Latest items:
Poetry
|
| artur wirkus |
| PROFILE About me Friends (2) Poetry (46) Prose (2) Photography (339) Graphics (2) | |
artur wirkus, 1 july 2015
bezramienny....
Będąc nieświadomym uzurpatorem własnych poczynań
zawsze odczuwamy obce, znoszone buty
a czas refleksji
nad elementarną formą przekazu
kończy się o nanosekundę za późno,
aby pochwycić żar zdarzeń
przypadkiem podpięty pod spojrzenia.
I nie można słowem zranić zachodu słońca,
gdy tak na prawdę
nigdy nie wzeszło nam w historię przebudzenia.
artur wirkus, 30 january 2013
Ateistycznie spoglądając
Może to oczywiste, a może to wyłącznie przypadek,
że wstając rano wierzymy, że dzień się zaczyna...
ale czy kosząc trawę nie zbieramy łupieżu świętych,
którzy krwawo odcisnęli stopę w historii...
Mimo skrajnej oczywistości
księżyc wciąż pozostaje zimną bryłą
pozbawioną duszy i nieba...
a to w połowie nawet nie jest
niezdefiniowany przedsionek piekła
we wszechświecie astralnych nieporozumień...
30 stycznia 2013
artur wirkus, 1 september 2011
Bliskość nieznana
Przeczuwając chłód wieczorów
dobijamy poduszkę modlitwą
a nadmiar wiary w zmartwychwstanie
ulega asymilacji
stając się fizycznym pragnieniem,
a wszystko inne pozostanie niewtajemniczone,
choć krzyż ciąży trwogą.
i gwoździe pozostaną jedynie - zapomnieniem.
02.07.11
artur wirkus, 22 august 2011
Orzeczenie
Gdyby przyjąć to za oczywistość
nie mielibyśmy żadnych przeciwskazań,
a tak boję się ciszy,
skrywa tyle bólu, co zwątpienia
i jest – O D P Ł Y W
Płacz dzikich mew
i ewoluuje niemy krzyk słońca
o wschodzie
kiedy słowa nabierają Z N A C Z E N I A
07.06.2011
artur wirkus, 21 august 2011
Mogłabyś się postarać
Gdybyś była moim bogiem piątego wymiaru
aniołowie postradaliby skrzydła
odkrywając w sobie cierpki smak raju,
choć nie pozostawałabyś wtedy tworem
niezrozumiałych klasyfikacji,
kiedy księżyc rumieni się wstydem
nad gwiezdnym wybrzuszeniem oceanu,
a substytutem tychże starań jest
gorzko-słodka rzeczywistość
rozgraniczając schemat dojrzewania,
gdzie nie szumią wierzby
skondensowane
pajęczyną zdarzeń...
20.08.11
artur wirkus, 20 august 2011
Nie dla psa kiełbasa
To były urodziny – musujące wino i whisky,
czekolada biała,
on okazał się narzędziem
ona tylko wypełniła te naczynie,
a spotkali się po drodze
między wierszami listu bez adresu...
I może się kochali, a miłość pozostaje sporna,
nielegalnie oscylując o pragnienie,
ale fakt - przekroczyła granicę,
a wszystko ma zasadność
choć niczego już nie może dowodzić.
19.08.11
artur wirkus, 18 august 2011
Monolit
Od zawsze tęskniłeś
za błękitem fal
kotwiczonych pod strzechą nieba...
Bądź więc myślą
z przeznaczeniem spragnionemu
tam, gdzie słońce
promieniuje słowem
i drzemią bogowie zapomnianych kniei,
Sen woli trwać, choćby za życia
niż szczerznąć srebną literą
na ustach bezdomnego
nie zapominając o chlebie i soli,
01.02.2011
artur wirkus, 17 august 2011
Odkrycie
Beszczelnie uśpiona miłość
nie umiera nigdy
lecz nie trwam wiecznie,
a jedynie Bóg zna definicję grzechu
choć wydaje się bezowocna
Via dolorosa*
gdy nie czekasz przy krzyżu,
chociażby po to, by ostatni raz
przebić mój bok...
*droga cierpienia
30.12.03
artur wirkus, 15 august 2011
T C Z E W (2008)
A oto moje ciało,
dzielcie i karmcie sie w nim wszyscy,
jako i ja konsumuję się
profilowanym betonem przestrzenią
zza zamkniętego układu oddechu
będąc karłowatym płucem
Kołątaja i Bałdowskiej,
a znaczę skrajność sercem
w ostentacyjnej reanimacji Suchostrzyg
mając w pamięci szyld - Fama,
pomiędzy letargicznym dworcem PKP
a konfesjonałem Najświętszej Marii Panny,
ale tak... - to moje ciało nad wiślanym bulwarem,
gdzie Jasna i Dersław
dumnie wyprężają się stalowymi przęsłami
bezradnie rdzewiejąc nad Wisłą...
21.05.08
artur wirkus, 15 august 2011
Odbicie
I stało się – JESTEM…
NIEWYIMAGINOWANYM - tworzywem i narzędziem,
ponad wszelkimi podziałami
niemocą czasu niemy,
ale nie ślepy
w biegu, nurtem pod wiatr
na radość NIEUJAWNIONEGO żródła,
w żałobnym kondukcie uciech
na granicy piekła i nieba,
jakby wulgarnie – do niczego niepodobny...
01.12.08
artur wirkus, 14 august 2011
W gorączce dojrzewania
Pierwiastek trwogi spowija aortę czasu
trzepiąc łzami jak chlebem,
bo do głodnego tylko strawa przemawia
i żadne kamienne bóstwa
nie ożywią posiłku...
Ale w dobie nanotechnologii
nawet martwą naturę
można ożywić
i poddać osądowi,
aby zrozumieć lub zaprzeczyć.
Choć w czeluści wszelakich pragnień
błądzi sen,
a to ja niewzruszony, jakby przeklęty
oczekuję łaski zauważenia.
24.06.2011
artur wirkus, 1 september 2011
Podróżnik
Wiatr łamie skrzydła
rozbijając się o rachunek prawdopodobieństwa
nad celową zasadnością lotu
dlatego wyciągając dłonie
tracimy zmysł równowagi,
a do ziemi jeszcze daleko.
Gdy BOGOWIE upajają próżność
część mózgu świadomie śpi
w kriogenicznym letargu,
a ja przez skórę czuję świętego
szukającego mekki albo przebaczenia,
między jaźnią a wymiarem duszy
czuję również
nieklasyfikowany opór zdarzeń
i nie lękam się, bo zawsze
wybieram najkrótszą drogę
15.06.2011
artur wirkus, 2 september 2011
Przestrzeń ślepca
Scalone kruszywo uwarunkowane ramą
w lustrzanym odbiciu księżyca
w pozawerbalnej symbiozie
wytyka noc,
by Ikar mógł znów wyruszyć na łowy,
choć pełen niezadowolenia lunatykuje sen
strącając niedojrzałą myśl z powiek,
by o świcie pławić się w łzach
z nadzieją, że się
odnajdzie.
28.08.11
artur wirkus, 11 september 2011
Nie - zdecydowany
Północ - w opuszczonych zasłonach rodzi się
niepokalana cisza ,
gdzie księżyc znaczy granicę
między spojrzeniem a ustami
reanimując czas,
gdzie jesteśmy wiecznie młodzi.
Mimo iż wstyd lubieżnie pokrył drogę powrotu
trzeba robić rezerwacje na zastanowienie,
gdy w konfesjonale nie ma rozgrzeszenia
a wszystko kojarzy się
z zapachem przypalonego nieba.
11.09.11
artur wirkus, 14 august 2011
Adam i Ewa
Jeszcze nie dojrzali w swej próżności,
a już gotują się we własnym sosie...
A ta śniedź, to zaschnięte słowa,
choć bliskość nie domaga,
jak monolog
porannego parzenia kawy,
gdy czytasz klepsydrę dnia
zastanawiając się dlaczego
strach jest taki oczywisty...
A sen wyłuskany pieśnią wiatru
nie ogarnia czasu
( pozostał tylko warkocz)...
I granicą świtu własna powieka,
choć to nie żal i nie żałoba
konwulsyjnie potrzebuje
zwykłej aprobaty
lub zapomnienia...
13.18.12
Latest comments:
31 may 2024
sam53
skądś się wzięło powiedzenie... spadłaś
31 may 2024
Jaga
Dobrze mieć jest miejsce na co dzień, gdzie
31 may 2024
Dziękuję Bosonoga za obecność :) A bywaj
31 may 2024
violetta
Tak, dla mnie przyjemność tam bywać :) każdy
31 may 2024
Piękny i smakowity Twój ogród :)
31 may 2024
...i tak całkiem przyziemnie. lub wyspiarsko,
31 may 2024
miłość to magia" - daje moc nawet z
31 may 2024
Weronika
Wieczność ale bezgwiezdnych lat,
30 may 2024
Piękne
30 may 2024
jeśli tylko
Witaj Contesso ;)
27 may 2024
mentalnie...
22 may 2024
zmieniłem :)
31 may 2024
wiesiek
30 may 2024
wiesiek
30 may 2024
Satish Verma
29 may 2024
wiesiek
28 may 2024
wiesiek
28 may 2024
Satish Verma
27 may 2024
Jaga
27 may 2024
Satish Verma
26 may 2024
Satish Verma
25 may 2024
Satish Verma