Latest items:

Poetry

	Nika.
	PROFILE About me Friends (8) Poetry (22) Photography (7) Diary (3)

latest best rating most commented

Nika., 3 january 2012

Wrzos

On cialo me otulał
W ten dzień babiego lata.
Wśród mchu, pszczół i lawendy,
Ten wrzos, ten wrzos, ten wrzos.
W powietrzu się unosił kojący zapach miodu,
Twe ręce niecierpliwe
I wrzos, ten wrzos, ten wrzos.
   To miejsce wciąż sie jawi,
   Po nocach bezsennych.
   Do marzeń wciąż uciekam
   I ust twych gorących.
Do dzisiaj to wspominam,
Choć wiele lat minęło.
I ciebie juz tu nie ma
Ten wrzos, ten wrzos, ten wrzos.
On ciało me otulał
W ten dzień babiego lata.
Wśród mchu, pszczół i lawendy,
Ten wrzos, ten wrzos, ten wrzos.
    Wśród wrzosu odnalazłam,
Twą miłość i serce.
Lawenda przypomina
Ramiona gorące.
W ogrodzie moim rośnie
Sto drzew, mech i paprocie
Duch wspomnień wśród nich krąży
I wrzos, ten wrzos, ten wrzos.

number of comments: 1 | rating: 10 | detail

Nika., 17 may 2010

Dziękuję jesieni, nich trwa.

Jesień życia przyszła,
Zmieniła mój świat.
Już nie złoto, nie rubiny
Tylko jesień mam.
Ale jesień najpiękniejszą z pór,
Zmienia barwy, krajobrazy,
Świat maluje nastrojami.
Oprócz słoty i szarugi ma też jasne dni.
Gdy opadną ranne mgły,
Poprzez liście i gałęzie
Słońce niesie myśli złote.
Pogode ducha dają mi.
Kroplę ciszy i zadumy,
Radości odrobinę,
Wygładzają te na twarzy,
Malowane życia chwile.
Uniosę dłoń w podzięce,
Wspomnę szczęścia dni,
Z muzyką i śpiewem przez jesienne dni.
Życzliwość i radość jesień dała mi.
Dziękuję jesieni,
Zmieniła mój świat.
Z ochotą na życie-
Niech najdłużej trwa!
NIKA.

number of comments: 0 | rating: 10 | detail

Nika., 3 november 2013

FACECYJE STAROPOLSKIE

Na bal do jednej Hrabiny,
Przybyli przyjaciele, niezwykli obywatele,
Hrabiowie, Baronowie,
Oraz jedna księżna, w welonie na głowie.
         Zasiedli za stołem, powagą objęci
         Póki nie ogarnął ich,
Bachus podstępny.
Hrabia się wyzwolił
Z konwenansów pęt
Zaczął się przymilać
Do sąsiadki swej.
To o nóżkę trącił,
To do uszka szepnął,
Aż go jej małżonek w łeb trzepnął.
         Była też artystka Lola- kabaretowa,
         W gorączce procentów,
wszak kobieta wyzwolona.
         Na stół wskoczyła – jak to ona.
         I kankana tańcząc ….stół zawaliła
Wnet hrabiowie, baronowie,
oraz jedna księżna.
Animuszu dostawszy
Ruszyli w tany, na nic nie zważawszy.
A, że Bachus co rusz nowe szeptał swawole,
Jaśnie Państwo hasali po zwalonym stole.
Na koniec zmęczeni runęli pospołu,
Za nic mając przysmaki, zwalonego stołu.
Tak to na balu u jednej hrabiny,
Arystokracja- pośród jadła….
PADŁA.

number of comments: 6 | rating: 9 | detail

Nika., 22 january 2011

Do R.W.

Jak Cię czytać?
Jak rozumieć.
Jedno zdanie Twoje
Moich myśli stos.
Jedna myśl Twoja
Moich...cały kosmos.
Zachwyt...
Cała noc bez snu.
Cudne...
Cała noc w marzeniach.
Aż tu nagle...
..."kochać, aż do obrzydzenia" [R.W.]
Wytłumacz mi TO!.
Nika.

number of comments: 1 | rating: 8 | detail

Nika., 6 november 2013

Imiona drzew.

Ja – co imiona drzewom nadaję,
A- co one dają mi?
Przytulam skronie, oplatam dłonie,
Jak dobrze mi.
Tak trwamy w uścisku
Wszak! Jestem! Jestem! Jestem!
A wokół wrzosy- jesienne fiołki.
I babie lato rozpostarło koronki,
Aulalia – biała panna szumi wdzięcznie i namiętnie,
A Eufemia- sypie igły co siedem mają lat.
Ogarnia mnie cisza co do Boga drogą wiedzie,
Tu wśród swoich, do Niego bliżej.

number of comments: 8 | rating: 8 | detail

Nika., 7 july 2012

WIWERE.

WIWERE
Kiedyś! to ja byłam taka super prima sort,
Kiedy.... to ja byłam, taka super prima sort
Gdy oprócz wspomnień chwil odległych lat
Została nadzieja na drugie prima sort
Nadziei nie można zabronić nikomu i nigdy.
Gdy nad urwiskiem, który runie stoję
Z nadzieją patrzę w beznadziei dal
To wierzę w ster, który dzierży ON
Bo na nic mój sprzeciwu ból.
Decyzji ostatecznych nie podejmę sama
Nawet…. gdy je podejmę sama
Słów żegnaj, nigdy, zawsze…
O! naiwności święta! To nie ja!
Hmm… To los! To los! To los!
Jestem tu tylko na chwilę krótką
Aby dokończyć co nie dokończone
I choćbym bardzo chciała zmienić los
To muszę zadanie dokończyć.
Żyję dniem i biorę co przyniesie.
I niechaj każdy dzień ze słońcem w pysku wstaje
Nika.

number of comments: 1 | rating: 8 | detail

Nika., 22 january 2011

Kluczyk do szyflad pamięci.

W komodzie znalazłam kluczyk niewielki
Do otwierania szyflad pamięci.
Na kanapie wygodnie się ułożę
I wszystkie szuflady otworzę.
Maleńki bucik mi wypadł,
I kosmyk włosków wstążeczką związany,
Jak miłe wspomnienia, przed oczy przychodzą.
Gdzie tamte lata?
Gdzie stópki maleńkie?
W sakiewce z aksamitu.
Muszelki znad Bałtyku,
Na plaży zbierane,
Rybami pachnące.
Dziwne...
Wcale nie pachną,
A ja zapach czuję.
I pierścionek z odpustu,
Z oczkiem czerwonym,
Podarowany raczką malutką,
Z uśmiechem,
A w oczach miłość bez granic widziałam.
BOŻE!
Tak pogmatwałeś życie moje.
Choć prostymi ścieżkami chodziłam
Wciąż ostre zakręty napotykałam.
Sens próbuję znaleść,
Bo cel Panie miałeś.
Twe zadania wykonałam.
Czy dobrze lekcje odrobiłam?
Kochasz mnie Panie - wiem,
Więc o nagrode proszę.
Daj mi jesień złotą, ale nie samotną,
Daj pokrewną duszę,
Która co ja- kochać bedzie.
Daj mi troskę od dzieci,
Spojrzenia pełne czułości.
Do szuflad pamięci to włożę,
Zamknę na kluczyk
I na sercu położę.

number of comments: 0 | rating: 8 | detail

Nika., 22 february 2013

Moja Erato

Zostań moją muzą Erato
Będą chwalić mnie za to
Co mi dasz.
Daj mi złote myśli i słowa,
Niechaj ujrzy każda głowa,
W moich pieśniach cudny świat.
Daj mi moja Erato
Liryki kroplę na lato,
Daj mi na zimę cały dzban,
A gdy nadejdzie maj
Wtedy najwięcej mi daj.
Zostań moją muzą Erato
Piekne imię masz.
Ofiaruję ci za to mój las.
Mieszkaj w nim
I pokochaj go tak jak ja,
Bo gdy będziesz blisko
O miłości usłyszy cały świat.
Daj mi moja Erato
Muzyki kroplę na lato,
Daj mi na zimę cały dzban,
A gdy nadejdzie maj
Wtedy najwięcej mi daj.
Zostań moją muzą Erato
Obejmij cały świat
By powiedzieć, że miłości jest wart.
Daj mi moja Erato
Młości kroplę na lato
Daj mi na zimę cały dzban,
A gdy nadejdzie maj
Wtedy najwięcej mi daj.
Nika.

number of comments: 1 | rating: 8 | detail

Nika., 22 february 2013

Jesienna Pani

Leśną dróżką, wśród paproci
Kroczy dumna i wyniosła
Bagaż lat w torebce ma
Jesienna Pani.
W sukni babiego lata,
W jarzębiny koralach,
Oczu, co jesienne tworzą kałuże.
  Otoczona obłokiem mgły
Tak delikatnej jak mech,
  Ledwo ją tknąć, a niknie wnet.
Biała brzoza przyjaciółką jej,
Od sosny czerpie moc.
Zapatrzona w ich siłę
Chwyta to co niesie los.
A los łaskawy jest,
Jeszcze poczekaj,
Jeszcze pożyj,
Jeszcze na miłość przyjdzie czas
Jesienna Pani z Jesiennym Panem
Powolutku, piano, piano,
   Idą wprost...
A za nimi
Świat przeżytych lat,
Świat iluzji, co przeszłością już są.
Jesienna Pani z Jesiennym Panem
Odrobili lekcje przez życie zadane
Los im zesłał jeszcze tę chwilę,
Niech najdłużej cieszą się nią.
Jesienna Pani z Jesiennym Panem.

number of comments: 3 | rating: 7 | detail

Nika., 10 august 2012

I tylko mi żal.Do mistrza Bułata

To co minęło, mgiełką osnute,
W pamięci został na dysku ślad.
Nie wykasuję go, niech trwa.
Lecz po co mi, ten bagaż lat.
I tylko mi żal,
Nie, pedzących po Moskwie sań,
Lecz lat straconych szans.
I tylko mi żal,
Nie mistrza Bułata nut,
Lecz moich nie odkrytych prawd.
To co minęło nie wróci już,
Nie cofnę raz wypowiedzianych słów.
Wspomnienia w głowie tłuką się.
Jak mam odnaleść stracony czas.
Uleciał w dal przeszłości ślad.
Za mgłą, zawieją,
Tysiącem słońc.
Przeminął, jak wicher mknąc.
W pamięci...pozostaje wciąż.
I tylko mi żal
Moich własnych sań.
Mistrza Bułata niespełnionych próśb.
I tylko mi żal
Moich własnych dróg.
I wciąż nie odkrytych prawd.

number of comments: 2 | rating: 7 | detail

10 - 30 - 100

Latest items:

Poetry

Wrzos

Dziękuję jesieni, nich trwa.

FACECYJE STAROPOLSKIE

Do R.W.

Imiona drzew.

WIWERE.

Kluczyk do szyflad pamięci.

Moja Erato

Jesienna Pani

I tylko mi żal.Do mistrza Bułata

Latest comments:

contact with us