18 august 2015

kryzys naszych czasów

czy rozpylone myśli
unoszą mnie w górę
czy chłód bierze w posiadanie

rozważam
śpię na odłamkach
niepewności

czyż to
nie wiara w człowieczeństwo
powinna ubogacać
napełniać osobową
i nadosobową odwagą

złamałam się
w kryzysie czystego myślenia
otwierając szerzej oczy
na podzielność

przyjdzie dorosnąć
i żyć wśród drapieżników


number of comments: 5 | rating: 4 |  more 

mironiek,  

świetny wiersz...nie wiem, czy słusznie, ale ta ''nadosobowa odwaga'' kojarzy mi się z pychą, jest to bowiem jeden z tych cech, które czynią nas ludźmi (no nie jest kolorowo, mamy i złe strony)

report |

Ania Ostrowska,  

bardzo mi się spodobała pierwsza strofa, przystanęłam sobie przy niej dłuższą chwilę, potem doczytałam pozostałą część wiersza, ale wciąż te trzy pierwsze wersy wydają mi się najlepsze. Pozdrawiam :)

report |

wiosna,  

Nie było mnie długo.Dziękuję za wpisy.

report |




Terms of use | Privacy policy | Contact

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


contact with us






Report this item

You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1