Najnowsze prace:

poezja

wszystkie dodane wczoraj tydzień temu przed miesiącem rok temu

Marek Gajowniczek, 9 lutego 2021

Martwe dusze

Co ma owca do łuskowca,
a łaskun do nietoperza?
Komu jest etyka obca,
na nic zważać nie zamierza.
Jednak widząc, co się święci,
pragnąc po wszystkim być żywy -
grantami Chiny zachęcił
i tak powstał Remdesivir.
Można było świat uprzedzić,
lecz tematu nikt nie ruszał.
Postanowił cicho siedzieć
dobroczyńca doktor - Dusza.
Posłużyły martwe dusze
do presji, jak u Gogola.
"Przewodzić Komisji muszę!"
Szczegółowa trwa kontrola!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Arsis, 9 lutego 2021

Koniec pewnej epoki

… pamiętam ― słońce ― spopielające ziemię… ― rozsadzającą niebo obręcz ―
puchnącej chmury…

…

Lecz trawa porosła już miejsce,
które wtedy
― nasycane było wielkim blaskiem ognistej aureoli ―

Nie-świętego…

…

Wchłaniałem całą tę radiację… ―

… naświetlany potwornym żarem…

…

… widziałem śmierć ― w wykręconej spazmem ― przestrzeni…

… galopującą ―
w swojej
najczystszej
― jaskrawości…

*

Mimo upływu lat ―
słyszę nadal echo
― nagłego objawienia…

… tego natężenia zagadkowości…

…

Dzwonu
ostatecznego…

… zanikający ton…

(Włodzimierz Zastawniak, 2017-10-12)

***

https://www.youtube.com/watch?v=Eg4DLBtgWHA

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

sam53, 8 lutego 2021

Podobno

kolejny zimowy wieczór
z siarczystym mrozem za szybą
jeszcze wczoraj przesuwałem palcami
gwiazdy po suficie
licząc oddechy przed pocałunkiem
budowałem mosty naszym liniom papilarnym
dłonie o dziwo odnajdywały się same
rzucaliśmy w siebie słowa kwiaty czasami śnieżynki

rano czas zeszklił drzewa
słońce wzeszło piętro wyżej
ciągle układam twój cień w kostkę
podobno zimą szczęście tylko ociera się o nas jak głodny kot
prawdziwe przytula się jeszcze jesienią
i chwyta za serce

liczba komentarzy: 8 | punkty: 5 | szczegóły

sam53, 8 lutego 2021

wydawał się bogiem

Stał na brzegu grani patrząc w przepaść

chyba od niechcenia ot tak sobie
kopał butem w kamienie
spadające niżej uderzały kolejne tworząc lawinę

nie były to już drobne kamyki ale spore głazy
nie był to też hałas
lawina schodziła w dół jednym wielkim grzmotem

w tym tumulcie i kurzu ledwie go dostrzegłem
odwrócony plecami do śmierci
czekał aż nasze myśli odnajdą się w jednym spojrzeniu

ile trzeba takich spojrzeń żeby wywołać iskrę
tworzącą nowy wszechświat

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 8 lutego 2021

Zamieć

Dziś nie jeżdżę.
Szyb nie skrobię.
Zamków nie odmrażam.
Utknięcia gdzieś -
w śniegu, sobie
też nie wyobrażam.
.
Przeżyłem już
w naszym kraju
dwie Zimy Stulecia.
Teraz, jak zapowiadają -
ta może być trzecia.
.
Służb włodarze,
laweciarze
zacierają dłonie.
Pługów długi
czas wymaże.
Archiwum wciąż płonie.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Misiek, 8 lutego 2021

Jeszcze jeden bal ...

Ten widz co siedział kiedyś w pierwszym rzędzie
dzisiaj odchodzi do krainy wiecznego zapomnienia
tam się niczego nie pamięta a kwiaty giną w cieniach
tylko Atropos wie czy jeszcze jakiś bal się odbędzie ?

W teatrze odbywał się właśnie wielki bal
miast spektaklu, które zespół co dzień grał
bal przebierańców od tylu godzin tam trwał
bez słów patrzyli tylko na siebie i w siną dal

Każdy tancerz co drugą maskę miał na twarzy
i tancerka w sukience upstrzonej cekinami
świat tu wirował wraz ze wszystkimi parami
a nikt tutaj nie myślał co jeszcze się przydarzy

Kiedy orkiestra już przestanie z nut grać
dziś była do końca jak tamta na titaniku
choć bez braw i bez zachwytu okrzyku
zanim pójdą też tancerze zmęczeni spać

Bladym świtem odprowadzą piękne partnerki
i nikt czasu im nie zmierzy -nawet stare zegary
co godzin nie biją i stały tu nienakręcone, pary
wirowały na sali- sami sztuczni aktorzy i tancerki

Moja tancerka kusi mnie też subtelnie muślinem
który skrywa jej ciało delikatne i o barwie mleka
dla niej czas był zbyt cenny bowiem wciąż ucieka
----------------------------------------------------------------------------
dla mnie nie miał znaczenia …

bo jestem manekinem

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Arsis, 7 lutego 2021

Życie jest obok

… kurz i pajęczyny… ― pęknięta szyba ― na wprost ― mojej twarzy…

Drzewo ociera się ze zgrzytem o mur ― raniąc gałęzie ― do krwi…

…

… wspina się po ornamentach naddartych tapet ― przeciągły jęk i gwizd przeciągu…

…

… trzaskają ―
gdzieś
daleko
― drzwi… ―

… jakby ― objawiając czyjeś przybycie…

…

Kogo?

… nie przybędzie nikt…

…

... rozsadza mi
skronie ―
potworne
― ciśnienie…

… komory serca…

…

W zakamarkach pustego pokoju… ―

… mżą szare piksele straszliwej nicości…

…

Coś się chwieje ―
w krzywym
zwierciadle
― stojącego trema…

… pełno wokół ― jakichś dziwnych gestów i symboli ― spoufalających szeptów…

…

Wrak człowieka…

… podarte łachmany…

…

Rozpostarte ramiona…

… łopocząca na wietrze koszula…

…

… patrzę na to wszystko ―
jakby z lotu ptaka…

Pod różnymi kątami…

… nachyleniami ziemi…

…

Podłogowe klepki ―
są prostokątami
― zaoranego pola…

… butelki po alkoholu ― kominami ― opuszczonych fabryk…

*

Spadam bez czucia ―
rozbijając twarzą
― szklaną powłokę nocy…

*

… razi mnie silne słońce…

… przesłaniam je ―
drżącą dłonią…

Między palcami
― sączą się nitki blasku…

…

Leżę na samym brzegu ― oparty o betonowy śmietnik…

…

… w kakofonii
chrząknięć ―
pokasływań
― śmiechów… ―

… padają niewyraźne słowa…

*

… szumiąca obok rzeka ― trąca zimnymi falami ― bezwładne ― martwe ciało…

(Włodzimierz Zastawniak, 2017-09-28)

***

https://www.youtube.com/watch?v=_iqdGiiUrbc

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 7 lutego 2021

Wiersz, w którym autor...

Jeśli wiersze są dla kogoś obraźliwe
w blogu Google, a najbardziej na Facebooku,
to uważaj... jakbyś goły wszedł w pokrzywę,
bo cenzura potrafi ci zrobić kuku!
.
Zamknie konto, albo nic nie udostępni.
W mig zasypią twoją stronę hejtu booty.
Groźbą sądu komentarz zatętni.
Chciałeś dobrze, lecz zaczęły się kłopoty!
.
Świat aluzji i skojarzeń satyryka
dwuznacznością ukrywany w gładkich słowach -
autora najbardziej dotyka.
Sława kusi... przy wyborze boli głowa!
.
Jeśli nieraz rzucał na wiatr słów tysiące,
nagle jednym przedstawić się ma w promocji -
rzuci zdanie clou programu stanowiące:
"Całujcie mnie... dobroczyńcy bez emocji."
.
Kto już nieraz "Wolność Słowa" wycałował,
publikował, zezwalając " Śmiało bierzcie!" -
nie będzie nic poprawnością celebrował,
gdy Zosia o wiersze prosi go... Nareszcie!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Krzysztof Konrad Kurc, 6 lutego 2021

Zamykanie

Zamykanie

wiadomości wsuwane pod drzwiami też płoną
cytaty mają działanie przeciwkrwotoczne
kiedy śpią dzieci cicha krytyka kołysze światem
po części demonicznym w dobrej wierze płynie
czas określony i głodny prawdomówności
pochylonej nad ciałem błazna w niej unurzanego
nowy początek to powrót słowa do pierwotnego
znaczenia granic pokaleczonymi językami
ciętych i gmatwanych boleśnie zaciekawieniem
szelestem martwej natury w opisywaniu niczego
poza zmysłami nawet śmierć nas nie sięgnie

liczba komentarzy: 4 | punkty: 3 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 6 lutego 2021

Dość mam kina i teatru...

Dość mam kina w polityce
i teatru cieni,
gdy wylegną na ulice
niby ozdrowieni.
Sam rząd często zdanie zmienia,
nie chcąc zrzucić maski.
Za niby udogodnienia
czeka na oklaski.
.
Dość mam cyrkowej iluzji,
prawnej woltyżerki.
Nowych podziałów i fuzji.
Tanie to numerki -
kolejności, grupowania
kast oraz pierwszeństwa.
Żadna maska nie przesłania
objawów szaleństwa!
.
Okres rocznej kwarantanny
dał nam wszystkim w kość!
Nie pragnę złagodzeń żadnych!
Mam już tego dość!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

10 - 30 - 100

Najnowsze prace:

poezja

Martwe dusze

Koniec pewnej epoki

Podobno

wydawał się bogiem

Zamieć

Jeszcze jeden bal ...

Życie jest obok

Wiersz, w którym autor...

Zamykanie

Dość mam kina i teatru...

Ostatnie komentarze:

kontakt z redakcją