6 grudnia 2012
Jeśli umiesz...
Jeśli umiesz się pochylić
Nad najmniejszym, zapomnianym,
Jeśli nie dasz umknąć chwili -
Nie zostaniesz niepoznanym.
Możesz nazwać się człowiekiem,
A nie tylko towarzyszem
Głuchoty ściśniętej wiekiem.
Skazańcem ubranym w ciszę.
Jeśli umiesz się zatrzymać.
Na los bezimiennych spojrzeć.
Pochylić się. Innych wstrzymać.
Zapomnieć, że tobie dobrze
I dostrzec w biegnącym tłumie
Najmniejszego z twoich braci -
Wtedy poezję rozumiesz.
Dobrym słowem ci zapłaci.
Ale jeśli wzrok twój tylko
Spoczywa w fortuny chmurze.
Twój wiersz żyje tylko chwilką.
Nie zostanie nigdzie dłużej.
W żadnym sercu nie zamieszka
Nie poruszy żadnej duszy
I zniknie w powiewu resztkach
Falujących pióropuszy.
8 października 2024
0810wiesiek
8 października 2024
prawdę mówiącYaro
8 października 2024
pewneYaro
8 października 2024
to takie prosteYaro
8 października 2024
Najtrudniejszy drugi krokBelamonte/Senograsta
7 października 2024
Marudzenie rocznicowe bezMarek Gajowniczek
7 października 2024
Z liściem na głowieJaga
7 października 2024
0710wiesiek
7 października 2024
Powaby flirtującej jesieniMarek Gajowniczek
7 października 2024
cały nasz dzieńYaro