Poezja

W telewizji trwa rozmowa.
Redaktor panienkę poucza,
że teraz jest kultura nowa
i wszystkie nacje się wyklucza.

Nie ma: My - oni! Wasze - nasze!
Wszystko jest wspólne po dawnemu!
A jeśli ktoś chciał być Judaszem,
to nie ma się też dziwić, czemu?

Gdy ktoś się nie chce z tym pogodzić,
sam siebie z dyskusji wyklucza!
Gadają. Nie są tacy młodzi.
Redaktor panienkę poucza.

Sam jest naczelnym u kolegi,
a panienka pierwszym krytykiem.
Ekran jest pełen ich po brzegi,
a piszą jak kura patykiem.

W układach wielkich umoczeni
i w pieniądzach zza oceanu,
jakby przyszli z krainy cieni,
na usługach u wielkich panów.

Żadnych sprostowań tu nie będzie
i przeprosin żadnego słowa.
Tylko ich głos się liczy wszędzie
i w telewizji trwa rozmowa.