11 lutego 2016
Życie
Człowiek przychodzi na świat
i kończy się zbawa
chociaż w środku i na zewnątrz
orkiestra nieustająco gra
Coraz rzadziej proszą do tańca
schematy ułatwiają życie
odczucie inercji bywa spóźnione
wszystko daje się usprawiedliwić
Można wejść na wysokie drzewo
i nie zdążyć powrócić przed burzą
- pomylić drogi i zostać w bagnie
- ale też pójść za ciągle Idącym
I długo tak za Nim iść
aż do granic swej pokory
a nawet przekroczyć je
jako Jego cień
Janusz Józef Adamczyk
18 marca 2024
1802wiesiek
18 marca 2024
Ruda na platynowoabsynt
17 marca 2024
W gotowościJaga
17 marca 2024
Jestem do znudzeniaabsynt
17 marca 2024
takie tam ćwiczenieabsynt
16 marca 2024
na porcelanie nie pisze sięnegra
16 marca 2024
O! Cześć wam...Marek Gajowniczek
16 marca 2024
1603wiesiek
16 marca 2024
tu i teraz, zanurzając sięTomek i Agatka
16 marca 2024
Drzewo recykling 2020Marianna Małgosia Bakanowicz