Najnowsze prace:

Poezja

	RomanRiowil
	PROFIL O autorze Poezja (16)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

RomanRiowil, 11 lipca 2012

To co mamy na językach i o czym myslimy

Tak na oko super babka,
opalona, w miarę pulchna.
Mogę z każdym iść o zakład:
jej nie stworzył byle kuchta.

W starym piecu diabli palą,
choć zabrania tego lekarz.
Chyba pójdę z nią na całość,
tak mnie widok jej podnieca.

Mówią – stary nie wypada –
- gdybyś był ciut młodszy, zdrowszy –
- może zabić cię nadwaga –
- w twym przypadku lepiej pościć –.

Zazdrośników nie posłucham,
już ją niosę do alkowy.
Choćbym miał wyzionąć ducha,
dziś to w nocy muszę zrobić.

Pierwszy rusza grzeszny język,
on w te klocki zawsze z przodu.
W tyle pozostają zęby,
gryzę i …. do łez mam powód!

W środku półsurowa klucha!
A tak miało być wspaniale.
Znowu wygląd mnie oszukał,
miast rozkoszy mam zakalec.

Nie ukrywam lubię baby
takie które mogę strawić,
lecz odmówię namawiany
pani w skórce … Baby Jagi.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 6 | szczegóły

RomanRiowil, 13 czerwca 2012

Osąd ostateczny

Z dzbanem ambrozji w kolorze blue
w cieniu jabłoni ( tak tej jabłoni ),
nieziemską pracą zmęczony Bóg,
w chwili wytchnienia głowę swą schronił.

I jest jak w niebie, jednak twarz boża
pod aureolą smutną się zdaje.
To nieskończony znów gnębi go żal,
rzewne wspomnienie, za dawnym Rajem.

Nie cieszy Boga anielski chór,
cierpko smakuje schłodzony nektar.
Dziś Wszechmogący, jeśli by mógł,
uśmiechnąłby się na widok węża.

I łzę uronił pierwszy raz w życiu (?),
że z dwojga złego wybrał co gorsze.
- Nie cień jabłoni potrzebny mi tu,
lecz śmiech grzesznicy w odzieniu toples -.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 4 | szczegóły

RomanRiowil, 10 kwietnia 2012

Wieczorem w "Magnolii"

Graj kapelo jak najgłośniej
nim się zacznie nocna cisza,
niezwyczajni są tu goście,
chcą potańczyć ostro dzisiaj.

Połamani poskręcani,
tango, twist, czy walczyk
nawet
pięknie grany będzie dla nich
jak najcudowniejszy zabieg.

Odstaw niepotrzebne kule
kuracjuszko spod Warszawy,
żwawym rytmom warto ulec,
chociaż taniec nasz kulawy.

Chociaż w biodrach trzeszczą
śruby,
z trudem zgina się kręgosłup,
już za chwilę mnie polubisz
gdy na tango znajdę sposób.

Niechaj szybko nas rozkręci,
poradzimy sobie z bólem,
kto by w tańcu z nim się
pieścił,
wróci po dwudziestej drugiej.

Hulaj duszo inwalidy,
co tam połamane gnaty,
ty nie musisz dziś się
wstydzić,
jeszcze unieść się potrafisz

w zdrowym tańcu ponad parkiet,
ponad dachy uzdrowiska,
zostaw ciało nic nie warte,
tańcz i bratnią duszę
ściskaj.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 5 | szczegóły

RomanRiowil, 7 kwietnia 2012

Chupacabra

Głowo rodziny, mężu, ojcze,
noc znudzonego może skusić.
To zło po ciemku trudno dostrzec,
nie wychodź z domu, bo nie wrócisz.

Słaba kobieto, jego żono,
odłóż na przyszłość babski comber,
może kosztować cię on słono.
Na wieczór wybierz w TV „ Kobrę”.

I ty młodzieży zbuntowana,
choć do frustracji dziś masz powód,
ubierz pidżamy i jak mama
też po kolacji zostań w domu.

To chupacabra, chupacabra,
na waszą krew czyha po zmierzchu.
Ni pies, ni wydra z pyskiem czarta.
Jest i go nie ma, niczym zwierz duch.

Przy nim Drakula to: giez, komar.
Na nic krucyfiks, zapach czosnku,
najpewniej nocą w swoich domach.
Odradzam spacer nawet wojsku!

I pal z osiki nie pomoże,
kiedy na drodze nagle stanie.
Szyjna tętnica to nie orzech,
drżyjcie panowie, drżyjcie panie.

Ostatnią krople krwi z was wyssie,
bladych zostawi jak
pergamin.
Napity do cna z nocą pryśnie
w mrocznych ostępach łup swój trawić.

To chupacabra, chupacabra,
na miarę naszych czasów wampir.
Mówią, że mit? Nie daj się nabrać!
Lepiej na zapas jest się martwić.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 6 | szczegóły

RomanRiowil, 11 marca 2012

Dla Ziemi

Trębacz kończy „ Ciszę „ ,
znów ktoś na dół trafił.
Jak miło tu słyszeć
robotę łopaty.

Co mi po pomniku
skoro pod nim leżę?
Niewygodnie mi tu,
nie cieszą pacierze.

Tak czuje to większość
leżących tuż obok.
Chociaż milczeć nie chcą,
nie padnie złe słowo.

W pozycji na plecach
na rozkład skazani,
nie mając dość miejsca
w proch się obracamy.

To jedyna korzyść
z nas dla Matki Ziemi.
Warto tego dożyć,
by się w nawóz zmienić.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

RomanRiowil, 20 października 2013

Wilk morski

Czy to figiel w stylu Bonda
wielorasa z miasta Toruń?
Czy też, jeśli rzec tak można,
śmiały wyczyn wart honorów?

Pewnie jedno jak i drugie,
bo gdy pies ma dość swej budy
to niejedno zrobić umie
byle tylko się nie nudzić.

Kto z żyjących się odważył
na dryf rzeką w środku zimy
z krą lodową ?Nikt z żeglarzy
za wyjątkiem polskiej psiny!

Słaby człowiek jak lód pękłby
pędząc z prądem w stronę morza,
w noc drżąc z zimna stracił zęby
a na koniec się rozchorzał.

Niezbadana psia natura
czasem zmusza do pływania
i nie ważne, że akurat
styczeń śniegiem kurs przysłania.

a mróz, psia kość, ścina Wisłę
od jej źródeł aż po Bałtyk.
Pies w wpływaniu chcąc być mistrzem
na przeszkody te nie patrzy!

Czym dla czworonoga rzeka?
Nie ujmując Wiśle – głupstwem!
Zanim na krę wsiadł zaszczekał
- świat zaczyna się za Puckiem -.

Cóż ,niewielkie jest psie szczęście,
rejs się skończył wcześniej, bowiem
nieświadomie, w ludzkim geście,
z wody go wyłowił człowiek.

Co tam, że rejs ktoś mu przerwał,
każdy chciałby mieć ten zaszczyt
by ogonem dumnie merdać
tak jak dziś wilk morski Baltic!

odkurzone ))

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

10 - 30 - 100

Pozostałe wiersze: Wilk morski, Nagroda publiczności, " Byt kształtuje świadomość ", Głos, To co mamy na językach i o czym myslimy, Osąd ostateczny, Zdechł pies, Wieczorem w "Magnolii", Chupacabra, Dla Ziemi, Ósmy Marca w klubie Depo, Z Elementarza Falskiego, Życie zaczyna się po wybiciu, Laparo, Jak na wietrze liść, Na polach w Triano,