Latest items:

Poetry

	Bezka
	PROFILE About me Friends (11) Forums (2) Poetry (43) Prose (24) Photography (6) Handmade (3)

latest best rating most commented

Bezka, 3 february 2025

naznacz

w półmroku czekam
na miłość. wchodzisz

rozbierasz myślami
na swoje podobieństwo

zdejmiesz wstyd. odurzę

chcę się zatracić
rysą na plecach

zatrzymaj czas

number of comments: 2 | rating: 4 | detail

Bezka, 3 february 2025

wyrastam ponad układ szkieletowy
odżywiony tradycjami ojczystej ziemi
pokoleń uświęcających skład krwią

rytm równowagi między tym co głęboko
ukryte ssie soki jak mleko matki
a tym co rozkłada ramiona do nieba

długowieczna tajemnica istoty
niekończącego się układu zależności
by przetrwać kładąc cień pod głowę

strapionym samotną wędrówką
do źródeł mądrości natury
trwa wieczny proces budowy

schodów do nieba

człowieczy los kruchością wpisany
w pień transportujący nieustannie
życiodajne soki niczym układ krwionośny

pną się gałęzie od wschodu do zachodu
prześwietlając promieniami

majestat cierniowej korony

number of comments: 6 | rating: 6 | detail

Bezka, 1 february 2025

Mały Książę

chciałbyś odespać na zapas
wszystkie jałowe dni
i cierpienie hasające samopas

lecz ta planeta jest zbyt mała
by pomieścić marzenia
a róża zwykłą egoistką

nie myśl nigdy więcej że w życiu
potrzebujesz pilota
to on dzięki tobie uwierzył

że wie cokolwiek o ludziach
którzy jak wąż

ukryli słonia

*dedykuję Wilkowi

number of comments: 13 | rating: 7 | detail

Bezka, 1 february 2025

trzy wieki człowieka

moja biel skrzyżowana z walecznością
rodzi potomka doskonałego
w dłoniach kwiaty jabłoni
by przetrwał ludzki cud miłości

ponad czas do przyswojenia
bo przecież przechodzimy
w przeciągu przez szereg drzwi

od niewinności
po narodziny pestek
w lśniącej zbroi z zapalczywością o idee

i jeszcze ta siwizna
świadcząca o zsumowaniu
kwintesencji życia

wszyscy obieramy
jabłko ze skórki

a ponoć i tak jest w środku trujące
wiedzą o grzechu istnienia

(ekfraza)

https://www.meisterdrucke.pl/wydruki-artystyczne/Anthony-van-Dyck/1112530/Trzy-wieki-czC582owieka-E28094-Anthony-van-Dyck.html

number of comments: 3 | rating: 4 | detail

Bezka, 29 january 2025

sokół wędrowny

przeszywa niebo jak błyskawica
– poniekąd dżentelmen
puszcza przed siebie ofiarę –
rozpędza się
jednym trafnym uderzeniem
w tył głowy zabija
nie da jej upaść – chwyta -
nurkując z magiczną prędkością

niekwestionowany drapieżnik
o solidnej budowie
jego skrzydła niczym płaszcz
rzucają ogromny cień
bezpieczne jest tylko
ptactwo na ziemi – marzyciele
nie mają szans
na błękit w jego obecności

ostry dziób– stalowe pióra – szpony
przeszywający wzrok do kości wypatruje wroga
tylko orzeł może stanąć z nim w szranki
czasami ma szczęście duża sowa

magiczny i chociaż wędruje za młodu
jako dorosły osobnik
pilnuje lęgowego terenu
królewski ptak wije gniazda
na imponujących wysokościach
bo czasami bywa leniwy – odpuszcza

człowiek nie daje mu ochrony
– pestycydy -
zatruwają jaguara nieba

( gatunek ściśle chroniony!)

number of comments: 5 | rating: 5 | detail

Bezka, 28 january 2025

dzierzba gąsiorek

ptaki z „sokolim zębem”
umościły ochronne gniazdo
dla niesfornego pisklęcia

wylęgło się z tęsknoty
– słodki drapieżca

w krzewach tarniny
rozwiesza krwawe ofiary
tworząc spiżarnię

pod skromnym płaszczykiem

number of comments: 7 | rating: 6 | detail

Bezka, 28 january 2025

rozebrać cię z lęku

kiedy lekko musnę dłoń
nieufny
narzucasz żółwi dom

bez drzwi

wbijasz niepewny wzrok
w głąb

a

oczy jak perły
w skorupie

nie widzą

własnego piękna

number of comments: 8 | rating: 5 | detail

Bezka, 27 january 2025

mgliście

wielki świat
kurczy się do twoich ramion

próbujesz objąć
mgłę

osiadam

przyziemnie odsłaniam
nieuchwytne

number of comments: 5 | rating: 5 | detail

Bezka, 26 january 2025

rzeźbiarze mroku

ciemna zimna bezkształtna
obleka samotny zakątek życia
zagarniam materię w powietrzu
zaciskam w dłoniach

powstaje

gliniana kula
wokół niej już jaśniej
modeluję tors by mieć oparcie
później ręce i otwarte dłonie

nie cierpię być sama w ciemności
stąd twoja głowa oddana sumiennie
napływają myśli – przenikanie
dopieszczam każdy neuron

kleją się ręce do ciebie
i jeszcze ta obca przestrzeń

żeby przeżyć żegluję w mrok żebrem
stworzysz mnie doskonałą
w malignie nienazwanych marzeń
dłońmi - na moje wyobrażenie

będziemy się nadal rzeźbić
minimetr po minimetrze
w nocy powstaniemy
- oddychając powietrzem

i jeśli wystarczy czasu do rana
zdążymy wypowiedzieć życzenie
stworzeni przez siebie
bez znamion czasu

rankiem będziemy już przeszłością
dla innych

słońce wypali wspólny kształt

- zespolenie