Latest items:

Poetry

	Robert Rudiak
	PROFILE About me Friends (2) Poetry (48) Photography (18)

latest best rating most commented

Robert Rudiak, 12 july 2010

UKRAINKA ALBO PANIENKA Z AGENCJI

               mam na imię Olga
          jestem z małej wioski pod Charkowem
     gdzie wszyscy cały dzień chodzą pijani
przeklinają własny los wojnę Stalina i pierestrojkę

               tam wszystko jest szare i nijakie
          życie ludzie miasta nawet niebo i gwiazdy
     przy tobie jest inaczej
jest spokój są świece wanna pełna piany

               tu jest dobrze czuję się szczęśliwa
          jest delikatne ciepło pożądanie wrażliwość
     w mojej ojczyźnie byłabym twoja na całe życie
tu w Polsce mogę być twoja tylko przez noc

detail

Robert Rudiak, 12 july 2010

OSIEMNASTOLATKA ALBO MODLISZKA

była młodsza o jedno pokolenie
czasami kronos popełnia omyłki

śpiewała: „ja mam dwadzieścia lat ty masz...”
zapominała dodać że ja o tyleż więcej

dosiadała mnie naga
z pochwy jak z nieba spływały deszcze pożądania

gryzła krzyczała drapała szeptała:
naucz mnie kochać odkryj tajemnicę stworzenia

zamykała oczy zaciskała wargi
czciła penisa bardziej niż boga matkę i ojca

to był jej dzień święty a właściwie noc zmartwychwstania
o świcie zrozumiałem dlaczego bogowie umierają młodo...

detail

Robert Rudiak, 30 june 2010

KIEDYŚ

jakiemuś skurwielowi przestawiłem nos
pewnej dziwce naplułem w twarz

ten skurwiel był moim przyjacielem
ta dziwka była moją kobietą

kiedyś

detail

Robert Rudiak, 30 june 2010

DZIEŃ PO STWORZENIU KOBIETY

stałaś naga czekając na wniebowzięcie
     ja obnażony stałem przed tobą
          czekając na wieczne potępienie

          myślałem wówczas że odpłynę dalej
     niż ostatnia gwiazda widoczna
w teleskopie Hubble’a

że strącę Boga z piedestału i zajmę jego miejsce
     żyłem nadzieją że ta noc nie skończy się nigdy
          będzie trwała jak eon

          przeczuwałem że rankiem umarli
     otoczą mnie ciasnym kręgiem niczym aniołowie i święci
wymieszani jak w maszynie losującej totolotka

abym znów pieścił się nocną tęsknotą
     naiwnie chciał wierzyć w przeznaczenie
żył stale złudzeniami

żebym wierzył jeszcze że można cofnąć czas
     nastąpi twój powrót
nadejdzie zbawienie

detail

Robert Rudiak, 30 june 2010

EPIKRYZA

pańska matka
nie będzie już chodzić ani mówić

może nawet nigdy
pana nie rozpoznać

będzie jak owad w pudełku
nie będzie niczego pamiętała

niech pan nie wierzy w cuda
tomografia komputerowa nie kłamie

encephalomalatio cum hemiparesis
dextra et aphasia mixtra

jakkolwiek to brzmi to nie czary
w jej przypadku raczej klątwa

której ani medycyna nie odwróci
ani magia

detail

Robert Rudiak, 28 june 2010

MARIA MAGDALENA

W tym mieście uchodziła za dziwkę,
nikt   nie   kłaniał   się   jej   na    ulicy,
kobiety ze wstrętem odwracały od niej
głowy,   z obrzydzeniem   patrzyli jej
w oczy kapłani i magowie,   których
obsługiwała w nocy.    Nawet   dzieci
biegając za nią obrzucały ją stekiem
wyzwisk i kamieniami, kiedy pijana
przechodziła    przez    place     zabaw.

Tylko ten jeden włóczykij i darmozjad z Nazaretu klękał przed nią
i bił czołem u   jej stóp   nie   pozwalając jej opluwać   ani   chłostać,
nazywał ją oblubienicą i świętą. Lecz kiedy jej narzeczony dokonał
kolejnych   groźnych    przestępstw politycznych i został powieszony,
powoli dochodziła do siebie, by w końcu uwierzyć w swoją wartość.

Zapomniała o wszystkim,    rozpoczynając
nowe   życie   wyjechała do innego miasta.
Tam zdała się na zdobyte   doświadczenie
i uzyskawszy   koncesję z biura zezwoleń
otworzyła dom   publiczny z prawdziwego
zdarzenia.      Zatrudniła       najprzedniejsze
prostytutki   z   okolic    i    płacąc   uczciwe
podatki    prosperuje   w   najlepsze    będąc
całą gębą szanowaną wszędzie burdelmamą

detail

Robert Rudiak, 28 june 2010

LIST DO YENEFEER LUB WYZNANIE ALKOHOLIKA

patrzysz na mnie pijanego
mówisz: nie poznaję cię

tak – wiem – jeszcze jeden kieliszek
jeszcze jeden skacowany poranek
i obiecuję – podniosę się

            nie musisz pomagać
         nie potrzebuję litości
      jedyne czego teraz pragnę
   to tabletki nasennej po której obudzę się za tydzień
a wtedy – przyrzekam – zmienię się

nie martw się dam jakoś radę
   nie musisz mnie dłużej uspokajać
      ani trzymać za rękę
         potrzebuję tylko trochę więcej czasu może rok
            a wtedy – zobaczysz – będę inny

tylko czy dasz radę
czy będziesz miała dość siły
czy będziesz chciała czekać

detail

Robert Rudiak, 28 june 2010

X X X

pamiętasz jak na starym mieście
     przysięgaliśmy sobie miłość po grób
          lub jeszcze dłuższą niż krzak głogu

chcieliśmy wtedy widzieć deszcz meteorów
     choć niebo czystsze było
          niż nasze myśli

kąpiel przy świecach
     twoje piersi zanurzone w pianie
          i moje podniecenie do białego świtu

          potem pijany brzask
     gdy mokrzy kładliśmy się do łóżka
i samotne przebudzenie wieczorem gdy byłaś już mgłą

budziłem się trzeźwiejszy niż anioł w dzień ostateczny
     zdziwiony bardziej niż Bóg
          w ostatni poranek stworzenia

pytałem gdzie moja miłość
     co nigdy nie miała odstępować na krok
          i podążać będzie za moim cieniem

pytałem gdzie moje wybawienie
     które ocalić miało na zawsze
          od wszelkiego zła pogardy nienawiści

detail

Robert Rudiak, 25 june 2010

CURRICULUM VITAE

Jestem Robert Rudiak

kiedyś byłem idealistą i marzycielem
teraz po prostu skurwysynem
    który nieco potrafi
    na przykład napluć w twarz
  czasem znieważyć albo uderzyć
ale najczęściej zdradzić oszukać skłamać

mam 33 lata i w dupie zbawienie
mam za sobą kilka ostrych zakrętów
    trochę szaleństw kilka wzlotów i wpadek
jeszcze mam siedemnastocentymetrowego chuja
którym i tak nie naprawię świata

kiedyś mówili o mnie „poeta”
choć nigdy nie umiałem pisać wierszy
    a wszystko co potrafię najlepiej
    czego nauczyło mnie życie
a nie nauczy żadna szkoła
to pić palić i pierdolić

wszystko co mam to parę dyplomów
zawieszonych na gwoździu w toalecie
    garść przeterminowanych marzeń
co noc odgrzewanych rojeń
gasnącej o świcie nadziei

i jeszcze kilka
nieudanych miłości
    dla których mimo wszystko
warto było się łudzić
umierać i rodzić na nowo

detail

Robert Rudiak, 25 june 2010

NOWY ROK. RANO

zadzwoniła po północy
złożyć życzenia
powodzenia na samotnej drodze życia

przyjechała nad ranem
po sylwestrowej wódce
zataczając się nuciła piosenkę:
„nie kochasz mnie – nie kocham cię”

potem rozpłakała się
na widok starych zdjęć
kiedy dopadły ją wspomnienia

opowiadała o jakichś facetach
przechodniach w jej życiu
z którymi łudziła się noc tydzień albo miesiąc...

patrzyłem na nią
przez mgłę z papierosa tak by
nie dostrzegła łez ani zaciśniętych do krwi warg

o świcie kiedy zasnęła na dobre
patrzyłem jak śpi niespokojna
ukradkiem gładziłem jej włosy
i modliłem się o kolejny noworoczny poranek