Poezja

Jakie nam zostało dobro?
Jeszcze mamy tu co jeść.
Ludzie wkrótce weksle podrą.
Sprzeciwia się polska wieś.

Putin wiedział w co uderzyć.
Plonów nie możemy sprzedać.
Trudno jest z embargiem przeżyć,
a Unia mówi, że nie da.

Jeszcze kary nam nakłada.
Gdzie może, potrafi skubnąć.
Zawsze z Rosją się dogada.
Zwykłą fikcją jest tu równość.

Jeszcze żywność nam została.
Jeszcze pola, jeszcze lasy,
a władza się pochowała.
Każe ludziom iść na nasyp.

Ziemia w ręce biznesmenów!
Taki program jest rządowy.
W Unii wiele jest problemów.
Nie chce już państw narodowych.

Pieniądz nie ma żadnej nacji,
a kapitał nie ma twarzy.
To uroki demokracji.
Obcy chce tu gospodarzyć.

Mówią: - Nasza chata z kraja.
Ona jedna nam została.
Komorników czeka zgraja,
a na demonstrantów - pała!

Wziąłeś kredyt? Upaść musisz.
Ksiądz bez kasy nie pochowa.
Prawo wszelki opór zdusi.
Partia wzywa: Idź głosować!

Teraz ty się samorządzisz!
Może się samoobronisz?
Czapkę miałeś... teraz błądzisz 
i za rogiem we mgle gonisz.

Żyd przyjedzie na Wesele,
a poeta wiersz napisze.
Sznur pozostał, a w kościele
mówią o tym wszystkim ciszej.

Złote cielce na Oskarach.
Idzie "Ida", wejdą "Służby..."
Nic nie wskórasz, choć się starasz.
Kto zawinił? Ty... a któż by?