Latest items:
sikimora, 17 january 2012
homo patiens
ja proszę pani się nie skarżę
bo i komu
po co
człowiek wchodzi
w różne krajobrazy
kiedy umarła żona
to się postawiłem Bogu
teraz myślę jednak że nie obeszło go wcale
puste miejsce w ławce
skoro czuby wierzb ponacinane
i zboże złote na czas
a kiedy zechcę widzę ją w tej sukience
przemoczonej tak że radość patrzeć
dobrzy ludzie tutaj
robią wszystko jak trzeba
gdyby mogła pani przynieść jutro paczkę
tytoniu - doktor ostatnio pozwala
sikimora, 16 january 2012
gdybaśń z paziem
moje historie są dobrze strzeżone
dojrzewają w piwnicach oczu
nie dostaniesz się do nich nie zdołasz przejść
przez chłodne korytarze – władco piasku
i krwi krzepnącej w słońcu królu południa
boisz się kamiennych posadzek przeciw cieniom
nocy wysyłasz hebanowych wojowników
by nie śnić więcej jak dotykam wargami
twojej twarzy jak rozbijam ją na tysiące
bryłek lodu – a przecież nie jestem silniejsza
od motyla który na chwilę przytulił się
do mnie możesz nas skruszyć w palcach
możesz ale nie chcesz i tego nie umiem
zrozumieć czy ty też masz tajemnicę
sikimora, 15 january 2012
miłości pieśń rytmizowana tudzież lekko rymowana
Ja jestem miłość, ta lepsza z sióstr
więc biorę tylko tyle, ile zechcesz dać,
ale pamiętaj - moje imię
nie lubi się odmieniać, jak schwytany ptak
milknie w zdrobnieniach, gdy łatwo zbyt
spływa z ust – traci brzmienie i przechodzi w fałsz.
Nie lubię wełny a zapach róż
sprawia mi ból nieznośny, od drogerii więc
trzymam się z dala, od sztucznych nut
zaczepiających zmysły jak komarów rój
umykam prędzej niż perfum woń
z otwartego flakonu – znikam wtarta w skroń.
Nie jestem lalką, nie trzeba mnie
stroić w pluszowe szatki, znoszę bardzo źle
ciepłe kąpiele w pianie, nie cierpię też
przechadzek po podwórku – zachwytu pisk
odbiera mi słuch i ważnych słów
nie odróżniam od (szl)ochów na nie moją cześć.
Ja jestem miłość, ta lepsza z sióstr,
nie wymagam poezji, trwam sama jak pieśń
w historii dwojga, lecz jeśli chcesz,
możesz o mnie napisać, niech będzie wiersz,
byle bez (gi)piur, byle bez piór
wrażonych dla ozdoby w najwrażliwsze z miejsc,
w śmieszności czyha ta druga – śmierć.
sikimora, 15 january 2012
Madame Job i duchy
Arrivato ! Arrivato!
Madame Job upuściła trąbkę,
ale jej nie podnosi - biegnie dalej
brzegiem morza,
przeskakuje fale i chichocze
z zimna, za każdym razem -
jakby nieustannie traciła pamięć.
Do czego tak bardzo nie chce
dorosnąć, nucąc starą kołysankę
na wszystkie pytania? Jaką tajemnicę
zamknęła w twarzy dawno zmarłego
dziecka, które nie przestaje się uśmiechać,
jakby ze wstydu, że nie umie opowiedzieć
żadnej ze swoich histerii?
Któregoś dnia zwydmi się
i zapanuje spokój
na portalu,
jak po balu.
sikimora, 12 january 2012
madame Job sama nie wie czego chce
mogłaby umrzeć a tylko opowiada o śmierci
i czeka aż Pan Bóg ją wyręczy albo kierowca
autobusu podczas ostatniego kursu przed snem
uchodzi z życiem na ramieniu niesie gwiazdę
widomy znak zakazu schodzenia z krawędzi
potrącana przez przechodniów wykrzywia się
zabawnie grymasi tak bo nie ma już naskórka
i jest dotknięta do żywego za każdym razem
gdy znajdzie się między ludźmi o skończonych
ciałach lepiej omijać madame Job kto wie
co może przynieść lekki uścisk ręki
mogłaby milczeć i milknie chociaż bardzo
powoli Pan kiedyś lubił jej gadulstwo
trudno pozbyć się daru mowy w jedną
noc upłynie jeszcze wiele dni nim odgryzie
sobie język i zamknie usta jak furtkę
przed podróżą na koniec świata madame
Job nie opanowała sztuki pożegnań
choć rozstaje się nieustannie oczy ma wciąż
zdziwione jakby rozumiała mniej niż powinna
z tym swoim krzywym uśmiechem
który jedni biorą za przejaw mądrości
a inni za głęboko nabytą rozpacz
wiersze o madame Job są jak ona
długie i nudne
nie mogą się skończyć
sikimora, 11 january 2012
zbrodnie serca (chwilówka hossowa)
dobrze mieć w pobliżu
tabletki
sznurek
staw
piecyk już mniej - bo mogą wyłączyć gaz
i niewygodnie z żyrandolem też ambaras
chyba że kruszynka a krawat
ze stali
w takim otoczeniu wyobraźnia
robi się senna i nie podsuwa pomysłów
jak to zrobić naprawdę
marzenia
a wpada się pod autobus
albo odpływa muszelką
w naczynkach
sikimora, 11 january 2012
gdybym umarła to w komodzie*
kiedy umrę
ale tak na śmierć
bez podglądania co robisz - spod rzęs
może wpuścisz do herbaty kilka łez
zamiast cukru
i tyle
ale wiesz
choć zmarli nie otwierają ust
bywają rozmowni – na przemilczane
tematy nie trzeba im słów
żeby z dyskrecji między wierszami
wysupłać nitkę i pleść z niej
pleść
o tym jak szukali przejść
jak drążyli
chyłkiem milczkiem ukradkiem
korytarze do serc
trochę smutny ten tekst
o niczym z rymami w kratkę
możesz go zgnieść i wyrzucić
słowa niewiele są warte
gdy grypa szaleje
na świecie
wszystko się zdaje gorączkowym
żartem
*M.Dąbrowska Noce i dnie
sikimora, 10 january 2012
Jestem w lesie
daremnie stroją się w sezonowe
brązy beże albo zielenie
na próżno prężą gałęzie
wystawiaja liście na deszcz
żeby lśniły
znajdzie taką
z poranioną korą
z blizną po przejściach
łysą albo z jednym listkiem
na krzyż i będzie cykał
jak najpiękniejszą
chyba poeta
albo ekolog
w każdym razie nie zna się
na canonach
sikimora, 10 january 2012
z Andersena na swoje miejsce
mróz ścina kwiaty
ozdabia nimi szyby
na jeden wieczór
***
cieplarniana woń
zeszłoroczna stokrotka
pył w prędkich palcach
***
drewno na opał
bajka o starym drzewie
trzaska w kominku
Latest comments:
22 november 2024
Eva T.
Niesamowity klimat. Boje sie.
22 november 2024
:)
22 november 2024
Zawsze mile widziane :)
22 november 2024
Fajne :)
21 november 2024
Jaga
Gdybym ci ja umiała ;) Ale zanucić można jakby
21 november 2024
:))
20 november 2024
sam53
smacznego....
20 november 2024
nuty są? poproszę
20 november 2024
dzięki... :))))
20 november 2024
można się nauczyć ale po co...
20 november 2024
Teresa Tomys
Jest nas więcej...
20 november 2024
Jakieś przekłamanie w tekście i nie wiem z
22 november 2024
Eva T.
21 november 2024
wiesiek
21 november 2024
Jaga
20 november 2024
wiesiek
19 november 2024
Eva T.
19 november 2024
wiesiek
19 november 2024
Jaga
19 november 2024
.
19 november 2024
.
19 november 2024
.