Poezja

Po to mali się jednoczą, by mogli wielkimi rządzić.
Kłócą się. Wzajemnie psioczą, lecz nie siebie chcą utrącić.
Małym nadmiar animuszu może jednak nie wystarczyć.
Metr pięćdziesiąt w kapeluszu nie dosięga brzegu tarczy.
 
Wielki ruchy ma powolne, lecz gdy pełznie - wszystko gniecie.
To, co zda się nieudolne, bardzo wiele zmienia w świecie.
Człek człekowi nie jednaki. Różne wnioski są z porównań.
Tu jest nadmiar - tam są braki. Wiele jest wielkiego gówna.
 
Przez świat wszystko się przetacza. Spada na nas z atmosfery.
Informację przeinacza. Świat zmieniają buldożery.
Przesuwają snów granice i kruszą gliniane nogi.
W hybrydowej polityce plączą ludziom proste drogi.
 
Jesteś jak ten Czarobylec, wstając, wchodząc do systemu.
System widzi - wstał tubylec. Ten nie stanowi problemu.
Kiedy opór w tobie rośnie i rozmyślasz nad sposobem.
System znaczy cię bezgłośnie i zostajesz ksenofobem.
 
Przesuną cię w "Regionalizm". Ometkują "Wpływy Obce",
żebyś iskry nie podpalił i nie został Narodowcem.
Tam, gdzie się jednoczą mali, a wielcy tworzą pustynię,
na wielkiej migracji fali, został Naród, co nie ginie.
 
Matrix tego nie przewidział w swym globalistycznym widzie.
Na dnie mu wyznaczył przydział, a tu mysz jest w piramidzie!
I buszuje po wnętrznościach pośród kodów i spirali.
Nie rozchodzi się po kościach. Wierzchołek może odpalić!
 
Maj ma skupić jak w soczewce ciemne gwiazdy przy Saturnie.
a tam lud wyostrzył drzewce i rozwalić może Unię.
Wszystkie służby grunt badają, a nastroje są brzegowe.
Czy się oprze innym krajom Naród który żyje Słowem?