Poezja

Swoją dumkę na dwa serca ślą Zbawicielowi,
bo ktoś się nad nimi znęcał, zgwałcił ich i pobił.
Przez to grali w pornofilmach pracowite role,
a teraz do Zbawiciela zanieśli swą dolę.

Poszedł z nimi niosąc bukiet ambasador szwedzki,
bo pamiętał, jak go wtedy rozbolały plecki
i przez całe swoje życie obnosił się z bólem
wciąż pomstując na obrońców i na Jasną Górę.

Prezydent go nie przeprosił. Nie dostanie Nobla.
Teraz skargę swą zanosi: "Polska jest niedobla!"
Wniesie skargę do Strasburga. Chce odszkodowania.
Do dziś tęczę ma na tyłku. Tęcza nie jest tania.

Zrozumieli pederaści po odbyciu kary,
że ich wina się nie kończy. Odwet nie ma miary.
Tysiąc pięćset kwiatków przyszło. Wniosło swe żądanie.
Zbawiciel ma widzieć tęczę. Tęcza pozostanie!

Pierwsza Hania głos podniosła. Byłam w wehikułach,
a sprawa nie była prosta. Mocno ją odczułam!
Skoro już mnie zostawiono na stołku w Warszawie.
Pod Kościołem Zbawiciela półkole wystawię!

Kibicował tej oracji marsz starych lesbijek.
Będzie tęcza! Ja zaręczam i w gówienku kijek!
I choćby nam oryginał pryskał w okulary -
przypomnimy wam zapisy w Testamencie Starym.

Za to wszystko ktoś nam dzisiaj powinien zapłacić.
Będzie tysiąc razy tysiąc! - Jesteście bogaci!
Przyznacie to spadkobiercy, że my wierzyciele!
Tęcza będzie was zamęczać przy każdym kościele.

Nikt nie wiedział o co chodzi. Myślał - Podpalenie?
Sprawa jest groźniejsza, większa - Zamiar i Zniszczenie.
Zaplanował wszystko dobrze knur Koryntu cór.
Wyciągną teraz organy przed chłopięcy chór.
 
Jeśli tego się nie przerwie, śpiewka będzie długa,
aż się pod jej tonem ugnie furia i posługa.
Zapłaciła Ameryka. Świat cały zapłacił.
Jedna mała zapałeczka. Wiele można stracić.