Najnowsze prace:

poezja

wszystkie dodane wczoraj tydzień temu przed miesiącem rok temu

sam53, 28 lutego 2021

nasz Wezuwiusz

znowu mam paznokcie obgryzione do krwi
wykrzyczane płuca do ostatnich łez
mój serdeczny palec wykrzywił się w dłoni
nie wiem z kim rozmawiam po nocach przez sen

pomysły na życie skończyły się wczoraj
w zasnutych mgłą oczach chaos myśli trwa
w milczenie uciekła codzienna rozmowa
na zerwanej strunie nie klei się gra

choć wulkan nie wybuchł trzęsie się powietrze
ktoś mówił że rany wyleczyć ma czas
a przecież dwa słowa nie zostaną wierszem
kiedy płomień świecy dawno temu zgasł

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 27 lutego 2021

Trzecia fala

Stały wzrost o trendzie spadkowym -
paradoksem w prawniczych kruczkach.
Wiek poważny- z natury niezdrowy.
Bardzo łatwo naciągany na wnuczka,
łatwowierny - szybko zapomina,
pogodzony z nieuchronnością,
zawsze, kiedy trzynastkę otrzyma,
to darczyńcę obdarza miłością.
.
Jednak trzecia śmiertelności fala,
wciąż wysoka - kilkusetosobowa -
pozytywnie myśleć nie pozwala:
Jak się starość w wyborach zachowa?
Nic nie dadzą chwytliwe reklamy,
bo wzrok nie ten i rośnie głuchota,
a czternastek licznie obiecanych
pocieszeniem nikt łez nie otarł.
.
Przesłonięte bezduszności kirem -
przyzwoitość, sprawiedliwość, prawo
już medialnych kadzideł mirem
nie otoczy zmian służbę kulawą.
Nieudolną, skorumpowaną,
w przekonaniu swym - nadzwyczajną?
Kadencyjnie wciąż powtarzaną
perspektywą z mniejszym złem... lub fatalną!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Yaro, 27 lutego 2021

Mój krwawy Rubikon

w świecie
zakręconym jakby w słoiku

wolne myśli barwne słowa
nasze pocałunki się krzyżowały

płynął czas powoli
zapach włosów

z zapachem nocy i ciała
upływał czas zaklęty w kłamstwach

całym światem
całym sercem kochałem

alkohol rozwiązuje języki
prawda boli ludzie są niepoprawni

zadałem proste pytania
w odpowiedzi zostałem sam

zagubiony w poszukiwaniu drogi
szukam ciebie szukam życia

zabiłaś w imieniu bo chciałaś
umarł dzień tęsknię w rozpaczy

zajęty dniem powszednim jakże szarym
nasze drogi się rozpadły
rozsypany domek z boku karty

budowałem niszczyłaś wszystko
by myśleć o sobie
być nieskalnego blisko

nie uświęciłaś życia które woła płacze
dlaczego tak cię kochałem by znienawidzić
ciągle w myślach zapadam się głęboko

żegnaj spalona na popiół

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

sergiusz juriev, 27 lutego 2021

o szczeniaku

Из-за пазухи вынув щенка-сироту.
Обратился Хозяин со словом к коту:
-“ Вот что, серый! На время забудь про мышей.
Позаботится надобно о малыше.
Будешь Дядькой кутенку, пока подрастет?”
- “ Мур-мур-мяу!”- согласно ответствовал кот.
И тот час озадачился множеством дел,-
Обогрел, и утешил, и песенку спел.
А потом о науках пошел разговор:-
Как из блюдечка пить, как просится во двор,
Как гонять петуха, и сварливых гусей…
Время быстро бежало для новых друзей.
За весною – весна, за метелью – метель…
Вместо плаксы щенка стал красивый кобель.
И, всему отведя в этой жизни черед,
Под садовым кустом упокоился Кот.
Долго гладил Хозяин притихшего пса…
А потом произнес, поглядев в небеса:
-“ Все мы смертны, лохматый… Но знай, что душа
Очень скоро в другого войдет малыша!...”
Пес послушал, как будто понять его мог,
И… под вечер котенка домой приволок.
Тоже – серого! С белым пятном на груди!...
Дескать, старого, Хозяин меня не суди!
Видишь, маленький плачет? Налей молока!
Я же котенку дядькой побуду пока!...
--------------------------------------------------------------------
sergrex@yandex.ru UA3URX
---------------------------------------------------------------------

liczba komentarzy: 3 | punkty: 3 | szczegóły

Misiek, 26 lutego 2021

Nocna impresja

Euterpe moja –zdejmij ze mnie już tę zbroję
niepewności -bo nie chcę powrotu do tego
co już nieraz przeżyłem- bo ku innym brzegom
płynę na okręcie nadziei- tam gdzie twoje

Serce - a tak je utracić bardzo się boję
wyrywam karty- ze sztambucha pożółkłego
by nowe zapisać - nie pytaj już dlaczego
z tobą chcę napić się wody życia- gdzie zdroje

Tryskają strumieniami -jako te kaskady
muzę moją objąć całą- dziś pragnę czule
w tę cichą noc gdy patrzy na nas -księżyc blady

Zrzucić chcę na zawsze -Dejaniry koszulę
wymazać z przeszłości -pogmatwane szarady
a co nasze zostanie -jak ciebie przytulę...

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Pavlokox, 25 lutego 2021

Geneza

Wydarzyło się to, gdy byłem małym chłopcem.
Choroba chciała sprowadzić mnie na manowce.
Dostałem duszącego kaszlu i gorączki.
Nie czułem też smaku i zapachu golonki.
Bolały mnie plecy i złapały mnie dreszcze,
A było to w latach dziewięćdziesiątych jeszcze...
Matka urwała się, by wziąć mnie do lekarza,
Lecz prawa jazdy niestety nie posiadała.
Ojciec zwykle o tej porze był już pijany.
Było jasne, że o pomoc dziadka spytamy.

Niczym na wezwanie z Ubera aplikacji,
Podjechał hondą accord IV-tej generacji.
Miała dwa litry i aż dziewięćdziesiąt koni!
Plus przedni napęd, co przed poślizgiem nie chroni.
Nad ranem bardzo dużo śniegu napadało.
Podjazd w górę spod bloku mocno zasypało.
Matka otwarła drzwi i z hondy wyskoczyła,
Po czym stanęła za autem i pchać zaczęła.
Ważąca przeszło tonę honda ani drgnęła.
Drobna matka uparcie na nią napierała.
Gaz do dechy nacisnął dziadek po bajpasach
I wtem matka poślizgnęła się na obcasach.
Rozpaczliwie próbowała chwytać bagażnik,
Lecz pojazd przewrócił ją jak wielki drapieżnik.
Matka za tylną szybą pojazdu zniknęła,
A potem honda o cały metr się stoczyła.
Widząc to, zacząłem krzyczeć i robić siku.
Płakałem oraz wierciłem się w foteliku.
Darłem się i ryczałem zupełnie nieskrycie,
A matka w tym czasie walczyła o swe życie...
Pomimo, że modliłem się przed Panem Boziem,
Honda zsunęła się, gniotąc matkę podwoziem...
Dziadek nie mógł skupić się przy moim wrzasku.
Szarpał biegi, a matka była wciąż w potrzasku.
Śnieg spod kół zaczął na jakiegoś kundla sypać.
Wściekłe zwierzę najpierw zaczęło na nas szczekać,
A następnie szarpało przygniecioną matkę,
Po czym znudzone nasikało na nogawkę.

Pod blok przyjechała karetka, straż i pały.
Służby wolno matkę spod hondy wyciągały.
Matka była, jak na co dzień, poobijana.
Była też przez rurę wydechu oparzona.
Ojciec nie zszedł, tylko z balkonu obserwował.
Dostrzegłem jak przez chwilę głową w mur uderzał.
Potem wziął lornetkę i zaczął obserwować,
Później zaczął w tę i z powrotem spacerować.
Na moment wychylił się tak, jakby zamierzał skoczyć,
Lecz spuścił głowę i zdołał do środka wkroczyć.

Dziadek cały czas czynnie udzielał pomocy.
Zaproszono go do policyjnej karocy.
Policja prawo jazdy zatrzymać mu chciała.
Wyjął z kieszeni pięć dych. Mandat wypisała.
Mój dziadek częstokroć korupcję praktykował,
Odkąd w Auschwitz jako Oberkapo pracował.
Na Zachodzie nigdy tego nie robił,
A jak był w USA nigdy babci nie zdradził.

Matkę zabrano na dział chirurgii twarzowej,
By zagoić ranę od rury wydechowej.
Ojciec do szpitala nie zajrzał ani razu.
W dzień powrotu matki jak zwykle dodał gazu.
Dlaczego robi to po tym wszystkim, spytała
I odpowiedź następującą otrzymała:
"Chciałem zaproponować ci rejs parostatkiem,
A ty mnie próbujesz szantażować wypadkiem!"
Po czym przypierdolił jej tak, że drzwi rozbiła.
Leżała wśród szkła na podłodze i krwawiła.

Zanim oboje rozwieść się postanowili,
Jeszcze dziwne zapalenie płuc przechodzili.
Matkę przez miesiąc męczył stan podgorączkowy.
Ojciec rzucał się o rosół niedosolony.
Raz nacherlał do puszki z piwem i zamroził,
A po rozwodzie dużo po świecie się woził.
Nie był to człowiek o umysłowych wyżynach.
Po latach handlował na jakimś targu w Chinach...

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

tusiak, 25 lutego 2021

pięta

niezauważana, nosi po świecie,
wciąż jest więziona w bucie, skarpecie
także i ona wymaga czułości,
na niej obrócić się mogą losy ludzkości
więc zadbaj, dorośnij do niej człowiecze
niech to nie będzie twój słaby punkt Achillesie

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 25 lutego 2021

speszony

zwyczajnie patrzeć
lubię na ciebie

nie umiem się odezwać
błądzę pomiędzy myślami
zadumany w zakonnym spokoju

poważny śmiertelnie
zbieram się z obawą że ktoś
skradnie mi odrobinę szczęścia

a ja dalej będę patrzył
z daleka na twój styl

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 25 lutego 2021

Przesiew

Maskowanie bezradności
miało wiele spraw uprościć.
Ze zgromadzeń wyczyścić ulice.
.
Stanąć w prawdzie przed Narodem
z socjalnych obietnic miodem.
Unieść, a nie zakazać przyłbice!
.
Na ocenę Unii zdać się.
Szczepić! Wlepić... i nie bać się
w ociepleniu przejściowego ochłodzenia.
.
Lecz stojąc na cienkim lodzie,
zapowiadają powodzie
partyjnego, wiosennego przesilenia.
.
Ludziom każą "zamknąć dziób"
Nierozważny krok... i chlup!
Nie wiadomo dokąd czapkę nurt poniesie.
.
Na nic sondy i sondaże.
Kto przeżyje? Czas pokaże.
Na protesty mamy testy - przesiew!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

sam53, 25 lutego 2021

ech Erato!

to było dawno temu
zanim pierwsze ocieplenie wywołało potop
i nikt jeszcze nie słyszał o arce Noego
rysowałem wtedy słowa na glinianych tabliczkach
wypalanych później w kominie

czytanie wypełniało noce
dotykaliśmy w nieskończoność swoich myśli
kwitły w szepcie
jak wspomnienia w namiętnych pocałunkach

wszystko wydaje się teraz chwilą
zostawiliśmy po sobie tyle pięknych fraz
może nawet ślad wiersza

trudno odnaleźć się w poezji

liczba komentarzy: 10 | punkty: 5 | szczegóły

10 - 30 - 100