Najnowsze prace:

poezja

wszystkie dodane wczoraj tydzień temu przed miesiącem rok temu

sam53, 2 października 2024

jesienny list

żeby napisać kilka słów do ciebie
na deszcz wyszedłem - nikt mi nie zazdrościł
film niecodzienny przed oczami przebiegł
poczułem pustkę - ziąb do szpiku kości

widziałem drzewa raczej ich kikuty
kałuże pełne zmarszczonego światła
wyszedłem z siebie zamiast wyjść do ludzi
po twoich śladach wracałem do miasta

tak jakby miłość dawno tam mieszkała
a sen przy tobie został na poduszkach
chciałbym go wyśnić choćby teraz zaraz
pocałuj jeszcze masz gorące usta

liczba komentarzy: 3 | punkty: 5 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 2 października 2024

Wołałnie na puszczy białowieszczańskiej

Wiedzą na pewno: będzie wojna!
Świat przed nią jest w krytycznym stanie,
a ludność nadal jest spokojna.
Chcą nami wstrząsnąć w bałaganie.
.
Przestraszyć, ogłupieć, zahukać.
Niczemu już się nie dziwimy
i winnych nie będziemy szukać,
żadnych powodów i przyczyny!
.
Walka jest w świecie naturalna.
Byliśmy zresztą uprzedzeni:
Nadejdzie pora łatwopalna.
Iskra na świecie wszystko zmieni.
.
Władcy zmiany zaplanowali -
chcą je ukrywać i łagodzić.
byśmy już nie protestowali!
Nie potrafili się nie zgodzić.
.
Znamy Proroctwo - dopust boży,
obraz Ostatecznego Sądu.
Niebo Jego oznaki mnoży
różnicą sprzeczności poglądów.
.
Ma być wojna dobra ze złem,
a dobro ma zwyciężyć w boju.
Sprzeciwiam się wobec... i wszem -
Ja nie chcę wojny! Chcę pokoju!

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Belamonte/Senograsta, 2 października 2024

Sarny w zagonach winorośli

Ale on,ja - tyran, dyktator - mi przeszkadza. W jeździe na rowerze, siedzeniu w leżaku, piciu wina, rozmyślaniu o sarnach w zagonach winorośli, rozmowie.
Wino działa, jest dobrze, to koniec lata, toczące się koło, w którego szprychy jesteśmy zaplątani i choć na ogół o tym nie myślimy, nie czujemy, to jesteśmy tyle warci, co wart odnotowania spadek temperatury, deszcz, przejście chmury owadów, cieni, duchów, snów...

Wyjście poza siebie, zmiana, przekroczenie, rezygnacja
i przejście do działania z dziania
przy kontakcie obu bezbłędnym
Kreację rzeczywistej polifonicznej fikcji
samych siebie - dyktator,tyran
próbował uniemożliwić
próbuje

żyć

Pomaga mu ona, szaman i pies

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 1 października 2024

Język mediów

Jedna strona ostrzelała drugą stronę,
ale skutki są przed ludżmi utajnione,
a na wojnie każdy dzisiaj strzelać może
"'... trochę lepiej lub trochę gorzej."
.
Niby nic nadzwyczajnego -
"Naturalne, biologiczne
zużywanie się materiału ludzkiego."
.
Nic takiego - zapewnie wśród młodych,
lecz u starych na ten język nie ma zgody.
Naturalne... bywa także polemiczne.
,
Zużywanie to jest także wypalanie
przez szczególmie wyszukane nazywanie
egzystencji, życia, bytu -
w zimnych słowach bez szacunku i zachwytu.
.
Nie na sensu o refleksję pytać znawcę,
który równa i ofiarę i oprawcę,
nazywając zużywanym materiałem
z jakiego proch tylko pozostaje.
.
A co myśli taki znawca patrząc w lustro
z ironicznym podejściem do życia,
gdy poprawność nie pozwala ulec gustom?
Czy dostrzega u siebie ślady zużycia?

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Yaro, 1 października 2024

zamknięty w sobie

na czczo coś mocniejszego
koniak popity mocną kawą
przeszywa trzewia

w pomieszczeniu zaklęty
dym papierosa układa się w półcieni
między stołem a otwartym oknem

słonecznych powiew świeżości

nic więc dziwnego
wszystko mnie wkurza
lecz odpuszczam sobie
wiele złych wspomnień

z każdym kolejnym łykiem
staję się lepszym człowiekiem
przynajmniej dla ciała

nie chcę odbierać twoich
telefonów
niech nikt nie puka do drzwi
niechaj ta chwila trwa
spokój dla ucha

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Belamonte/Senograsta, 1 października 2024

3. Ogrodnictwo

Podmiot - przedmiot zarazem. Więc zaczynamy się kształtować, obrabiać, ogrodnictwo wobec siebie, sztuka na sobie, np. strojenie się kobiet i ćwiczenia mężczyzn.

...stoły, krzesła, leżaki, pojazdy, komputery - to mechanizmy - poza nami, w sobie przynależą do wzrostu, zaniku, trwania cyklów przyrody - Rzeczywistości podstawowej - to wyższe poziomy ciekawości i badania, umysł chce poznać ogrodnika, boga, jego myśli,
a jeśli nie jego, to natury, jej budowę i mechanizm -
chyba w nadziei, że tak się czegoś nauczymy, wyzwolimy.

- Czy burze żyją? Przecież rodzą się, umierają i wracają - pierwsze analogie do nas, ale i obcość; zasady ruchu,
grawitacja to nie są zachowania celowe, tylko przyczynowe, są inne niż nasze chcenie (?). Ale jest chęć poznawania tego.
Mechanizmy muszą mieć trwałość, powtarzalność.
Ta jest dana w naturze jeszcze przed powstaniem życia, ale i w życiu - życie jest też więc jakimś mechanizmem.

Dla mnie to, co porusza życie to energia (dusza lub duch). Duch to może więź między indywiduami.

Przyrodniczość wie, że Rzeczywistość to Energia, czyli forma i treść (materia) w ruchu. A świadomość to tylko lustro.

A Historia plus Maszyna, dziecko mechanizmu danego w przyrodzie, to tego Lustra próby wtłoczenia samych siebie w prokrustowe łoże (jahwizm, marksizm, faszyzm - pseudoUnia), lub zwykłe draństwo, ruja i skur... Ruja nie jest stanem naturalnym 24 godz na dobę. Przesada nie jest wskazana. Towarzyszy jahwizmom, faszyzmom, marksizmom, rewolucjom.

Człowiek zły nie jest oczyszczony, nigdy nie będzie szczęśliwy.
Szamanie rozpalaj ogniska na rogatkach miast.

Ogrodnik bardzo uważnie się wsłuchuje w roślinę, jej kształt i zachowania i potrzeby z nich wynikające, nie może przesadzić, musi właściwie ograniczyć się do samej treści i formy róży.
A że ona przy okazji pięknie wygląda o zachodzie słońca i we włosach...

liczba komentarzy: 5 | punkty: 3 | szczegóły

sam53, 30 września 2024

pierwsza randka

mały kawiarniany stolik przy oknie
kawa kawa popielniczka
dwa czerwone tulipany w szklanym wazonie

odklejając myśli pisałem wiersz
a ty słowo po słowie
przenosiłaś nas w przyszłość

tamtego wieczoru uwierzyłem w miłość

liczba komentarzy: 11 | punkty: 4 | szczegóły

Misiek, 30 września 2024

Zapiski niespokojne 3

Zamykam na chwilę oczy
by wsłuchać się w bezdźwięczność ciszy

delikatnie palcami dotykam klawiszy
kursor myszki pokazuje mi cel nieznany
i tylko ten jeden szept
wciąż się w pobliżu rozlega

kto naszego życia jest autorem
kto wymyśla wciąż nowe rozdziały
naszego niepowtarzalnego bloga

księżyc co noc do mnie wpada
w porze niewidzialnych duchów
dobry z niego nawet kolega
choć niczego nie zje i nie wypije

a ten szept
to chyba głos sumienia delikatny
jakby utkany z najlepszych nut

opiszę znów na nowo
poczuję wtedy że żyję
i może dzisiaj spełni się cud
moje skargi i prośby

jak węzła gordyjskiego zaplątanie
własne projekty szkice i plany
słowa litanii przypomniane
z wiekowego już brewiarza

w duszy poranionej
pozostała tylko wiara
w najważniejsze Słowo

ułożone z prawdy okruchów
tylko Ty jesteś moderatorem
tego
co nam się wciąż przydarza
a co przydarzyć się nie może

mój Boże

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Belamonte/Senograsta, 30 września 2024

Rubieże - (ze zbioru EKSPRESYJNE)

Rubieże
Moje dzikie potrzeby są tu, tuż pod skórą
dzikie spragnione Raz jest się królem raz gnębi dzieci
tak było w podobłocznym czasie kinomanii
Wychodzisz z baru pełnego tajemnic, super drinki bez gatunku
mieszkał w głowie Bóg - wybuch spojrzeń
A mróz a słońce a piach A morze rozpryskujące się o brzeg
A bandyckie - boisz się ich - szczeniaki już tam są
Kim jesteś o człowieku z lasu?
Byłem dzieckiem
Rozrabiaką

Rozrabiaką tu będę krew przeleję chodnik nią nasiąknie
I w imię rozbitej na miazgę materii będę rzygał ciosami,
ale wiem, że nie tak miało być
Ale wiem, że nie zapewnią mi ochrony okulary przeciwsłoneczne
To ja - to drzewa, no więc będę to robił w samotności
się bił i ich spotykał
Tych co może mi wytłumaczą mój los
moją nieciągłość, gniew, lęk, strach
obrzydzenie
Lęk o ciało. Ach, już dosyć!

Nigdy nie byłem w grupie
Chcę przejść skurwysyny, to wszystko
Pozwólcie mi przejść skurwysyny do przodu
Wywalczanie sobie wszystkiego, tym jest życie
Podziałem dóbr, tym jest życie
Wezmą je ci, którzy nie znają skrupułów
A ty tak zawsze stęskniony, dostajesz zawsze cios,
ale to nie wina - to nieumiejętność
Ale szkoda, szkoda, że taki mam kontakt,
gdy już mam

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 30 września 2024

Źle się dzieje...

Źle się dzieje w państwie duńskim...
i w innych , niestety,
gdy ktoś w zapale kołtuńskim
chce strącać rakiety
i nie czuje ani trochę
wojną zagrożenia.
Ojczyznę ma za macochę.
Nie chce jej istnienia.
.
Źle się dzieje, kiedy władca
innym władcom służy.
Kartą spod dużego palca
źle poddanym wróży,
ukrywając przed publiką
groźne ostrzeżenia.
Sam z obawy przed paniką
sens złych prognoz zmienia.
.
Źle się dzieje, gdy morału
nie szukasz w dramacie,
gdy praw rodem z kryminałów
dla siebie szukacie.
Niechaj ryczy ranny łoś
na wpisy w tabletach..
Ktoś nie śpi, aby spać mógł ktoś.
Nie może spać poeta!!!
.
Spogląda w nieba czarną noc
i czuje skąd wiatr wieje,
a słowa jego mają moc.
To są zwyczajne dzieje.
Ofelio! Pójdziesz do klasztoru,
gdy rozkosz ci się śni.
Twe życie wiele ma z horroru!
"To be, or not to be?"

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

10 - 30 - 100

Najnowsze prace:

poezja

jesienny list

Wołałnie na puszczy białowieszczańskiej

Sarny w zagonach winorośli

Język mediów

zamknięty w sobie

3. Ogrodnictwo

pierwsza randka

Zapiski niespokojne 3

Rubieże - (ze zbioru EKSPRESYJNE)

Źle się dzieje...

Ostatnie komentarze:

kontakt z redakcją