Latest items:

Poetry

	Wiadomsky
	PROFILE About me Friends (1) Forums (1) Poetry (113) Prose (5) Photography (35) Graphics (1) Postcards (1) Diary (112)

latest best rating most commented

Wiadomsky, 31 october 2012

Na ustach

na ustach mam twoje imię
i nie wystarczy już miejsca
na szminkę

* * *

w ustach mam twoje imię
i na cały wszechświat
nie ma już miejsca

number of comments: 2 | detail

Wiadomsky, 31 october 2012

gdy się znowu spotkamy
z pozorną lekkością, beztrosko
pewnie mnie znowu zapytasz
co tam u mnie słychać
przygryzając wargi ledwo
zauważalnie rumieniąc się

chyba nic nie odpowiem…

co robiłem? co mogłem…
poza myśleniem o tobie
miałem tu kilka książek
wyblakłych, nieco podartych
starej daty, nic nie szkodzi i tak
nie chciało mi się ich czytać
właściwie wszystkie słowa
czytałem w nich jako 5-4-25-20-1

wiem że wiesz co chcę
ci powiedzieć chociaż to nie
wcale ułatwia sprawy
a powinno, przecież…
to jest najważniejsze

chciałem napisać ci list
z pewnością więcej niż jeden
i powiedzieć ci to wszystko
co już wiesz najlepiej
a czego nie można być pewnym
i czego nie chcesz wiedzieć
po raz n-ty nie
chciałem być tandetny

dla ciebie czas nie stał w miejscu
na pewno też nie oszczędzał
i dał trochę szczęścia
tylko czy jeszcze chcesz mnie
pamiętać?

to nigdy nie było sprawiedliwe
chociaż przynajmniej wiemy
że dzięki temu prawdziwe

no już, daję ci spokój
wiem, że znowu się spieszysz
nawet w moich myślach
nie masz odwagi się przyznać…

ja tu trochę zostanę
minął dopiero miesiąc
odkąd mnie tu zamknęli
a już wiem co się stanie
kiedy stąd wyjdę
nic się nie zmieni
przynajmniej w jednej kwestii

ta miłość do ciebie jest
trochę jak diorama
wypalona wewnątrz czaszki
która pamięta nawet
gdy już nikt na nią nie patrzy

number of comments: 0 | detail

Wiadomsky, 31 october 2012

Nie tak łatwo

nie tak łatwo przychodzi
pogodzic się ze swoim
skurwysyństwem gdy jeszcze
się nie wyrosło z miłości
i poświęconych istnień
nie przyjdzie żałować
nawet kiedy odejdzie
co odda świadectwo prawdzie

gdy poznasz imię słów
za wcześnie i jednocześnie
zbyt późno wypowiedzianych
niespełnionych marzeń
uzależnisz się od zmartwień
i pozostanie ci w sercu
puste miejsce - na zawsze

number of comments: 0 | detail

Wiadomsky, 30 october 2012

Nie lubię gdy

nie lubię dni
gdy nie mam co zrobić ze sobą
nic nie potrafię nawet
dać rzeczy słowo

nie lubię chwil
gdy umyka mi myśl
i unika mnie nawet
pies z kulawą nogą

nie lubię gdy
nie mam dokąd iść
żeby uciec przed tym
że wciąż mi się śnisz

bez ciebie nie lubię być
sobą

number of comments: 0 | detail

Wiadomsky, 30 october 2012

Stary film

życie, jak stary film
wplata mi się we włosy
czarno-białym love story
zupełnie nie w moim stylu
a jednak wyciska łzy z oczu
kurewsko niesprawiedliwie
bardziej niż te wszystkie
substytuty emocji które
działają nawet gdy się skończą

dostępne w każdym sklepie
uniwersalne remedium
na grzech pierworodny
nie jest mi potrzebne tylko nóż
żeby z twoich oczu
odsączyć szum kolorów

bo to przecież tandetne
że muszę codziennie
zmywać z siebie spojrzenia
i serce szprycować poezją
przekonując je, że jesteś
zupełnie nie w moim typie
uśmiechając się przy tym
bez wyraźnego powodu
do siebie i wszystkich istnień

będę chyba musiała
przywyknąć do uczucia
swobodnego spadania
wychodzenia z domu bez celu
i kręcenia się wokół
jak w wesołym miasteczku
z twoim imieniem we włosach

number of comments: 0 | detail

Wiadomsky, 30 october 2012

Zanim się obudzę

patrz jak najciszej
żeby nie spłoszyć
mych palców z krawędzi
twoich policzków

zanim się obudzę

całuj jak najmocniej
bym nie mogła uciec
przed wiarą w to
co się właśnie stało

number of comments: 2 | detail

Wiadomsky, 30 october 2012

Niedziela

bardzo dokładnie
drętwym językiem
zlizuję z liter
twojego imienia

tęsknotę

hoduję pod powiekami
słony narkotyk
i nie dostanę zwolnienia
warunkowego w niedzielę

number of comments: 0 | detail

Wiadomsky, 30 october 2012

Z cienia

jak posąg z cienia
karmi gołębie kamienne
okruchami istnień
w tło wrośnięte postacie
ustami z papieru szeleszczą
mląc siarczyste przekleństwa
stając się coraz bardziej
wyraźne na granicy
źrenic wypalonych bezmiarem
hipertrofii zaplątanej w czasie
wpatrzonych w kraniec
entropii obszytej sarkazmem
wieczności w wieczności
zmieszanej z przestrzenią i czasem
rozpiętą między palcami
pajęczyną zmartwień

number of comments: 0 | detail

Wiadomsky, 28 october 2012

Wtedy

to dziwne nadmiernie, że już nie pamiętam
o tobie i ciebie codziennie już nie znam
przez to siebie senny jestem nieobecny
przeźroczysty niemal w stanie ciekłym

nawet mi już nie żal

tylko czasem coś drgnie muśnięte smakiem, kolorem
dźgnięte owiane zapachem, całym światem
we mnie na chwile się zalęgnie przyśpieszonym
tętnem w oku słonym cierniem

wtedy w ciebie wierzę

tak na mgnienie oka rozpacz mnie porywa
w przepastną otchłań pewności strącając wątpliwości
aż czuję że żyję, bo wiem że byłaś, nie marą
a żywą esencją miłości

a potem zapominam

w dennej bezmyślności zatracam swoją postać
tanim kosztem stając się złudzeniem
aż mnie nie wyszarpie z tej zimnej ciemności
chwila z marzenia zrodzona wspomnieniem

number of comments: 0 | detail

Wiadomsky, 28 october 2012

Mała

mała, maleńka, najmniejsza
jeszcze mniejsza plama na policzku
w której zastygł wszechświat

wyschła

zanim podciąłem sobie żyły
krawędzią twojego zdjęcia
wieczność wprawiłem w chwilę