Najnowsze prace:

poezja

wszystkie dodane wczoraj tydzień temu przed miesiącem rok temu

ajw, 10 lutego 2025

rytuał henny

miłość pęcznieje
jak rysunki na dłoniach i stopach
okadzonych kardamonowym dymem

w bogatych zdobieniach
szukaj ustami ukrytych liter
nim umilknie muzyka
naznacz mnie

cienką czerwoną linią

---------------------------

liczba komentarzy: 11 | punkty: 8 | szczegóły

wolnyduch, 10 lutego 2025

Motyl /niekoniecznie życiowy/

Byłaś dla niego przecinkiem,
przerywnikiem między wersami.
Nie wpisałaś się w dwukropek -
znaczony epitetami.

Przysiadł dla ochłody chwilkę,
wyssał nektar, by na innym
kwiatku usiąść dla odmiany.
Poza nawias wnet wyrzucił!

Wkrótce zbałamuci nowy -
wielokropkiem znacząc teren...
A na koniec znak zdziwienia
pozostawi tylko niemy,
tęskny, smutny i wygięty.

********************************************
Inna moja pierwsza wersja to końcówka -
pozostawi tylko niemy
wygiętym, smutnym Quo vadis?

liczba komentarzy: 5 | punkty: 6 | szczegóły

wolnyduch, 10 lutego 2025

Kot pies a może dziecko?

Pamiętam czas, gdy byłam psem, mając psie, głodne oczy,
kiedy jak złodziej kradłeś sen, zrywając grona nocy.
Gotowa byłam dać ci kość, posłanie wraz z wolnością,
lecz nagle światło zgasił los, a ja się stałam kotem.

Po krętych drogach odtąd szłam, lizałam ranne łapy.
Szumiała wolność, kruszał czas, bez przewodnika stada.
Bałam się zaplątania w tłum, połowów w sieć języków.
Mocno drapałam, aż do krwi, gdy ktoś się do mnie zbliżył.

Po latach pazur stępił się, dzikość odeszła w przeszłość.
Czy jestem kotem, czy też psem? Trudno mi odpowiedzieć.
Wiem, że kaganiec oraz smycz mogą ułatwić drogę.
Wolność nie zawsze słodka jest, lecz skłonna nawet pożreć.

Ważne, nie przestać sobą być, mniejsza z tym - psem, czy kotem.
Potrafić dostrzec złoty świt, zmarszczkę i świeży pączek.
Na mleczną drogę wybrać się, zagubić w srebrze nocy.
Odnaleźć dziecko gdzieś we mgle, które ma każdy w sobie

liczba komentarzy: 8 | punkty: 4 | szczegóły

Bezka, 10 lutego 2025

ślimak

powoli zwijam
horyzont

wracam do siebie

liczba komentarzy: 4 | punkty: 5 | szczegóły

Bezka, 10 lutego 2025

kiedy wypowiem zaklęcie

przepływamy przez siebie
szlakami które plączą
ślad węglowy
bo nocą najbliżej
aurze do aury

w palecie doznań
wyciągam dłoń
dotykasz wewnątrz
ciepło dopowiada
uczucia

oplatam się sznurem
nie z pereł
a twoich atomów

liczba komentarzy: 6 | punkty: 6 | szczegóły

Melancthe, 9 lutego 2025

Pisareczka

piszę o znikaniu, nieobecności
cichej nadziejii i szeleszczących
rozczarowaniach

zgrzytających pomiędzy zębami
ziarnach piasku smakujących
gorczycą

a przecież mogłabym
myślami uciec - na grzbiecie smoka -
w dalekie, nieznane mi krainy

jednak coś mnie tu zatrzyma
zaplącze,
rozkołata serce
i w głowie zamąci

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Toya, 9 lutego 2025

widzenia Marii

w jej ogrodzie co noc gromadzą się wisielcy
niektórych już zna i wymieniają uprzejmości
nowi milczą skupieni na śmierci
kołysząc się miarowo uspokajają nurt odległej rzeki

Maria wyobraża sobie wtedy że przechodzi po wodzie
po tamtej stronie czeka wszystko czego się wyrzekła
kusi obiecany odpust i miejsce na odwieszenie krzyża

w jej ogrodzie szumi i złowróży
zwłaszcza gdy patrzeć pod światło świat staje się przejrzysty
by w końcu rozmyć się przeistoczyć w wielobarwną plamę
do starcia powieką albo rękawem

tym bardziej gdy sączy się siąpi uwalnia przez pory
sól ze sparciałych sznurów czy lizawki w miejsce księżyca
na szczęście na wszystko jest sposób
i Maria zakrywa defekt kolejną głową

do świtu powinna się utrzymać

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Trepifajksel, 9 lutego 2025

Widziadła

nie lubię poetów internetowych
wyciągnięci z szuflad spleśniałych
od wyznań zeszytów
pod pozą oryginalności
pompują frazes i wstyd

nie lubię poetów papierowych
przekonani o wielkości
obnoszą zadrukowane strony
które interesują jedynie im podobnych
lub cichą zemstę natury - Lepisma saccharina

lubię poetów nikomu nie znanych
gdy w bramach niagara
czyści nam mózgi albo z ręki do ust wędruje
czerwona kartka związując nas braterstwem
krwi i etanolu do pierwszego delirium

liczba komentarzy: 4 | punkty: 3 | szczegóły

Belamonte/Senograsta, 9 lutego 2025

Otwarcie śluz (Cierpliwość)

Nas nie będzie - ale poczytamy o sobie w książce
...żeby móc tak zostawić puste miejsce ze spokojem niedokończenia
i z pewnością przyrastania słoi drzewa...
wsiąść na smoka prosto od biurka z gumką jednorożcem, zeszytami,
Maeterlinckiem - sztuka czekania i działania, życie po wierszach...

daj sobie czas aż wyrosną z książek kwiaty
aż przyjdą uczniowie, a jak nie, to zbiorą się inne myśli innych
i przejmą pałeczkę
pal, pałeczka, pustka w burzy
kontrola nie do końca, ale spokój na pewno tak, niekoniecznie obłęd,
ale może być natchnienie sybilińskie

stając się zmarłym opuściłem czynnik ż, ż biegnie myśli
czynnik Lema ś uruchomić chce biedne kukły
zasłaniające się przegryzionymi zasłonami, poza tym bez kontaktu
chyba że ten w metrze się zasymilował, żywy trup w tłumie
też miałem poczucie bycia marionetką sił za życia Lemie
- "herbata stygnie,‭ ‬wiatr wieje, ja się kocham“ -
zagubienie swej woli i rozmowy ze światem w odczuwaniach
Manekiny Schulza, gabinet figur pamięci - sugerowały podobną bierność,
przypadkowość wyboru tego, kim się stajemy świadomie,
na czym się zatrzymamy,
manekiny seksu, śmierci, bólu...

Lecz Natura to wiosna, lato, jesień, zima i „wiosenna zima“ w każdym...
I niektóre kobiety tylko zasłaniają fakt, że płyną w falach Erosa
od orgazmu do orgazmu
Śmierć nie zostawiła śladu na twarzy mojej mamy,
mama jej nie zauważyła
Gest Sabiny z melonikiem z Nieznośnej lekkości bytu poczęty
też jej nie okaleczył, dalej płynęła w falach,
śmierć tych kobiet nie zauważyła
Tylko tata się z nią zmagał Lecz zachowali swoje twarze,
tylko jego jakby znieruchomiała w cierpieniu -
może niektórzy muszą wypić, poznać się do granic

Mrowiska są bezlitosne, ale regulują się same, my mamy anachronizm
sprawowania władzy, anachronizm bycia
Nie chodzi o to, żeby nie działać, trzeba znaleźć równowagę
między burzą i ciszą, między cierpieniem a rozkoszą,
obojętnością a zaangażowaniem
Ożywi się ten pal, może,
może jest nieożywionym powodującym coś w ożywionym,
a może fallusem który bodzie boleśnie i daje rozkosz czasem
Kobiety wiercą się na nim odnajdując punkt zaczepienia
Kobiety się otwierają na świat i tak powstaje nowe życie
Mężczyźni wnikają w świat i tak powstaje nowe życie
My płodzimy, one rodzą i płodzą
Są bezpiecznym wnętrzem

A więc tylko spokój kontynuacji przez czynnik ż pozwoli przyrastać
słojom świadomości i naszego życia,
gdy nas już nie będzie
Opuszczone ze spokojem miejsce zostawia na zawsze cząstkę nas samych
Otwiera śluzy
Coś chce się przez nas urzeczywistnić, nawet my sami
nie przeszkadzajmy temu, przez zapomnienie odwagą otworzyć śluzy
przez strach, słabość i winę i myśli my sami temu przeszkadzamy

Nawiązania do:
Śledztwo Lem
Sklepy cynamonowe Schulz
Nieznośna lekkość bytu Kundera
Mądrość i przeznaczenie Maeterlinck

liczba komentarzy: 5 | punkty: 5 | szczegóły

sam53, 9 lutego 2025

ach Wiosno

przy tobie światła coraz więcej
dzień jakby dłuższy noc cieplejsza
za kwietniem majem bardziej tęsknię
kwiatami stroję słowa w wierszach

ich woń wysyłam w twoją stronę
tak jak życzenia wciąż niezmienne
żeby ku szczęściu razem pobiec
i dzielić nim się już codziennie

zwłaszcza gdy chłód pod pierś się wciska
a serce z zimna drży nieswojo
tak bardzo chcę cię poczuć z bliska
wtulić się w ciebie albo objąć

chcę cię w konwaliach w bzu fiolecie
w słońcu i w cieniu parasola
pragnę cię w sercu ach jak gnieciesz
Wiosno biegnijmy w lasy pola