Poetry

	Rebeka Sowa
	PROFILE About me Poetry (154) Diary (8)

latest best rating most commented

Rebeka Sowa, 17 september 2013

żadna bezsenność nie zastąpi jutra

nikt nie chce kochać, wszyscy chcą być kochani
(chyba z "Pociągu" Kawalerowicza)

między nimi wciąż przystanki. na zmianę
kolejowe z autobusowymi. te historie zawsze
inaczej się zaczynają i tak samo kończą.

to zabijanie czasu wynikało z dziury w jakiej oni
się znaleźli. następna stacja to samotność. tam
noc przyniesie światło latarni.

number of comments: 12 | rating: 8 | detail

Rebeka Sowa, 17 september 2013

DM (depecha moja)

yassno tu od
trąb
ki grzmią saxownie
w miłOŚCI

spacer po deszczopianie
wprowadza sen na inną planetę

harmonia takowego generowania strun
ociera się o parapet ściętego ostrosłupa

number of comments: 6 | rating: 9 | detail

Rebeka Sowa, 16 september 2013

matczyzna

po trzech oddechach zdrowasiek
przyszła na pościel laureatka nagrody
dnia dziecka nie ważyła

temu dała na pocieszenie
temu dała na odkupienie
tamtemu podwiązała pępowinę

number of comments: 5 | rating: 9 | detail

Rebeka Sowa, 14 september 2013

zaduch

Piszę ten list dlatego, że podziwiam Pana
świat, który jest rzadkim osiągnięciem dojrzałości i wieloznaczności. Jest to świat moim zdaniem najzupełniej bezgraniczny i czysty. Słowa, którymi zalewam ten skrawek papieru, nie oddadzą szacunku jakim darzę Pana warsztat.

po pogrzebie budzik nie miał już żadnego znaczenia
(czas przestał istnieć)

wychodząc na przeciw rozliczeniom
wywoływałam wilka z lasu
(gdzie las był nocnym koszmarem)

więcej łańcuchów nie pamiętam
wszystkie rozerwałam

number of comments: 30 | rating: 11 | detail

Rebeka Sowa, 13 september 2013

wykoleił się pociąg

z dymem puszczam się duszy
na miejsce serca importowali mi załamanie
nerwowe wycierania rąk o spodnie

krzesło produkcji trumny
siedzę sobie jak na przesłuchaniu
idiotka zagipsowana w oknie

nie muszę się malować
na odkupienie mogę oglądać dzieci wracające ze szkoły
w piątek wycierają buty o mój brzuch

number of comments: 2 | rating: 3 | detail

Rebeka Sowa, 12 september 2013

dżezowanie na tle ognia

po ślubie będę twoją wolnością
wychowam przy żłobie na prawdę
pozwolę wychodzić na ludzi

otwarty bez klamek piec
gdzie chleb wciąż parzy palce

zastrugam węglem niezapisane drzewo

number of comments: 3 | rating: 6 | detail

Rebeka Sowa, 10 september 2013

w pąku

usta które nosisz są jak wiszący most
pod szyją cięciwa kręgosłupa zachodzi na koniec
krzywdy mieszkają w skorupie pigmentów

daleko za plecami jaskółki chowają małe
dzieciństwo jest piękne w garści

number of comments: 6 | rating: 7 | detail

Rebeka Sowa, 9 september 2013

za przeprawę przez ciszę

psy wylizały nas z ran opatrzonych przez zimę
szklanki napełniane zwykle do ucha
stały się małymi pomnikami

boli mnie obrączka
pierścionki niczym kolczaste druciki
gniotą i zapomnieć się odechciewa

by nosić się wciąż na czarno i w związanych włosach

number of comments: 3 | rating: 8 | detail

Rebeka Sowa, 4 september 2013

był wiatr i deszcz był

otworzyliśmy przestrzeń kluczem gęsi spowite niebo
a on taki podobny do nikogo właściwie

ręce zajęte zimnem
w sierpniu nawet gwiazdy spadają pod nogi Bogu
nie wierzę w żadne słów niezapisanie

jak kromka chleba to lato było
i jesień za pasem
znów umrą małe nadzieje

number of comments: 8 | rating: 7 | detail

Rebeka Sowa, 3 september 2013

ultramaryna

emancypuję cień nocy

wmurowana barwa w kieszeni płaszcza
wiatrem rozciąga zasłony niesione zimnem
talerze tłuczone na zadośćuczynienie

rozniecierpliwię jeszcze narzutę zostawioną przed wczoraj
zostałam przeciągiem