6 grudnia 2012
Jeśli umiesz...
Jeśli umiesz się pochylić
Nad najmniejszym, zapomnianym,
Jeśli nie dasz umknąć chwili -
Nie zostaniesz niepoznanym.
Możesz nazwać się człowiekiem,
A nie tylko towarzyszem
Głuchoty ściśniętej wiekiem.
Skazańcem ubranym w ciszę.
Jeśli umiesz się zatrzymać.
Na los bezimiennych spojrzeć.
Pochylić się. Innych wstrzymać.
Zapomnieć, że tobie dobrze
I dostrzec w biegnącym tłumie
Najmniejszego z twoich braci -
Wtedy poezję rozumiesz.
Dobrym słowem ci zapłaci.
Ale jeśli wzrok twój tylko
Spoczywa w fortuny chmurze.
Twój wiersz żyje tylko chwilką.
Nie zostanie nigdzie dłużej.
W żadnym sercu nie zamieszka
Nie poruszy żadnej duszy
I zniknie w powiewu resztkach
Falujących pióropuszy.
14 sierpnia 2025
wiesiek
14 sierpnia 2025
absynt
14 sierpnia 2025
absynt
14 sierpnia 2025
absynt
14 sierpnia 2025
absynt
14 sierpnia 2025
jesienna70
14 sierpnia 2025
absynt
13 sierpnia 2025
wiesiek
13 sierpnia 2025
absynt
13 sierpnia 2025
absynt