znajdzie windę
wciśnie guzik i wszystko
wydarzy się jak w bajce
znanej sztuce
granej po tysiące razy
Leszek Czerwosz, 2 june 2012
bez nadziei
znamy się od początku
kochamy bez końca
ale nie ma czasu
na zjedzenie przygotowanych dań
apetyt rośnie w miarę
zbliżającego się święta
owoce z drzewa dobrej nadziei
nietknięte
pozostają dla ptaków
ona rodzi się i umiera
bez końca
Leszek Czerwosz, 8 january 2012
utrata zasięgu
sieć raz rwie się to naprawia
byle do przodu
próbuję oddalić myśli
o przemijaniu
przychodzi chwila
gdy najważniejsze są sufity
gruzełki jak węzły tele
połączone smugami
poświaty wieczorne
z sąsiedniego pokoju
wizja
cichej rodzinnej rozmowy
tylko
Leszek Czerwosz, 5 august 2010
w sieci
w sieci jest ruch bitów oszalałych
nie do mnie adresowanych.
ciebie tu nie ma
stoję na czatach
i obserwuję awatarów pełne pokoje
zaszyty w obwody drukowane
ręka już zapomina
jak się pisze
zwyczajne słowa
a jednak
jest jak dawniej
czekam na przystanku
autobusy pędzą wciąż nie moje
a ciebie nie ma
Leszek Czerwosz, 5 april 2011
krok w przód i dwa wstecz
nitki z wełnianego kłębka
zostawiam za sobą
prowadzą do przeszłości
by bezpieczny był krok naprzód
niespokojny o jutro
niepewny nowej widowni
zgłaszam się do szpicy czołowej
bo życie nie pozwala
stale oglądać się za siebie
potem prowadzę ćwiczenia wojskowe
z wycofywania się
na z góry utracone pozycje
a spalone mosty zmuszają
przekraczać rzekę wpław
po wielokroć tę samą
Leszek Czerwosz, 31 march 2011
mój adres
jej miasto
ma swoje ulice
wzdłuż i w poprzek równo wyznaczone
kamienice światełkami rozświetlone
czytam wokół
księgę wspomnień
na pewno przekracza
ustawę o ochronie danych osobowych
nie znam mojego adresu
ani daty
ale kiedyś polubię to miasto
Leszek Czerwosz, 5 january 2012
dobrze
leżymy w gaju
muska wiatr
zlizuje słońce
jesteśmy w chmurach
palcem pokazuję kształty
poprowadź moją dłoń według woli
dobrze wiesz
dokąd zmierzam wskazującym
a nocą
wypiję z tobą wino
w tawernie znalezionej
w pofałdowanej wyobraźni
ja tylko śniłem
że jesteśmy
Leszek Czerwosz, 8 april 2014
Podchody
Odciski dziewczęcych stóp na rozgrzanej plaży.
Przypadek sprawił, że zobaczył i wyżej.
Przez chwilę patrzył w słońce.
Wypaliło wzór. Na zawsze.
Stopami powtarzał codzienną litanię.
Cieniem przyklejony do niewidocznej.
Na odległość bezczelnego spojrzenia.
Nie bliżej, nie dalej.
Zajmował każdą pozycję po miejscu jej dłoni.
Przykrywał jeszcze ciepłe. Tylko wzrokiem.
Kocimi ruchami. Napięte, sprężyste ramiona, uda.
Umykanie, zwodzenie, prawie taniec.
Ścieżki musiały się kiedyś powtórzyć.
To niemożliwe, by tak niezauważony.
Już pół roku chodzimy za sobą.
Jedno za drugim, za pierwszym.
Nie zdążył przeprogramować twarzy,
gdy nagle odwróciła głowę. Na czołówkę.
Dzień dobry, to już wiosna!
Była.
Odpowiedź niemożliwa.
Leszek Czerwosz, 27 november 2015
o 23:30 odpływam
między nami rodzi się przestrzeń
wypełniona nietrwałością kolorów
każde niedopowiedziane słowo
oznaczać może obietnicę
ale brzmienie wyobraźni zanika
na granicy białego szumu
więc i ten wieczór zakończy się
o dwudziestej trzeciej trzydzieści
zwyczajnie
Leszek Czerwosz, 19 february 2012
atak czy ucieczka
zły głos na głos
o piczy włos
jeży się do ataku
wybrałem ucieczkę
w nie lepszy dotyk
Leszek Czerwosz, 28 november 2013
był taki lajf
jesteś?
wiedział że pod zmatowiałą
od patrzenia cienką skórką ekranu
była
czekała na randkę w ciemną noc
sam na sam z technologią wieku
zasłonięta nieodgadnionymi hasłami dostępu
z kamerą perwersyjnie odwróconą w gwiazdy
tylko przytłumiony
odgłos jazzu dobiegał
z sąsiedniego mieszkania
jakby klimat uwiedzenia rozpościerał się
po całym osiedlowym wieczorze
przenikał przez skórę
niby dym słodkiego tytoniu
irytował niepokojem oczekiwania
pojawiły się w końcu zielone znaki
obecności
radosne plumkanie przebudziło
z tymczasowej drzemki
rozochocony miał już rozpocząć
akcję palcami
nie przeszkadzaj usłyszał
trzask drzwi
przeistoczył roztańczoną przestrzeń
w cztery ściany
nachylone nad niemym bezdechem
Leszek Czerwosz, 13 september 2012
ostatnie dźwięki ciszy
wykrzyczane słowa brzmią stokrotnie
akustyka wyostrza brzmienie
każdej niewypowiedzianej
odbijają się od wnętrza ścian
ciasnych ale
nie odpowiem na zaczepne
gdy uderzy w twarz
gotuję się
podpalę lont
i czaszka wybuchnie
w uszach stale szumi krew
z perspektywy
krople wyznaczają czas
i to źródło się skończy
doczekać tak do ostatniej
i amen
Leszek Czerwosz, 21 december 2010
Szklane sztylety
jej wzrok
kryształowe ostrze
dyskretnie rani
nawet nie poparte w mowie
nie bronię się
dla zwiększenia działania
broń ukruszam
aż przy rękojeści
mówię że kolejny raz
nic się nie stało
rany z czasem nie bolą
znowu jemy śniadanie
ja sznytów kolekcją
chwalę się potem chłopakom
profesorom psychologii domorosłym
kiwają głowami
i kobietom pokazuję ciało
dla wzbudzenia chęci
wydłubywania ze mnie
tego paskudztwa
Leszek Czerwosz, 6 september 2013
w XXI wieku
jest jak lampa wystarczy lekko potrzeć
rozświecają się wtedy tajemne krużganki
wieże białe strzeliste błyszczące księżyce
stale o tej porze Alladyn wypuszcza posłańca
przenika mury na wskroś - otumaniona
połykasz słowa nim zgadniesz co zamierza
zniewala kunszt rzemiosła jest blask i elegancja
aż po świt dopuścisz pieśni Dżina
dziewczyno
nie słuchaj zaczepek cienia
Leszek Czerwosz, 3 april 2011
góry ukochane
wdrapałem się już
na płaskowyż życia
nudno równo płasko
żaden ruch niczego nie zmienia
na prawo i lewo
takie same widoki
z zeszłorocznego kalendarza
o góry ukochane
co macie tyle cieni
lecz tyle blasków
Leszek Czerwosz, 13 january 2014
Jednak byłoby szkoda
Wylądowali, jakby to nazwać, na samotnej wyspie.
Pośród tłumu. Każdy tu gadał swoje.
Znakami, tajemnicą. Słowa.
Nie wiadomo, czy ktoś się z tym liczy.
Widać było uszkodzone narządy.
Niewyartykułowane potrzeby pierwszej pomocy.
Elementarne braki wirtualnych fragmentów
rzeczywistości. Odwołanie do przeszłości. Wyłącznie.
Nie ma mowy o normie społecznej. Nikt się tu
nie wstydzi. Epatować oryginałem
własnego ego. Ja sam, w razie potrzeby,
mam kilka kopii na użytek maluczkich.
Są świeże i gorące.
Byłaby szkoda, jeśliby samozapłon.
Leszek Czerwosz, 2 november 2013
studnia
za mocne to wino
które spijałem onegdaj
dłoń choć wyciągnij
w tę otchłań
niech zobaczę z daleka
jej cień
na tle byłego nieba
Leszek Czerwosz, 3 october 2017
prostytucja małżeńska
dziś dała ciastko
w nagrodę
pewnie za wywiązywanie się
a dawniej brałem sam
bez wywiązywania
wystarczało póki nie zabrakło
już nie biorę
za drogo
Leszek Czerwosz, 31 march 2011
burza
nadeszła znikąd
i za nic
wiem wiem
to ból za ból
w oku drzazga sól
emocja wyprzedza koncepcję
inna percepcja
chciałbym wiedzieć
że te krople na twarzy
to naprawdę tylko
deszcz
Leszek Czerwosz, 5 january 2012
chwila
samotna wyspa
tryskają emocje napęczniałe
wibruje krew
czas na chwilę zatrzymany
rajem się staje
wszystko płynie oprócz
kiedyś
poniesie i nas
Leszek Czerwosz, 12 august 2017
zdjęcie z bardzo dobrze ustawioną ostrością
ostrość nastawiam na nieskończoność
odbytych rozmów
i nieostrych wspomnień
tylko łzy błyszczą
naprawdę
Leszek Czerwosz, 3 april 2011
turbulencja
moje pióro rysuje
wyraźną linię
na białym papierze
proste spokojne litery
patrzą z aprobatą
gdy stawiam kolejne znaki przestankowe
zaplanowane na wiele dni i lat
nagła turbulencja papieru sprawia
że stalówka drze pismo
i już nie ma odwrotu
a jednak gładka linia życia
powraca
znowu miałem szczęście
Leszek Czerwosz, 30 march 2011
szafa
wypoliturowany na skrzypce
skrzypi stary rupieć
kryształowe lustro
rozprasza na fragmenty
odblaski słońca
fiolet błękit czerwień
coś dziwnie szeleści
to suknie wychodzą z mody
przechowane fragmenty wspomnień
matki
Leszek Czerwosz, 5 april 2011
myśli
Na wietrznej zielonej łące
Leżę i pasę myśli w słońcu.
Coś dzisiaj nie smakuje,
Znudzone, za często powtarzane,
w wysokiej gubią się trawie.
Wolę, gdy za widnokrąg lecą.
Ze wzgórza je widzę z daleka.
Ogarniam spojrzeniem życie,
jak gospodarstwo.
Cierpliwie czekam wieczoru,
gdy głodne, spragnione
na noc do domu wracają.
Przy ogniu powraca spokój.
Przeżycia opowiadają.
Myśli znane, nieznane,
wspomnienia twoje, moje,
takie własne.
Opowiedz mi wszystko raz jeszcze
Wspominaj i powtarzaj.
Gdy znowu razem siedzimy,
to wspólnie myślimy,
nareszcie, nareszcie.
Leszek Czerwosz, 14 december 2013
fale
Pustynia, może wydmy.
Drobne pagórki, czółenkowe doliny.
Regularnie, bez przerwy.
Tak było zawsze, póki nie napotkałem
odciśniętej stopy w tej nudzie.
Jestem jej artefaktem, rozrywką.
Od tej pory
każde ziarenko piasku
znakiem. Niesie informację.
Zbyteczną.
Jeśli nie znam języka,
umrę pośród miliona słów.
Piaskowe fale są nieruchome.
Podobno trzeba naśladować pływanie,
by się nie dać zasypać.
Przy pogodzie bezwietrznej
odcisk stopy utrzyma się kilka dni.
Tyle będzie trwać szczęście.
Leszek Czerwosz, 25 october 2013
identyfikacja królowej
po każdym naruszeniu nietykalności
pełna obdukcja organów
ze szczególnym uwzględnieniem
tembru blasku akcentacji
armia musi rozpoznać swojego wodza
po każdym weekendzie
że jej nie przewodzi marionetka
jak żywa nabita na dzidę
mimika w sieci jest zamaskowana
trudno poznać dla kogo królowa żyje
czy to robot wydaje rozkazy
szeptem niepowtarzalnym
pozazmysłowym?
Leszek Czerwosz, 2 november 2014
oczy
wiem wiem
ten połysk jest szklistością rogówki
co pewien czas zwilżany łzą
nie mówiliśmy
nie było trzeba
przez chwilę
mrugnąłem
znikły
Latest comments:
9 may 2024
jeśli tylko
wycieczka do dachau..
8 may 2024
Weronika
Odwieczny strach przed porankiem.
8 may 2024
kb
też prawda. amnezja ma prawo kiedyś się skończyć
7 may 2024
Zapomnieć żeby było co sobie przypominać.
7 may 2024
Adam Pietras (Barry Kant)
Em, nie do końca, może wrzucę jakieś rozwinięcie,
7 may 2024
Myśli się zawsze więcej, niż pisze, tak sądzę.
7 may 2024
Eva T.
Pieknie w tej zieleni. Pozdrawiam :)
7 may 2024
Pomyslalam o wiezowcu, ale jesli o nic nie chodzi...
7 may 2024
Piekny :)
7 may 2024
spisanie to ujawnienie..
6 may 2024
Wiara w zimny poranek, to sprzeniewierzenie się
4 may 2024
Boli bo rektoskop to nie gadżet analny, więc
8 may 2024
wiesiek
8 may 2024
Satish Verma
7 may 2024
wiesiek
6 may 2024
Satish Verma
5 may 2024
Satish Verma
4 may 2024
kalik
4 may 2024
Satish Verma
3 may 2024
wiesiek
3 may 2024
Satish Verma
1 may 2024
Satish Verma