14 june 2010

PEJZAŻ VI

rozgniatam muchę na szybie – niech i ona pozna koniec świata – papieros –
kompan samotnych nocy rozpala mnie do czerwoności – dymem otula jak
ciepłym szalem na zimę – żar rozjaśnia twarz otwiera oczy na ciemność

myśli biegają błędne jak ogniki –
nie wyzwolę się już z więzów mroku
mgły ostatecznej półcieni życia –
telefon zaufania milczy jak zaklęty
dlatego ufam mu kiedy pytanie
rzucam o ścianę co odbite zygzakiem
powraca nad łóżko znakiem zapytania

mam w domu trumnę
przymierzam do niej stare buty i garnitur
kupuję kwiaty i wieńce – w drogeriach
mydło i perfumy – obetnę jeszcze
paznokcie i włosy – najważniejsze
to zrobić dobre wrażenie –
potem umyję dokładnie ciało i duszę
brud z sumienia zetrę pumeksem
i wyszoruję grzechy do czysta –

powysyłam jeszcze telegramy
i zawiadomienia do rodziny i sąsiadów
napiszę nekrolog o sobie
bo któż zna mnie lepiej?!
i zamówię pogodę u dyżurnych aniołów
najlepiej deszcz aby nikt nie musiał
ronić nadaremnie sztucznych łez –

do rzeki wrzucę mleczne żeby i niewysłane listy – niech pamięta! wybiorę
miejsce pod drzewem lub chmurą gdzie słychać tylko ciszę grobową wyciosam krzyż i z kamienia płytę wykuję szorstką i kruchą niezapisaną do końca jak życie człowieka




Terms of use | Privacy policy | Contact

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


contact with us






Report this item

You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1