Najnowsze prace:

poezja

wszystkie dodane wczoraj tydzień temu przed miesiącem rok temu

normalny1989, 20 kwietnia 2020

Piąty element

Nie tłum, nie afiszuj
swojego małego kryzysu
który cierpliwie jak HIV, czy rak
nadgryza Cię przez setki lat.

Strach, podniecenie- egzamin barier
dziesięć orgazmów w wannie,
i jeden na rosie porannej,
kłaniam się, suce bez manier.

Nie wiem czemu,
czasem kontrolę nade mną przejmuje demon
lecz Ty też masz to znamię na sumieniu
a w garderobie wieczny remont.

Wracam do sedna, chodziło przecież o chaos
na środku świata skrajów
jesteś Ty, ta- której życie z diabłem się podobało
ciosem niepewności, miłości i szaleństwa, kwintesencją raju.

Widzę to, przeżyłaś piekło, pragniesz ognia
na swym dobrym sercu i
ciepła na policzku, by wiecznością Cię ogrzał
a Ty byś mogła pokazać ile w ściskaniu szczęścia pazurami
posiadasz boskich sił.

Jesteś tu, jedna część
nieskończonego świata segmentów
i naprawdę rozumiem Twój lęk
lecz system strachu blokuje Ci przejście
do asymilacji piątego elementu.

liczba komentarzy: 7 | punkty: 1 | szczegóły

ApisTaur, 20 kwietnia 2020

Komu...?

możemy przenieść choć cząstkę gór
bodaj łyżeczką je kopać przyszło
nie czas by wiązać w pętelkę sznur
i ją zacisnąć

nieposłuszeństwo mamy we krwi
kropla przepełnia czarę goryczy
jak długo mogą nam wciskać kit
wraz z krótką smyczą

bo nie każdemu wystarczy fakt
że ciepłą wodę ma zawsze w kranie
lecz tylko jedno psuje mi smak
komu w łeb kamień

liczba komentarzy: 9 | punkty: 8 | szczegóły

normalny1989, 19 kwietnia 2020

Różowa sukienka

Jesienny liść na deszczu szeleści,
mokry język zjeżdża na parter po piersi.

Spóźniony do pracy, więc szybko pędzi,
podrażnia podmuchem od którego swędzi.

I jeździ szalony, że w głowie się nie mieści,
delikatny jak liść mięty,
obrotowy powoduje mętlik,
wyrzeka sie pieniędzy
dla suki która nuci brudne, jazzowe piosenki.

Z dopiskiem, od gentlemana
... Dla różowej sukienki

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

normalny1989, 19 kwietnia 2020

Na działce

Palec w usta,
godzina szósta,
zasłonięta żaluzja.

Palec na usta,
pora pójść spać,
dotknąłem Twojego sutka.

Wódka, język o nią muska
zerwana kłódka,
otwarta furtka,
a gdy minęło tak pół dnia:
potłuczone weneckie lustra,
podrapane płótna,
rozdarte jedwabne sukna.
Mały problem,
to był dom wujka.

liczba komentarzy: 3 | punkty: 3 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 19 kwietnia 2020

Nawet 4 mld na muzealnictwo!

Stary człowiek będzie wkrótce eksponatem.
Państwo pobierać będzie opłatę
przy wejściu do rezerwatu
z telefonu lub automatu.
.
Dokarmianie surowo będzie wzbronione!
Infekować mogłoby koronę,
a słodycze niszczyłyby szkliwa.
Za barierą zwiedzających będzie szyba.
.
Za wybiegiem powstanie muzeum,
w którym rozwój - od dzieciństwa przez liceum,
aż do postaci wiekowej
zobrazują figury woskowe.
.
W powołanym Instytucie Narodowym
dyplomanci i kwiat naukowy
opracują inżynierię klona,
by na świecie coś zostało po nas.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

violetta, 19 kwietnia 2020

Pachnąca

splatam nadgarstki
pod włosami warkocz

podsuwam stopy
ciągniesz mnie do tyłu

za niedługo
wychodzę do mostka

pragnę kwitnąć wisterią
płatki same sypia się

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Pavlokox, 19 kwietnia 2020

Przebudzenie wiosny

Zdarzyło się to w marcu, dwudziestego roku.
Ojciec wrócił z Włoch, nie szusował lecz na stoku.
Łapał fuchy i na budowach zapierdalał.
Tym sposobem każdy z nas koniec z końcem wiązał.
Wraz z ojcem powrócił do nas koronawirus.
Zaprzeczyć temu nie mógł nawet Kaczor-świrus.
Na szczęście lecz dla mnie, dla ojca oraz mamy,
Mieliśmy tylko bardzo łagodne objawy.
Wszyscy zostaliśmy objęci kwarantanną.
Babcię w bloku obok zostawiliśmy samą.

W domu atmosfera była bardzo napięta.
Ojca rozwścieczyła porzucona skarpeta.
Zagroził, że załatwi mi koronoskopię,
A następnie złośliwie stanął mi na stopie.

Babcia obchodziła urodziny niedługo.
Ojciec kazał mi zadzwonić – tak będzie miło.
Telefonu jednak do niej nie wykonałem,
A przy każdym myciu rąk, rękawy chlapałem.
Ojciec wkurwił się i na komputer dał szlaban.
Co tu począć? Nie można nawet wyjść na stragan!

Sfrustrowany, w końcu kwarantannę złamałem.
Poszedłem do babci i w twarz jej nachuchałem!
Pomogłem jej trzymać pralkę przy wirowaniu.
Głęboko odetchnąłem wszędzie w jej mieszkaniu…
Babcia już od lat na Alzheimera cierpiała.
O mojej wizycie nie będzie pamiętała,
Lecz wracając, na klatce policję spotkałem.
Trzydzieści tysięcy kary od psów dostałem.
Spytali, czy nie boję się roznieść wirusa.
Rozpłakałem się, mówiąc, że boję się ojca.
Jednak zignorował to krawężników oddział.
Nim policjanci wyszli, ojciec pas już zdejmował…

Dwa tygodnie później babcia źle się poczuła
I w przeciągu kilku dni ducha wyzionęła.
Nie mogło jej pomóc pleców oklepywanie.
Jak się domyślacie, dostałem znowu lanie…

Z racji, że dawno lat osiemnaście skończyłem,
Odpowiedzialności karnej nie uniknąłem.
Jak to w Polsce, dostałem dwa lata zawiasów,
Za to, że mą babcię przeniosłem do zaświatów.
Jaki będzie morał tej aktualnej wieści?
Nie wychodź z domu, bo Cię polski rząd popieści!

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

ApisTaur, 19 kwietnia 2020

zidiocenie.com

świat na głupocie niestety stoi
bo pospolita to teraz rzecz
na topie również rzucanie gnojem
w modzie pomyje vel inna ciecz

i cyrk największy freak show cyfrowy
korowód płynie jak święty nil
strzały na wiwat lub sobie w głowę
więc by zaistnieć zrób shoot to kill

nagraj i wpakuj w światłowód dzieło
niech wszyscy widzą jaka jest moc
czekaj by dobrze w sieć się wchłonęło
ciiii rozum zasnął właśnie trwa noc

liczba komentarzy: 11 | punkty: 9 | szczegóły

jesienna70, 18 kwietnia 2020

***

odszedłeś bezksiężycową nocą
zostawiając w podarunku milczenie
zarzuciłam je na ramiona jak chustę
utkaną z jesiennego deszczu

ciemność rozpostarła skrzydła
niczym sowa patrolująca doliny
stałam w przemokniętej sukience
zdumiona zapadłą ciszą

czasem przychodzę nad rzekę
zzuwam trzewiki i wędruję linią brzegu
spowiadam się z tęsknoty za tobą niezmiennej
jak szept fal pieszczących trzcinowisko

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Krzysztof Konrad Kurc, 18 kwietnia 2020

Wyścig cieni

Wyścig cieni

nagle kiedy prawda okazuje się być koniecznością zaczynają umierać ludzie niczemu winni tak na początku
echa to proste pytania skąd dlaczego i gdzie ucichnie głos sprzeciwu po której stronie nikt nie odpowie
w pustosłowia nie uwierzę też w obiecaną nieśmiertelność w której życie na zawołanie bądź panie mój
powstaną wszyscy gdy ja mam pewność że nie powstanę ze swojej niewiary bo nie mam po co ostatecznie

liczba komentarzy: 1 | punkty: 4 | szczegóły

10 - 30 - 100