Latest items:

Poetry

	Wiadomsky
	PROFILE About me Friends (1) Forums (1) Poetry (113) Prose (5) Photography (35) Graphics (1) Postcards (1) Diary (112)

latest best rating most commented

Wiadomsky, 25 october 2012

Pod powiekami

poznaję że jesteś już tylko
rozedrganymi palcami

uporczywymi myślami
znowu przyszedłeś w ciemności

robi mi się mokro…

…pod powiekami

number of comments: 1 | detail

Wiadomsky, 25 october 2012

nie pytaj poety dlaczego
kartki głaszcze pod włos
dłonią szorstką od marzeń
chociaż kąsają go w palce
upycha po kieszeniach rozterki
którymi zajada się jakby
to były spełnienia najsłodsze
i czasem nie wstawi przecinków

rozmawia z deszczem i mgłą
się otula jak płaszczem
karmi światłem cienie
ukute z zadumy i licho
przygarnie bezpańskie wersy
połamie i skończy zanim zacznie

nie pytaj tylko czasem
pomóż mu przetrwać
poza nawiasem

number of comments: 0 | detail

Wiadomsky, 25 october 2012

Karykatura

w kącie połamana
pajęczyną zmartwień
spętana karykatura
z oczami wbitymi
w nieskończoność ściany
wytrawionymi płaczem
ustami spękanymi od krzyku
rękami przetrąconymi
od daremnych starań
szyderstwem karmiona
by nie zdechła jeszcze
wypasą się na niej rzesze
pijanych szczęściem
niepoprawnych optymistów

number of comments: 0 | detail

Wiadomsky, 24 october 2012

Fikcyjna postać

kurz chce wyjść na spacer
w drzwi wściekle drapie
i skamle cisza żałośnie pustka
kłębi się w ustach tęsknota
z palców kapie na papier

gniją sztuczne owoce
pościel marźnie pod kocem
dym spływa przez dziury w podłodze
lustra się marszczą nieznośnie
samotność zajrzała przez okno
nakarmiła zmartwienia
westchnęła cicho i poszła

na szybach ślad został
po deszczu mgła urosła

i wyszła
fikcyjna postać

number of comments: 1 | detail

Wiadomsky, 24 october 2012

Wzór na przestrzeń

pustka pustka pustka pustka pustka pustka
pustka pustka pustka pustka pustka pustka
pustka pustka pustka pustka pustka pustka
pustka pustka pustka pustka pustka pustka

skłębiona w przestrzeni
antymaterii na zewnątrz
wnętrzności wywleka
kołtuny istnienia skrapla
nicości osnute kształtem

wieczności wieczności wieczności wieczności
wieczności wieczności wieczności wieczności
wieczności wieczności wieczności wieczności
wieczności wieczności wieczności wieczności

number of comments: 0 | detail

Wiadomsky, 24 october 2012

Ciemność

ciemność osiadła dreszczem
lepkim i zimnym na karku
opiłki słów sypią się z ust
na przeżartą rdzą kartkę
myśli się lepią do palców
gęste i ciężkie jak popiół
powietrze cuchnące tęsknotą
gorzką jak opium wypalam
ostatnią uncję nadziei

w oku słonej zawiei
przez okruch szyby za ciasnej
przemyka spojrzenie zbyt ciemne
w gęstwinę nocy zbyt jasnej
by mogła schronić się we mnie

sfora czarnych psów dzikich
spuszczonych ze smyczy pamięci
rozszarpanej na strzępy
przez cienie wiary bezkształtne
światło z dna serca wydarte
do cna obłudą przeżarte
zastępy bezpańskich bogów
zwabionych na dno szeolu
śladami fałszywych proroków

number of comments: 0 | detail

Wiadomsky, 24 october 2012

Miłość jest...

Miłość jest
tęsknym oczekiwaniem
podróżą bez trwogi w nieznane
przekraczaniem granic
wymyślaniem definicji
opisujących jej istotę
myleniem mądrości z głupotą
szukaniem metody w szaleństwie

jest czymś więcej niż prawdą

tym wszystkim co nie wystarczy
żeby określić jej wartość

miłość jest zawsze wtedy
kiedy brakuje nam tchu
i nie sposób znaleźć odpowiednich słów

jest bezradnością wobec codzienności
i spraw najprostszych

jest imieniem ukochanej osoby
powtarzanym bezwiednie

snem we śnie

number of comments: 1 | detail

Wiadomsky, 24 october 2012

O wolności

Dobrze że jestem
zamknięty przynajmniej
nie mogę już robić głupich rzeczy
ani dodawać wierszy do biblioteki

w moim świecie

tylko mi trochę brakuje
tych kilku szarych komórek
które zostawiłem na pamięć
o wolności twojego wyboru

number of comments: 1 | detail

Wiadomsky, 23 october 2012

Za linią marginesu

po śladach liter
twojego imienia
przesuwam leniwie palcem

ich ślady na
następnej kartce

im bardziej są
wyraźne tym
mniej mają sensu

serca wycięte
za linią marginesu

number of comments: 5 | detail

Wiadomsky, 23 october 2012

My

My, którzy potrafimy
dotknąć Boga nie uginając kolan
świat zwiedzić nie wychodząc z domu
czy wyznać miłość bez słowa
bezsilni jesteśmy
wobec własnej potęgi

My, którzy jesteśmy zawsze
w złym miejscu i w złym czasie
z sercem ciężkim od zmartwień
chodzimy po własnych śladach

czasem jest nam smutno
ale nie powiemy tego dosłownie