Najnowsze prace:

poezja

wszystkie dodane wczoraj tydzień temu przed miesiącem rok temu

Towarzysz ze strefy Ciszy, 13 kwietnia 2020

“radioaktywny popiół”

mój okres połowicznego rozkładu
minął już dość dawno
przed pierwszą randką w sumie

mówią- marnujesz się tu chłopie
powinieneś grać co sił
z twoimi kartami mógłbyś policytować

dobry spektakl to taki
w którym wszyscy na końcu giną
ale szybko da się dokoptować część drugą

tę która dopiero budzi tęsknoty za życiem

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

doremi, 13 kwietnia 2020

Tymczasem

Marzenie - u wszystkich - przyjęło jedną postać...
chce - aby jak najszybciej - z domu sie wydostać.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Janusz38, 13 kwietnia 2020

Autodestrukcja (piosenka)

AUTODESTRUKCJA (piosenka)

Idę pod górę, wzwyż na szczyt
idę nie wstrzyma mnie dziś nikt i nic
noc zapada ja wciąż się pnę

tam na dole nie czeka już mnie

nic...

Ref. Ten szczyt
osiągnę go wkrótce to wiem
pokaże go Wam, gdy zdobędę cel
pokażę go Wam , ukaże Wam
nas, nas, nas w nas...

Idę , już trzeci mej wspinaczki dzień
idę udowodnić sobie coś chcę
wilki wokół, a ja ciągle prę
i prę, i prę nie poddam się

Ref Ten szczyt
osiągnę go wkrótce to wiem
pokaże go Wam, gdy osiągnę cel
pokażę Wam
nas, nas , nas w nas

Siódmego dnia - odpocząć już chcę
lecz idę, nie będę wsłuchiwał się
wilki wokół a ja dalej prę
już nie ma mnie
już nie , już nie

Ref. Ten szczyt
osiągnę go wkrótce to wiem
pokaże to Wam, gdy osiągnę cel
pokażę go wam
ukorzę nas w nas , nas w nas

Doszedłem na górę na jej szklany szczyt
doszedłem i jestem, i ma tu nic
a wszytko co mam
to wciąż jestem sam
sam , sam , sam

Ref. Znów szczyt
osiągnę go wkrótce to wiem
pokaże go Wam, gdy osiągnę cel,
ukaże go wam

nas w nas, nas w nas

Znów szczyt
osiągnę go wkrótce to wiem
pokaże go Wam, gdy osiągnę cel,
ukaże wam
NAS, NAS, NAS...

liczba komentarzy: 2 | punkty: 1 | szczegóły

doremi, 13 kwietnia 2020

Spacer

pozornie - wszystko ok,
otula mnie zapach kwiatów,
śpiewają ptaki,
rozkwita przyroda,
a jednak...
patrzę na puste ulice,
parki, place
i mimo woli szukam ludzi.
Widzę jednego człowieka - to sąsiad,
z natury mrukliwy, ponury człowiek,
który
kłania się z uśmiechem,
o i z balkonu
nieznajoma kobieta
pozdrawia machając dłonią.

W okresie niepewności, zagrożenia,
wszystkie te gesty odbieram
ze zdwojoną siłą.
Przywracają wiarę w człowieka,
w dobro,
lepsze juto...,

a Święta ...
i tak - na swój sposób - są piękne :)

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Marcin Olszewski, 13 kwietnia 2020

Lot ku niebu

Deszcz płacze nad nami
Deszcz płacze nad Polakami
Uniesione skrzydła aniołów poniosły was
Ku ostatniej podróży

Potrzebowałeś Panie Boże komuniku
Z prezydentem, duchownymi, politykami, generałami?
Teraz Tobie będą służyć ku chwale Bożej
Jeżeli taka wola

Modlimy się we łzach, spoglądając w chmury
Ostatnie spojrzenie tęsknoty za wami
Zostają saluty, salwy armatnie
Pamięć ku drodze
Ku drodze ostatniej

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 13 kwietnia 2020

Szaserów

Pokropiło... zamoczyło -
obyczaj ludowy,
a wojsko nam rozstawiło
Szpital Namiotowy
i niezdrowe - kropelkowe
wiatr roznosi wieści
o skupieniu i leczeniu
od siedmiu boleści.
.
Trudno być zadowolonym
z takiego skupiska.
Szpital w Bari podpatrzony,
a odległość bliska.
Maseczka służy przechodniom
namiastką ochrony,
ale nos jest często pod nią
na kwintę spuszczony.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Anna Maria Magdalena, 13 kwietnia 2020

...

Nie czuję
że Ja to Ja
lustro to same
odbicie jednak inne
tyle minęło minut jak kropli łez
każdy grymas zdaje być się inny i bardziej bolesny
nie wiem czy to wiek czy może lęk przed nie okiełznaną
starością bezpowrotnie utraconej chęci życia gdy wszystko odchodzi

liczba komentarzy: 3 | punkty: 2 | szczegóły

jesienna70, 13 kwietnia 2020

z listów do poety 7

a może wciąż jeszcze tęsknię
za ciszą kołyszącą mnie lekko
jak letni wiatr przybrzeżne tataraki

wędrując ścieżką wokół jeziora
wypatruję wśród fal cieni sosen
pochylonych nad wodą

wschody i zachody słońca
kładą blask na szare włosy
milczącego mężczyzny

wyobrażam sobie ciepło jego oddechu
i spokój wyciągniętych ku mnie ramion
nieśpiesznie stawiam kroki

liczba komentarzy: 0 | punkty: 7 | szczegóły

drachma, 12 kwietnia 2020

Arboretum

boże tego wieczoru płakałem
w ogrodzie oliwnym
który był moim najpiękniejszym arcydziełem
jak powiedział dziad monet

krzywe drzewa wytną
i mnie w nowym wcieleniu przeznaczono
do selekcji jako dotkniętego
chorobami współistniejącymi

wprawdzie zdążyłem posadzić ogród
i wyprodukować trochę
niepotrzebnej nikomu sztuki
(obrazy tworzące mój całun)

ale nie zdążyłem spłodzić życia
bo spałem w tanich dormitoriach
i dojrzewałem do tego
co mój niegdysiejszy przyjaciel
judasz iskariota

by przed katastrofą dać drapaka
i powiesić się na topoli

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Sara, 12 kwietnia 2020

IDĘ

Przez świat
Z bagażem trosk
Wierzę wciąż wierzę
Z miliona dróg
odnajdę
przy której jest
szczęśliwa przystań
Bez wojennych łez
Zatrutych słów
za to są
Radosne
matczyne serca
Gdzie szumi las
Śpiewa ptak
Rozkwita kwiat
Słonko rozjaśnia twarz
I mogę krzyczeć
KOCHAM WAS
Lecz gdzie jest
Ten
Szczęśliwy świat

Ret.
Teresa Oleszczuk(Głuszek).

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

10 - 30 - 100