Poezja

Choć sam się rzucił gdzieś w daleki świat
I w nim w najwyższe gremia władzy siadł,
Zatęsknił do rodzinnych stron
I wróci tu, meblować dom.


Powróci tu, gdzie już się podniósł skrzek,
Powróci tu zza siedmiu gór i rzek.
Powróci tu na zaproszenie konkurenta.
Powrócić chce i zapowiedział to po Świętach.


Powróci tu, unijnych tęsknot koić ból.
Przywrócić blask niezapomnianych ról.
Powróci tu, by szukać swoich krętych dróg
Na których ślad czas łatwo zatrzeć mógł.


Układy wielkich miast utorują mu szlak.
Do nadzwyczajnych kast zarzutów nadal brak.
Gdy wycofają wszystkie już.
Powróci tu - do popisowych burz.


Powróci tu, gdzie weto sieje mak.
Powróci tu, gdzie propagandy kwak
Zagłusza jęk kolejnych zmian.
Powróci tu - taki ma plan!


Powróci tu, gdzie z bólu został bul.
Powróci tu, gdzie wierzby pośród pól
Szumią, że czas nie uczył nas,
A doświadczenia poszły w las!
Powróci Tu..! Powró - ó - ci!