Najnowsze prace:

poezja

wszystkie dodane wczoraj tydzień temu przed miesiącem rok temu

Wiadomsky, 14 czerwca 2021

Bajzel

bezładnie się krzątam
wyblakłe spojrzenia
ścierając okruchy słów
czerstwych zbieram
resztki snów budzę
zewsząd wspomnienia

już nie jesteś może
tylko mnie już nie ma
choć codziennie
otwieram te drzwi
kluczem w kształcie
żegnaj

liczba komentarzy: 1 | szczegóły

Wiadomsky, 14 czerwca 2021

Latarnik

miotasz się jak ćma
za światłem mdłym
w odbiciach szyb
jak bezpańskie psy
snują się za tobą złe sny
z ledwością umykasz im
pomiędzy kocie łby
wtykasz palce łowiąc
niedopałki marzeń
choć odpalić ich
nie masz już czym

liczba komentarzy: 0 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 14 czerwca 2021

Fijołki i Róże

Wiosenne burze
zmiany w naturze
zapowiadają światu.
Fijołki i Róże
sadź na Przedmurze,
bo ładne kwiatki to atut!
.
Strategia znana.
Szlak Czyngis-Chana
do Polski prosto prowadzi.
Koń Żółtej Rasy
wspiął się na nasyp
i NATO już nad tym radzi.
.
Chcą z Wielkim Bratem
walczyć z klimatem.
Być może i z wiatrakami.
Odrzuca Flanka
skargi Bratanka.
Bronić się będziemy sami.
.
Fijołki i Róże
sadź na Przedmurze!
Opornym atut wytrącić!
Krócej lub dłużej -
porządku stróże.
będą się tu samorządzić
.
Strategią nową
nad naszą głową -
inną niż dotąd ktoś sądził,
wchodzimy w pakty,
a stary aktyw
po Dzikich Polach wciąż błądzi.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Misiek, 14 czerwca 2021

Zawiść

Jednym słowem można skaleczyć śmiertelnie,
ślepa nawet nie masz pojęcia jak bardzo.
Przez ciebie ludzie tak sobą dzisiaj gardzą,
nikczemne uczynki zmieniają w pustelnię,

cały piękny świat, ale trzymam się dzielnie.
Nie pokłonię się nigdy przed taką władzą,
cierpliwości zbroję nałożę, siną rdzą
niech się pokryje przeszłość bo niepodzielnie,

króluje w życiu wciskając w nowe lata.
Nie ugnę się podłoto przed tobą dumny,
inni zawsze mieli i mają za brata.

Zamiast serca nosisz kamień nierozumny,
a twój zły czas robi z człowieka wariata,
niegodziwym myślom nikt nie kupi trumny.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 13 czerwca 2021

ostatni zastrzyk na dziś

są takie zastrzyki
gdy zaszczepią wszystkich
będą szczepić nieboszczyków
mam żyletki by się pociąć

wodzą mnie za nos
mówią oglądaj telewizję
przestań się oglądać
inni są winni tylko popatrz
bez znaczenia dla świata
masz jedno życie
przeżyj je jak film w kinie
przeżyj je do końca

gdy lekarstw zabraknie
wirus do wnętrza się wkradnie
zacznę umierać zbyt mało czasu
by się pozbierać wybieraj

wodzą mnie za nos
mówią oglądaj telewizję
przestań się oglądać
inni są winni tylko popatrz
bez znaczenia dla świata
masz jedno życie
przeżyj je jak film w kinie
przeżyj je do końca

odchodzę przed siebie
za horyzontem bywa bezpiecznie
ukryję nas w podziemnej ciszy
spokojem okryję nas gaśnie dzień

wodzą mnie za nos
mówią oglądaj telewizję
przestań się oglądać
inni są winni tylko popatrz
bez znaczenia dla świata
masz jedno życie
przeżyj je jak film w kinie
przeżyj je do końca

wszędzie dobrze gdzie nas nie ma
wyludnia się ziemia gaśnie światło
gasną słowa zatapiam się
w lodowatych wspomnieniach

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

sam53, 13 czerwca 2021

pustka

przychodzę porozmawiać z tobą
poprawić szal na ramionach
a może tylko odwrócić kartę w albumie
przychodzę jakbym miał więcej praw
do twoich ust piersi czy ud
niż ten czy tamten

przynoszę mnóstwo słów bardziej dostępnych lub mniej
wilgoć w pocałunku
wywracam kieszenie na drugą stronę
i czekam aż zdecydujesz się na tę cholerną pustkę
która rozpycha się

w łóżku

liczba komentarzy: 4 | punkty: 4 | szczegóły

Arsis, 13 czerwca 2021

Introversion IV: … jak ci na imię, powiedz…

Gdzieś w ścianach słychać szepty, nieustanne monologi jednakowych twarzy…

Przykładam ucho do chłodnego tynku…
Wiatr za oknem
kołysze drzewami…

Widzę ciebie…

… nie chowaj się…

Umykasz mojemu zapatrzeniu…

Nasłuchuję…

Nic…

… straszliwy szum
gorączki
— miażdży obolałe skronie…

Wołam ciebie zdławionym głosem, gdyż czekanie staje się nie do zniesienia…

Kroki
pod
oknami…

… to ty?

Nie…

Przeszło…

… ucichło…

Rozsypało się w rozgwarze nocy,
w westchnieniach mroku…
Żółtawe światło wiszącej lampy — razi moje suche oczy…

Zaciskam
żarna
powiek…

… rozwieram…

Drewniana szafa ze słojami czasu,
regał z książkami,
lustro stojącego trema…

Wszystko milczy, okryte warstwami minionych epok, jakby złuszczającym się naskórkiem…

Uśmiechnięte,
znajome twarze…

… znikające widma…

Obsypana kurzem sterta archiwalnych czasopism… Zdjęcia z lat 50. XX w., w kolorze
sepii…

Uśmiechnięty Ray Charles —
obserwuje każde
moje poruszenie
— z wielkiego plakatu…

... jego czarne, jakby spawalnicze okulary, kontrastują z oślepiającą wręcz białością zębów…

Nawiązuje się
między nami
— jakiś rodzaj symbiozy…

… poprzez tajemnicze znaki, gesty i symbole,
niezauważalną mimikę twarzy…
Nachodzisz mnie wciąż, zjawo, kusisz bezsłowną konwersacją…

Jak ci
na imię…

… powiedz…

(Włodzimierz Zastawniak, 2021-06-13)

***

https://www.youtube.com/watch?v=QfFnXUbmA7U

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 12 czerwca 2021

Dwa wiatry

Z niewiadomego powodu
silniejszy jest wiatr z Zachodu.
Mocniej kręci, łamie, gniecie
- po dziwnych zmianach na świecie.
.
Wchodni - słabszy groźnie huczy.
Często cichnie, w dali mruczy
i w szarej się skrywa chmurze.
Może zapowiadać burze.
.
Dlatego na wschodnie strony
kierujemy nasze drony -
obecnie już Bayraktary,
by śledziły złe zamiary.
.
A zachodni wiatr szaleje.
W naszą stronę silniej wieje
i nie wiedzą stare drzewa,
czego po nim się spodziewać?
.
Wciąż kolejne tworzy fale.
Może wiać nam dłużej, dalej
w niesprzyjającej pogodzie.
Wiekszą złość wzbudzać w Narodzie!
.
Naród długo czekał lata.
Ścinał drzewa. Dachy łatał.
Tygodniami siedział w domu
i ma dość już wiatrołomów!
.
Wciąż na spokój ma nadzieje.
Często nie wie, skąd wiatr wieje?
Przez prognozy ogłupiony
spogląda na obie strony.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

sam53, 12 czerwca 2021

z rozważań po wewnętrznej

tamtego wieczoru po obejrzeniu serialu
patrzyła w lustro
przyglądała się sobie dłuższą chwilę
tak jakby po drugiej stronie zmarszczki same ginęły w przestrzeni
zmęczenie rozpływało się w świetle żarówki
a myśli wolniej wracały do rzeczywistości
wyobraźnia upominała się o szczyptę komfortu

obraz w lustrze próbował na wszelkie sposoby rozkwitnąć w uśmiechu
wykrzywiając usta oblizała się
lekko spierzchnięte wargi przypomniały jej
że jest kobietą pełną uczuć i emocji
z dojrzałością z którą szła pod rękę
do sypialni
z nadzieją której poddawała się mimowolnie

tamtej nocy nawet sen nie przyszedł

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły

Towarzysz ze strefy Ciszy, 12 czerwca 2021

Wielki potencjał chemiczny listów

Przyznaje się do winy
Pisałem
Czasem nawet wysyłałem
I wiedziałem co czynię

Wzburzony spokój okiem chłodnym
Odczytuje akta
Stenogramy
Czasem prastare
Liczy wbite w wieczność
Szpile

Pod wpływem każdego z listów
Świat reaguje
Zmienia się
Przybliża do wszystkich swoich granic
Zaczyn letargu opóźnia wiązanie
Wokół gardeł
Kokardek Moebiusa

Dusze niespokojne
Które podważały każde tu i teraz
Ale z tamtej strony

Zbiera się wielka fala
Odpowiedzi
Zawady urojonych

Wytrąca się cisza
Nieznanego dotąd stanu skupienia

Stałem sie współprzyczyną
Fragmentarycznych sum i wybrakowanych
Nieskończoności
Czekania rozważań i obaw
Lub po prostu czucia
Grania na nad-strunach

Werdykt jednogłośny jednomyślny
Jednorazowy w skali życia
Bezlitosny
Z braku okoliczności łagodzących

Winny
Skazany na wieczne pisanie bez powtórzeń
Skazany na wieczne pisanie bez powtórzeń
Skazany na wieczne pisanie bez powtórzeń
Skazany na wieczne pisanie bez powtórzeń

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

10 - 30 - 100

Najnowsze prace:

poezja

Bajzel

Latarnik

Fijołki i Róże

Zawiść

ostatni zastrzyk na dziś

pustka

Introversion IV: … jak ci na imię, powiedz…

Dwa wiatry

z rozważań po wewnętrznej

Wielki potencjał chemiczny listów

Ostatnie komentarze:

kontakt z redakcją