Latest items:

Poetry

	Ania Ostrowska
	PROFILE About me Friends (102) Forums (1) Poetry (56) Prose (4) Photography (5) Postcards (11) Diary (10) Handmade (1)

latest best rating most commented

Ania Ostrowska, 20 september 2015

urodziny

moja starość ma zepsute zęby
i nieświeży oddech co za różnica
wczorajszy dzień przedwczorajsze
piersi ramiona kąciki ust w kształcie
bezkształcie bezradnie beznadziejnie
zwiesza opuszcza zasłania szura
głośno tym głośniej donośniej dorośnij
pan czas dzwoni jak woźny nie zdążę

number of comments: 42 | rating: 18 | detail

Ania Ostrowska, 22 september 2015

back-office (powrót na podpięcie)

zainteresował mnie mężczyzna
w cytrynowych spodniach
mam pięćdziesiąt trzy lata
czy to nie dziwne

pan pisze wiersze spytałam
pilnując by wzrok nie ślizgał się
w dół odparł nie proszę pani
ja je składam chyba
układam sprostowałam odruchowo
nim poczułam śmiech cytrusowo świeży
jakżeby inaczej czy to nie dziwne

pani pracuje w oświacie podjął
swobodnie nie skądże w finansach
pomówmy o wierszeniu a te spodnie
prawda spodnie
do frontu proszę się odwrócić

number of comments: 35 | rating: 18 | detail

Ania Ostrowska, 15 october 2015

powrót (8)

w gładkim marmurze
zostawiasz rozpalone
czoło i usta

number of comments: 33 | rating: 17 | detail

Ania Ostrowska, 30 december 2017

faceci są przereklamowani

a przecież warto
znów i znów
wybierać słowa jak sukienki
kuse do czasu

albo pomidory
na rynku w pełnym słońcu

potas i wita-mina

number of comments: 32 | rating: 16 | detail

Ania Ostrowska, 12 september 2015

powrót (7)

wypogadza się
suchy liść z pajęczyny
drży jeszcze w srebrze

number of comments: 27 | rating: 16 | detail

Ania Ostrowska, 3 january 2017

opakowani

ciasno
zewsząd jednostajnie
skrzypi jak przerdzewiały zawias

noc gania się z dniem
po ścianie
nabrzmiałe było ruguje teraz

pamięć obleka ciało
które
odmawia współpracy

zastygamy na wspak
bez zadeklarowanego przodu
i tyłu

number of comments: 21 | rating: 16 | detail

Ania Ostrowska, 17 august 2015

anirympał

im bardziej jest niewesoło i strasznie
niech rzepak się żółci a jaśmin pachnie
im niewyraźniej na pierwszym planie
gdy sens gdzieś przepadł i słów otwieranie
pęk bzów przygarnę przycupnę w kątku
pomyślę co by tu tak od początku?
w nosie zawierci zwilgotnieje oko
lecz co tam! Jestem. Ty jesteś. Spoko:)