Najnowsze prace:

poezja

wszystkie dodane wczoraj tydzień temu przed miesiącem rok temu

Yaro, 25 maja 2022

nasz dom

szary popiół posmak spalonej ziemi
zapach prochu słony smak potu
kruki unoszą się w powietrzu
zwietrzyły zdobycz wilków

na skraju lasu skubią trawę
płochliwych kilka saren
na ambonie leśnik podziwia włości
serce wkłada w każdy cal lasu

niewiele pozostało budują autostradę
śmierdzi betonem asfaltem
stukot maszyn robotnicy niewolnicy
gdzie rósł las będą jeździć tiry

ratujmy co się da nie bądźmy
bezsilni obojętni pomóżmy sobie i zwierzętom
świat jest piękny Polska domem
obudźmy w serce Słowian

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 24 maja 2022

czas

szczelnie zamknięty
błądząc wśród wskazówek

gonią sekundy
odliczają minuty

przesuwa się leniwie

odmierza czasoprzestrzeń
pomiędzy narodzinami a śmiercią

rodzimy się o wschodzie słońca
umieramy wraz z zachodem

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 24 maja 2022

umarły świat

umarły
świat nie żyje już

pieniądz dyktuje nuty
na pięciolinii
w tańcu gubisz krok

pozostało nam zmartwychwstanie
jak w pacierzu-amen!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

sam53, 23 maja 2022

w sobotę

gdy światłem dziś w oczach o świcie
zaglądasz nie tylko przez ramię
dzień cieszy - jak dobrze że przyszedł
w sobotę ty robisz śniadanie

w sobotę całujesz mnie chętniej
pieszczotom oddajesz się śmiało
soboty mogłyby być częściej
tak lubię iść z tobą na całość

nieważne że w głowie sprzątanie
i myśli szaleją w obłokach
chciałabym zwyczajnie nim wstanę
w sobotę po prostu cię kochać

liczba komentarzy: 6 | punkty: 3 | szczegóły

sam53, 23 maja 2022

można można

żeby coś się zaczęło coś się musi skończyć
tak jak dzień przed wieczorem albo noc nad ranem
sen przerwany na chwilę gdy otwierasz oczy
i smakujesz jej usta na pierwsze śniadanie

tę subtelną namiętność rozpiętą pomiędzy
brzegiem warg a językiem - coś więcej się śniło
niespełnieniem w spełnienie dążąc bez pamięci
każdą jedną pieszczotą wiążąc dwoje w miłość

pocałunkiem porannym pachnącym konwalią
zagubionym motylem błądzącym w obłokach
gdy się zbudzisz w ramionach - huczeć będzie miasto
bez początku bez końca
też można się kochać

liczba komentarzy: 4 | punkty: 3 | szczegóły

Voyteq (Adalbertus) Hieronymus von Borkovsky, 23 maja 2022

[HAÏQ]

zamykają sklep
braknie mi sześciu złotych
chcę spirytusu

[HAÏQ , Olsztyn – Zatorze/Allenstein, Schubertstraße, poniedziałek, ‎23‎ maja ‎im Jahre des Herrn MMXX‎II, ‏‎‎‏‎‏‎01:19:04]

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

violetta, 22 maja 2022

Bez dźwięku

wiosną wpadam wolno
w kołyszącą mgłę
piękny deszcz są ptaki

posprzątam mały dom
przystroję kwiatami
dla ciebie spokojne

liczba komentarzy: 5 | punkty: 4 | szczegóły

Yaro, 22 maja 2022

wolne ptaki

jestem wolny

witam z wami nowe nieznane obrazy
dni wolne drzwi jutra otwieramy
porozmawiamy ze śmiechem
nigdy przez łzy szkoda ich

jestem z miasta i z małej wsi
kocham wolność jak ty
ciepłe słowa uścisk delikatnej dłoni

prawda jest wielka
szeroki zakres
horyzonty przed żeglarzami
kochamy się w portach
słuchamy morskich opowieści
pod dachem nieba

zagłębiam się w kilka słów wiersza
odpoczynek po południowej kawie
świerszcze piszczą w trawie
na zabawie uderzam w ślimaka

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Arsis, 20 maja 2022

Maj

Maj umajony…

Maj mój
jedyny,
pachnący bzami…

Zawsze było w tobie tyle smutku i milczenia,
melancholii utkanej łzami,
kropelkami drżącymi
na srebrnej pajęczynie,
lekkim powiewem na skroni…

Byłeś we mnie i jesteś
od kiedy żyję,
a kiedy umrę
zapłaczesz tkliwie…

I zapłaczesz cicho.
Spod gałęzi
wywiniesz się gwiazdą.
I zieleń zatrzepocze, zaszeleści, załka,
herbaciane wiechy otumanią omdlewającą wonią.

Maj mój
jedyny,
pachnący bzami…

Czy mnie znów słyszysz?

Idę parkową aleją, którą szliśmy, idziemy…
I jeszcze…
W słońcu zatopieni jak wtedy…

Czy pamiętasz jeszcze?

Ja pamiętam, mimo niepamiętania
i czasu rozdzierającego
duszę,
i czasu zacierającego ślady.

Pamiętam i słyszę,
choć nie mogę,
choć słyszeć przecież nie powinienem…

Maj mój’
jedyny,
sperlony rosą…

Ukochany, nasycony miłością…

W cieniach gałęzi na drodze,
w słonecznych prześwitach…
Zatrzymuję się i chłonę,
ściskam twoją dłoń niewidzialną.

Obejmuję próżnię…

(Włodzimierz Zastawniak, 2022-05-20)

***

https://www.youtube.com/watch?v=y8QphHEznXk

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 20 maja 2022

oczy wilka

nie narzucam się nie wilkiem ja
sprawy załatwiam szybko
do rzeczy przechodzę perfekcyjnie

jeśli nie udaje się odpuszczam
biegnę wtedy podobnym wilkom
poszczę dążąc do celu

wypatruję kolejnych zdobyczy
kilka uwiecznionych na zdjęciach
z kobietami bywa różnie

ciągną na dno wyobraźni
na walkę z myślami

przestaję czuć zapach natury
zadłużony po same brzegi
biegnę pod wiatr wieczorami

cóż byłbym wart
bez drugiej połowy
bez focha bez makijażu
bez filozofii kobiecej urody