Najnowsze prace:

poezja

wszystkie dodane wczoraj tydzień temu przed miesiącem rok temu

RENATA, 29 sierpnia 2020

jebut

pierdolnął telefon
i słowa od niej
zleciały na podłogę

chciałam je pozbierać
lecz utopiły się w deszczu łez
zagoniona w kozi róg
nie wiem kurwa
która z nas jest tą trzecią

bo on to
Pinokio

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

RENATA, 29 sierpnia 2020

Młody bóg ubrał się w ciało
patrzą kobiety na te podniety
gryżć lizać dotykać i objąć całe
ciacho lub odrobinę przytulić i ogrzać się

wlewam w ciebie
eliksir życia
umieszczam bombę
wysadza twój świat

teraz jesteś naczyniem
niewyczerpanym
słowa moje uznajesz
za swoje

a pod powierzchnią czasu
walisz głową o mur

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

RENATA, 29 sierpnia 2020

wyznanie

Kocham Cię
wszystkimi zmysłami
oprócz wyobrażni
tam panuje niestrawność

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Marcin Olszewski, 29 sierpnia 2020

Ciasteczka

Prezent, słowa budzące moje wzruszenie
Historia przepisu. Dusza, serce, smak od siebie
Odkrywam powoli opakowanie, jak słodką
Tajemnicę. Pracy rąk, z misją podarunku

Mam łzy na policzkach

Ciasteczka w kształcie łapek. Unoszę łapkę
W łapce. Powoli do ust, by poczuć smak słodyczy
Pierwszy kęs, błogość w przełyku. Westchnienie
Tak dociera się smakiem, do mojego wnętrza

Pokusa na linii wzroku

Praca rąk, by wyszły jak najlepiej. Od serca
Przez żołądek. Roztapiając woń i smak. Do duszy
Jakbym wcześniej widział tą kreację, na wystawie
Marzeń. By otrzymać słodycz ciasta z Twoich rąk

Obudzić się pokonany przez pokusę

Za szkłem ekspozycji

Będąc tylko człowiekiem

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 29 sierpnia 2020

pandemiczna rzeczywistość

wczoraj było tak pięknie
chciało się żyć i oddychać
słońce świeciło jasno
dzisiaj jest inaczej

boję się jutra
czy będzie mnie stać na chleb
dzisiaj jest inaczej
zamaskowany świat

cyfry przed oczyma
zgony niezgodne z prawdą
zasuwa czas dni i noce
księżyc niby ten sam a świeci gorzej

zaszczepię się w piątek
cały weekend
zklinuję w poniedziałek

tydzień umknie bokiem
ocieram się o wiochę

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

normalny1989, 29 sierpnia 2020

Lubię Twój sutek

Lubię Twój wstyd,
wysublimowany
kiedy skaczesz na mnie
zostawiając mokre plamy
i drapiesz mnie
jak szczur,
który instynktownie chce uciec,
poczekaj słodziutka,
obrócę Cię na brzuszek.

Tak lubię, a Ty
się nie bronisz
zapomniałaś co to strach i smutek
stwardniał Twój sutek, kiedy
pot przecina pulsujące żyły na skroni.

Szalone- nasze ciało płonie
już lecisz, stój!
Jak niedźwiedź trzymam
Twoją nogę
Stój mówię!
Ja też już dochodzę.

liczba komentarzy: 4 | punkty: 2 | szczegóły

normalny1989, 28 sierpnia 2020

Żentelmen

To wstęp, lecz
nie mam ochoty już nic
wyjaśniać, logicznie
jestem sztywny, kiedy
Ty jesteś ciasna.
Prawda to twarda, jak
orzech do zgryzienia
nie odczuwam
w przy Tobie
żadnego spełnienia.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 28 sierpnia 2020

Jaskółki

Po trzydziestu latach
ciągle czuć ten zapach,
o którym wspominał Święty.
Gdy ptak uwięziony
wzleciał nad ambony.
wzbudził w ludziach
zachwiania momenty.
.
Emocjami trzepoce,
jakby wszystkie złe moce
skupiły się na kodzie wirusa.
Na co świat Bożej Łaski
wkłada maski - potrzaski,
a rozwagę zniszczyła pokusa.
.
Pozytyw i negatyw
dwa odrębne już światy
tworzą, w których
bijesz się z myślami
i ufasz, w dobrej wierze,
że ten zapach się bierze
wraz z jaskółek umysłu wzlotami.
.
Już o skoku kwantowym
nauki wielkie głowy
wizjonerskie składają rozprawy,
a zwykłe przewietrzenie
ocalić może Ziemię
i tajemnic rozwieje obawy.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Pavlokox, 28 sierpnia 2020

Mój ojciec: Pewnego jesiennego wieczoru...

Miałem siedem lat. Zdarzyła się rzecz straszliwa,
Która już do końca bliznę mi zostawiła.
Za każdym razem, gdy łapała mnie choroba,
Zmuszano mnie bym korzystał z inhalatora.
Matka robiła weń roztwór soli bocheńskiej -
Mieszanki wiecznie wrzącej i dosyć drażniącej.
Przyniosła mi go do łóżka z własnej tępoty
I wróciła do kuchni, aby tłuc kotlety.
Jakież było zdziwienie, gdy krzyk usłyszała,
Kiedy woda na moje udo się wylała.
Ojciec przebudził się wtem ze snu pijackiego
I zaczął powoli zwlekać się z łóżka swego.
"Bóg nas ukarał" - załkała zmartwiona mama.
Coraz bardziej czerwona stawała się rana.
Trzeba było wnet zanieść mnie na pogotowie.
Ojciec wziął mnie na barana - raną po głowie!
Lecz w końcu sami dotarli sanitariusze.
Nie całkiem były trzeźwe ich ciała i dusze.
Ku memu narastającemu przerażeniu,
Jodyną polali ranę po oparzeniu.
Ból był silniejszy niż po laniu którymkolwiek.
Przez pół nocy nie mogłem później zmrużyć powiek.
"To wszystko twoja wina!!!" - słyszałem zza ściany,
Gdy ojciec matką o ścianę rzucał pijany.
Czym prędzej przybiegłem do dużego pokoju.
Gdy zdjął mi piżamę, krzykła: "Zostaw go gnoju!"
Nie zwykłem być na tak ciężkie lanie gotowym.
Dostrzegłem krew na papierze toaletowym.
Gdy leżałem gotowy do lania na stole,
Mój ojciec zgasił matce cygaro na czole.
Będąc dorosły poznałem ukrytą prawdę:
Ojciec uszkodził inhalatora podstawę.
Było to później główną przyczyną rozwodu,
A także napisanego przeze mnie pozwu.
W końcu mogliśmy zacząć żyć bez tego potwora,
Jednak z mojej matki też wyszła niezła zmora...

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

normalny1989, 28 sierpnia 2020

Wydech kwazaru

Czterdzieści, lubię utrudniać
hiperwentylacja wchodzi,
cisza przemienia się w pisk
ciało w wibracjach brodzi
akceptuje każdą myśl.

Wydech, zabijam nim
wszystko co leczy
a także to co szkodzi
świadomość w kosmos
leci niczym pocisk.

Para unosi się wokół
niczym z meteorytu
zewsząd otula mnie czerń
a w środku bulgocze energia,
brak smutku, żalu
brak szczęścia i zachwytu.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

10 - 30 - 100

Najnowsze prace:

poezja

jebut

narcyz

wyznanie

Ciasteczka

pandemiczna rzeczywistość

Lubię Twój sutek

Żentelmen

Jaskółki

Mój ojciec: Pewnego jesiennego wieczoru...

Wydech kwazaru

Ostatnie komentarze:

kontakt z redakcją