Najnowsze prace:

Poezja

	Janusz Józef Adamczyk
	PROFIL O autorze Przyjaciele (5) Poezja (165) Fotografia (26) Wideo wiersz (3)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Janusz Józef Adamczyk, 11 lutego 2016

Życie

Człowiek przychodzi na świat
i kończy się zbawa
chociaż w środku i na zewnątrz
orkiestra nieustająco gra

Coraz rzadziej proszą do tańca
schematy ułatwiają życie
odczucie inercji bywa spóźnione
wszystko daje się usprawiedliwić

Można wejść na wysokie drzewo
i nie zdążyć powrócić przed burzą
- pomylić drogi i zostać w bagnie
- ale też pójść za ciągle Idącym

I długo tak za Nim iść
aż do granic swej pokory
a nawet przekroczyć je
jako Jego cień

Janusz Józef Adamczyk

liczba komentarzy: 11 | punkty: 3 | szczegóły

Janusz Józef Adamczyk, 15 stycznia 2016

Antychryst

Cokolwiek byś nie uczynił
w obronie swej godności
będzie nazwane rasizmem
w taki oto sposób
Antychryst opanowuje ten świat
jeszcze się nie ujawnił
ale już widać jego trupi uśmiech
z każdym dniem jest go więcej
i tak od 1962

Janusz Józef Adamczyk

liczba komentarzy: 7 | punkty: 2 | szczegóły

Janusz Józef Adamczyk, 8 stycznia 2016

Czas Bestii

Bestia czuje świeżą krew
nawet nie musi o nią walczyć
banery prowadzą do wodopoju
ceny w hurcie spadły do zera
same się proszą o wzięcie za darmo
Homo spiritual - to zbyt trudne
a nawet niemożliwe
o tym wiedzą miliony
i czasu nie tracą

Janusz Józef Adamczyk

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Janusz Józef Adamczyk, 31 grudnia 2015

Znaki

Znaki czarne
nieraz zakamuflowane
często ostro przyozdobione
zawsze zauważalne

Znaki białe
prawie niewidoczne
czasami nagle się pojawiające
ale zawsze na czas

Znaki szare
udawana czarno-biała kombinacja
nagłe zakręty bez ostrzegania
reszta - na żądanie

liczba komentarzy: 2 | punkty: 1 | szczegóły

Janusz Józef Adamczyk, 20 grudnia 2015

In statu nascendi

Dawno temu
Narodził się Pan
Umarł i Wstał
idziesz za Nim
codziennie człowieku
dostrzegasz tę Delikatność
wyczuwasz tę Moc
jakże jest blisko
twego czystego ducha
jakże jest daleko
gdy nie zachwyca cię
cudownego Opłatka biel

autor - Janusz Józef Adamczyk

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły

Janusz Józef Adamczyk, 21 listopada 2014

Moja modlitwa - moja myślna metafora

nie czuję się wybranym
i to jest moje szczęście
mam okazję popracować nad sobą
ale czy On widzi moją tęsknotę
może ktoś mnie zaanonsował

jakże długo trzeba było czekać
aby zauważyć się okłamywanie
jakże trudno było uświadomić sobie
że wina leży po mojej stronie
a nawet dwie - bo i ta wmówiona mi

fakt - mogłem nie ulec
i teraz nie musiałbym się modlić
spokojnie z dnia na dzień sobie żyć
na szczęście - okazałem się słaby
a Duch Życia dokonał dzieła

teraz klękam - błagając - czuję mur
idiotyczną obronę mojego ja
ten mur musi runąć
moja czysta tęsknota - się odsłonić
przecież mogę być przyjacielem Boga

***

to nie jest żart - ta moja metafora
to jest wyraz stanu mojej świadomości
że Pan Bóg zszedł z czerwonego dywanu
i jest zajęty budowaniem zapory
bo nieczystości przedostają się do Raju

Janusz Józef Adamczyk
21 listopada 2014 r.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Janusz Józef Adamczyk, 12 listopada 2014

Moje drugie narodziny

to nie jest metafora
ani opowieść science fiction
to jest fakt
wystarczyło
zerwać tkaną od lat zasłonę
spojrzeć w głąb i w dal
uświadomić sobie to
co o twórcach pisał Freud
i ujrzeć szczytu sławy dno
wystarczyło
"Przekroczyć próg nadziei"
i spotkać się z Pascalem
by zrozumieć sens "potrzeby
przerastania samego siebie"
ale wcześniej trzeba było słyszeć
że można po raz drugi się narodzić

to co jest z gliny prochem się staje
to co nią nie jest - prawdziwie tęskni
nie do bajek i nie do nadętych strof
tylko do jasnych jak Słońce słów
i czystych jak kryształ spojrzeń
w przestrzeni tej pustelni
wbrew twierdzeniom wielu
nie kryją się mole
ta przestrzeń pulsuje

to nic
że wyśmiewają nazywając
kościółkowym wierszokletą
tak jest z ludźmi
jednych przyciąga Ziemia
innych - Niebo
tylko czas jakby przyśpieszał
nie z powodu jakiegoś lęku Boga
On nikogo i nioczego się nie boi
nowe odkrycia tylko wydłużą życie
ale nie wskrzeszą człowieka

Janusz Józef Adamczyk
12 listopada 2014 r.

liczba komentarzy: 5 | punkty: 2 | szczegóły

Janusz Józef Adamczyk, 30 października 2014

KOCHAJĄC (cz. 1. tryptyku AKT TWORZENIA)

kochać rzeczy bardziej niż życie
to znaczy umierać
nie zdając sobie z tego sprawy
kochając życie bez wiary
ukrywamy swój lęk przed nieznanym
zanurzając się w dzikie manowce
kochając z wiarą - czujemy dusze
a one nam się odwdzięczają
zdarza się nie spać tygodniami
i pytać - co dalej...
pomagają znaleźć dobrą odpowiedź
nigdzie ich nie widać i nie słychać
ale też ani śladu samotności
poczucie przeznaczenia
i czasu
który potrafi się zatrzymać
cofnąć się i wyprzedzić
by nikogo nie zabrakło
we wspólnocie gorących serc
pomagają przeżyć pasję nocy
i poczuć obecność Mistrza

Janusz Józef Adamczyk
30 X 2014 r.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Janusz Józef Adamczyk, 19 października 2014

By nie ugrzęznąć

większości to się nie spodoba
ale gdyby miało być odwrotnie
to musiałbym ugrzęznąć
moje tworzenie
nie jest jakąś dziką zabawą
na leśnych polanach
czy wyszukanym łaskotaniem
dla polepszenia nastroju
jest rozmową z pustelnikiem
i odnajdywaniem się w tłumie
jest poszukiwaniem duszy
i odkrywaniem prawdy o niej
nie dla usprawiedliwiania
czy krytykowania człowieka
ale dla rozjaśniania jego obrazu
celowo zaciemnianego
jest przybliżaniem sensu
narodzenia się po raz drugi
jest oczywiste
ze będzie to wyśmiane
przez potęgę manipulowania
ale nie każdego zadowala
istnienie w postaci niewolnika

Janusz Józef Adamczyk

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Janusz Józef Adamczyk, 10 września 2014

NASZE BYĆ

jest potrzebny ktoś wyjątkowo mądry
ale jak takiego człowieka wyłonić
skoro tak bardzo się ceni niedouczonych
i tak brniemy od wieków
licytując sukcesy i wskazując winnych
gdy tymczasem inni
co dzień coraz dalej przed nami
i nic się u nas nie zmieni
dopóki mądrość i oddanie
a nie cwaniactwo i wykorzystywanie
nie zaczną dominować na scenie

Janusz Józef Adamczyk