Poezja

Gdzieś za gwiaździstym błękitem,
gdzie wyobraźnia nie sięga,
leżą milczeniem zakryte
i Raport i Biała Księga.

Strzegą je przed okiem ludzi
i czarty i cherubiny,
a wielu z nas wciąż się łudzi,
że kiedyś je otworzymy.

Dostępu  do nich ktoś zastrzegł
dla ludzi z domu Lewiego.
Czas zmiany jeszcze nie nadszedł
i próżno pytać: - Dlaczego?

Wiadomo z da Vinci kodu
i znaków po Templariuszach -
Zakaz dotyczy narodu!
Przestrogą ostrą: - Nie ruszać!

Współczesne jest to Przymierze,
a wewnątrz Puszka Pandory.
Pilnują jej mocni w wierze
i oddział ich dosyć spory.

Nie warto na próżno marzyć,
że będą jakieś przecieki.
Pionowy ciąg korytarzy
Przymierza strzeże na wieki.

Kto cząstkę raz oddał władzy
- wrócić już do niej nie może.
Tak mocne są tu zakazy,
że musi skończyć najgorzej!

Reszta jest tylko teatrem,
dramatem, tańcem z gwiazdami,
kampanią, wyborczym wiatrem,
by naród bił się z myślami.

Gdzieś za gwiaździstym błękitem,
gdzie zgasło ostatnie światło,
leżą milczeniem zakryte
nadzieje oddane łatwo.

Dziś tylko plotka została
o Koptach, że coś skrywają,
lecz prawdy kruszy się skała,
a Koptom głowy ścinają.

Zza tajemnicy piramid
zza katedr wolnomularzy
przemyka jeszcze czasami
myśl szybka: - Coś się wydarzy!