Latest items:

Poetry

	Wiadomsky
	PROFILE About me Friends (1) Forums (1) Poetry (113) Prose (5) Photography (35) Graphics (1) Postcards (1) Diary (112)

latest best rating most commented

Wiadomsky, 18 october 2012

Apeiron

zupełnie pusta
przestrzeń pomiędzy
sufitem a podłogą

wypełniona entropią

kartka na stole
spija smugi światła
spod kropel powiek

galaktyka złudzeń

sączy hipertrofię
spod gałęzi palców
złamanych konsternacją

number of comments: 3 | detail

Wiadomsky, 19 october 2012

Przedwcześnie

deszcz nuci złe kołysanki
muchom w kołyskach pajęczyn
koty czmyhają przed zmierzchem
cisza się krząta po kątach
z ciemności łuskając mdłe wiersze

od dawna nikt tutaj nie sprzątał
tęsknota odkształca przestrzeń
bez ciebie nic mi się nie chce

a niemalże wczoraj
rozmawialiśmy przed zmirzchem
o tym że nic nie trwa wiecznie

dlaczego mi nie powiedziałeś
że odejdziesz przewcześnie?
licho umknęło przede mną
zanim zdążyłam zapytać
dlaczego odszedłeś beze mnie

może na liściu jesiennym
dostanę odpowiedź na święta
i w prezencie weźmiesz
mnie do siebie we śnie

number of comments: 1 | detail

Wiadomsky, 13 february 2013

Teraz jestem

Choć mówiłam, że cię nie chcę
kłamałam.
Nigdy nikogo nie kochałam...

Nawet ty nie potrafisz mnie zrozumieć,
ale tylko ty potrafisz znosić mnie...
pomimo wszystko.

Zanim cię poznałam,
bujałam w obłokach.
Teraz jestem niebem.

I nadal nic nie wiem,
ale teraz
już nie chcę wiedzieć
więcej.

number of comments: 8 | detail

Wiadomsky, 1 february 2013

Chciałbym cię czytać

Chciałbym cię czytać jak księgę zaklęć
znalezioną przypadkiem w starej bibliotece
pieścić spojrzeniem wytartą okładkę
próbując odgadnąć tytuł
głaskać po grzbicie drżącymi palcami
zlizując niedopowidzenia z pożółkłych stronic
powtarzać w myślach najlepsze fragmenty
zastanawiając się, jak ktoś mógł porzucić
takie dzieło sztuki
w głębi duszy
dziękując mu za to serdecznie

number of comments: 2 | detail

Wiadomsky, 30 october 2012

Zanim się obudzę

patrz jak najciszej
żeby nie spłoszyć
mych palców z krawędzi
twoich policzków

zanim się obudzę

całuj jak najmocniej
bym nie mogła uciec
przed wiarą w to
co się właśnie stało

number of comments: 2 | detail

Wiadomsky, 20 october 2012

Na niby albo na wiersz

sza, cicho, sza-
sta szarością siejąc
zamęt w szeolu
się śmiejąc i klnąc siarczyście
aż palce szeleszczą bezmyślnie
błądząc po kartce
wśród słownych porostów i zmarszczek
oczu szemrzących bystrze
ociekających żałością
drwiących sobie beztrosko
z goryczy kropel dławiących
krzykiem rozpaczy i wstydem
słonym spływa po ustach
imieniem tej jednej jedynej

sza, cicho, sza-
leństwo leniwe
do serca wdziera się chciwie
nie, mów mi, nie
więcej chcę wiedzieć
sza, cicho, sza-
rpać te zwrotki
co chcesz, co
kolwiek to jest
to przez ciebie

ma sens

byle jak, byle czy ni
gdy i a, by nie być

na niby

albo na wiersz

number of comments: 3 | detail

Wiadomsky, 19 october 2012

W kałuży

co by się stało
gdybym tak nagle o tobie zapomniał
bez żadnego powodu -
jak zdarzyło mi się w tobie zakochać?

tak sobie czasem myślę
że nic

i nic nie jest bardziej
przykre niż myśl ta
że nawet to nic
nic nie znaczy

nie mamy do stracenia
więcej niż wszechświat
więc może warto
studiować astronomię

i czasem myśleć
że to czasem ma sens
wgapiając się w niebo
odbite w kałuży

number of comments: 2 | detail

Wiadomsky, 19 october 2012

Najtrudniej

sufit zdaje się wisieć
zdecydowanie za nisko
żeby posłać spojrzenie
poza kawędź łóżka
tylko tęsknota
rzeźbi w nim bruzdy

znasz to uczucie
gdy w każym słowie
kłębi się pustka
w zlepionych smutkiem ustach
dojrzewa żal i rozpacz
aż chce się krzyczeć
a nie można wykrztusić nawet słowa
i krzepną na zimnych ustach
wybroczyny rozterek

zbyt daleka podłoga
żeby zejść na ziemię
jest zdecydowanie za wcześnie
i nie chce się wiedzieć
że nic się nie wie tylko
tak beztrosko leżeć

i cicho szeptać: zostań
wczepiając czerstwe palce
w nieistniejącą postać
i mieć wrażenie że jest się
tylko urojeniem pomiędzy
drzwiami a oknem
nie istnieć
a mimo to mieć nadzieję
na... odpuszczenie

...szczęśliwe zakończenie

chociaż serce męczy
taka myśl kaleka
że człowiekowi jest najtrudniej
udawać człowieka

number of comments: 2 | detail

Wiadomsky, 20 october 2012

Niczego

odarty z metafor
zostałeś bezwiednie
rzucony na pastwę dosłowności

jesteś jak kartka wydarta z książki
bezużyteczny bez reszty
z resztą... można się obyć bez niej

choć chciałbyś wrócić
sam wiesz najlepiej -
niczego już nie skreślisz

number of comments: 2 | detail

Wiadomsky, 23 october 2012

Maleńka

jesteś wrześniowym deszczem
zgubionym w lipcowym mieście wierszem w butelce
jesteś wydartą z książki kartką
na ławce w parku wyciętym sercem
w kałuży odbitym niebem, groszem na szczęście
jesteś mniej i więcej nigdzie i wszędzie
plamą na swetrze, maskotką z pluszowym sercem
poranną kawą, jesteś nocą bezsenną
snem zgubioną we śnie modlitwą
w szafie schowanym zmierzchem
jesteś śniegiem na parapecie
źle wywołanym zdjęciem, metodą w szaleństwie
jesteś wzorem na przestrzeń

w scenerii miejskich arterii
misternie mgłą kształt wyrzeźbię tej schizofrenii
a potem wszystko skreślę

(lecz mimo to) bądź, maleńka, wciąż jak cię pamiętam
bezradnie piękna bądź
we mnie pijana szczęściem bądź
gdziekolwiek jesteś i z kim tylko zechcesz
bądź nim wytrzeźwieję
bogom będzie wstyd jak nigdy wcześniej

gdy chcę ci to powiedzieć milczę
bo wszystkie inne słowa wydają mi się lepsze
i jest mi trochę żal, że nie chcę, nie… chcę
ciebie nie chcieć

(lecz mimo to) bądź, maleńka, wciąż jak cię pamiętam
bezradnie piękna bądź
we mnie pijana szczęściem bądź
gdziekolwiek jesteś i z kim tylko zechcesz
bądź nim wytrzeźwieję
bogom będzie wstyd jak nigdy wcześniej