Latest items:

Poetry

	piórko
	PROFILE About me Friends (35) Poetry (21) Photography (2) Diary (23)

latest best rating most commented

piórko, 27 june 2014

trzy po trzy

ostatnio obijam się o siebie
niby nie grozi mi szarość
bo po swojemu koloruję pejzaże
jednak myśli niczym bańki mydlane
pękają na ustach

bliskość z pewnością nadejdzie
może dzisiaj przy porto
w szkle zobaczymy dawne romanse
aż tu i teraz namalujemy
szeptem półświadomie
niezapomniany obraz
w różanym odcieniu

a jutro dokończymy niebo

number of comments: 36 | rating: 21 | detail

piórko, 15 october 2014

o jesieni

wilgoć maluje na chodnikach obrazy
mokrymi liśćmi sypie każdy podmuch wiatru
ktoś powiedział jak tu nie kochać jesieni
królowej barw i tęsknoty

inny dodał ze wszystkich jest najczulsza
ubiera niebo w pierzaste chmury
krajobraz nakrywa ulubionym swetrem
w kolorze ciepłej szarlotki

jesień czasami też dorzuci goździki do grzańca
bukietem liści uśmiech obudzi
a mnie pogładzi po zimnych stopach
w kałuży przemoczonych

i jak tu nie kochać jesieni

number of comments: 34 | rating: 21 | detail

piórko, 9 february 2015

przekolorowanie

nie mów
znam cię tylko z jednej strony
nie wiem co chcesz znaleźć
w moim spojrzeniu i zamkniętej dłoni
kiedyś były w niej wiersze

czasami zatrzymuję się na słowach
wracają kolory
najbardziej lubiłam niebieski
pamiętasz niezapominajki
i chwile gdy miłość gubiła się w trawie
pachniało lawendą

po co pytasz dlaczego uciekam
nie będę gołębiem
gdy nie patrzysz nakładam grube swetry
ukrywam zimne dłonie
wtedy jestem spokojna

trudno przekolorować świat
kiedy jest się księżycem

number of comments: 30 | rating: 24 | detail

piórko, 8 june 2014

zapytaj czy...

mocno zakorzeniłam się po złej stronie okna
próbowałam wrzucić magiczne zaklęcia
lecz patrzyłeś obojętnie

przecież schody nie zawsze prowadzą do nieba

pamiętam górnolotne słowa
dodawanie kolejnych drobnych chwil
przeliczanie kto kogo bardziej

może kochałam za blado

wiem to tylko zdrętwienie rąk i kolan
przez zaspy śniegu między nami
weźmy zapałki a tryśnie zielenią

zapytaj czy jestem szczęśliwa

number of comments: 30 | rating: 22 | detail

piórko, 15 september 2014

pomiędzy ziemią a niebem

na pierwszy plan
wskakuje on bez słowa
rozpościera ręce niby witając
wprawia w drżenie
i ściga myśli

przecież nie jestem wróblem
daleko mi do lekkości obłoków
siłą woli próbuję
zrzucam zmartwienia

teraz mogłabym utopić się we łzach
dośnić koronkową ciszę
lecz znowu on
ciężki

zawsze bałam się wznoszenia
ignorowałeś nerwowe czepianie się balustrady
mówiłeś spokój to potrzeba oparcia

emocje wysychają

zawsze chciałam latać

number of comments: 28 | rating: 17 | detail

piórko, 4 december 2013

h-moll

roztkliwienie to dobre słowo
na magię tych kilku godzin
gdy stroi szarpie
próbując zmienić tonację

jest silniejsza niż się wydaje
choć rwie się i wygina
ledwie wzniesie to opada
drobna lecz nie ginie

niekiedy omijam ją
lecz tłucze się w piersi
niczym drobniaki w przetartej kieszeni
czekając
na małą przesiadkę do nieba

mojej nostalgii

number of comments: 26 | rating: 19 | detail

piórko, 26 november 2014

cisza i sweter

w szary wieczór ożywa cichy pokój
powolne minuty odmierzają w rytmie tik tak
mruczy czarny sweter o miodowym kołnierzu
wspomina ciepłe marzenia

gdyby spytał co u mnie
to dawno obrosły kurzem czułe słowa
nie mam
nie wiedzieć czemu
a może to hipokryzja

teraz w tej chwili
znowu proszę
wtulona w sweter niczym w perskiego kota
nic się nie stało
upajam się ciszą
tylko w oku niepewnie coś trzepocze

number of comments: 24 | rating: 20 | detail

piórko, 25 october 2013

o takich jak my

tam gdzie jesteś
pewnie wolniej płynie czas
niebo pęka nadmiarem błękitu
wiarą w wiosenne przebudzenie

u mnie złotem tańczą liście
a czas kręci kolorowy wir
kolejny raz nie wiem gdzie
unosi codzienność

gdy znów przyjdzie ponury dzień
w snach wywróżę piękne dni
nie budź
niech grzeją marzenia

number of comments: 22 | rating: 26 | detail

piórko, 14 january 2014

chcesz opowiem

zaczęło się od słowa
pospolitego banalnego
kocham
przyznaje była ślepcem
lecz raczkowanie nigdy nie wychodziło jej najlepiej
wolała chodzić biegać
lubiła upijać się dotykiem

zawsze chodziła boso
sprawnie dzieliła siebie na nierówne części
wiecznie głodna rozmów
potajemnych szeptów
myślała wszystko ma barwę twoich oczu

i stało się
pewnego dnia
pomiędzy obietnicami znalazła
kąciki ust czekające na rozwiązanie
wszystko im jedno
wiotczeją brzemienne w bajki
i na nowo
budzi się ranek wilgotny od zawodzenia

lecz ona nadal lubi zieleń
nawet gdy mróz

number of comments: 22 | rating: 15 | detail

piórko, 7 june 2013

kropla na szkle

obiecali sobie gwiazdy
a budzą się nadzy
jakby jeszcze nie nadeszło

lecz nie ma tej
o której mówią matka głupich
ćwiczone do perfekcji uśmiechy
z nich oklepane
przepraszam dziękuję
i garb kolejnych zobowiązań

dziś nie pytają dlaczego
głaskana kropla zmienia się w nicość

number of comments: 21 | rating: 25 | detail

10 - 30 - 100