Latest items:

Poetry

	Piotr Syn Michała
	PROFILE About me Friends (4) Poetry (28) Diary (1)

latest best rating most commented

Piotr Syn Michała, 23 march 2012

promocja - wycieczka po styksie w towarzystwie charona

wstrząsnął całym domem
wtórne drgania dotarły do innych mieszkań
jednak bez echa - epicentrum bolało najmocniej

najstarsza łzami parzyła melisę
w prawie wielkanocny koszyk wrażeń
dołożył się cukier – brak to też wartość nawet ujemna

wysłali mnie do żywych i jeszcze po cytryny
- zobaczyć jak bardzo podrożał

kiedyś wszystko było za grosze – powtarzał
a teraz - dwie monety na powiekach
i dłonie złożone jak żebrak

chuj w ten
kapitalizm w całe to umieranie
-tak będzie się tłumaczył wszystkim po nocach

number of comments: 18 | detail

Piotr Syn Michała, 15 august 2014

wędrując w poszukiwaniu pastwisk XVII

pijany kolorami
absyntu wina i burbonu
zaczynam chodzić po wodzie
jak piotr na cześć którego
kolekcjonuję odłamki skały

nie potrafię pływać ale
w stanie upojenia nabieram odwagi
proszę o znaki – na ziemi
w powietrzu i wodzie
dające nadzieję na dotarcie do celu

to wycieczka w jedną stronę
samotna jak picie wódki do lustra
często równie żałosna
ale nic mocniejszego nigdy i
nigdzie nie dostanę

na miękkich nogach sprawdzam kolejne kałuże
chwiejnym wzrokiem wyławiam
co większe kamienie

number of comments: 9 | detail

Piotr Syn Michała, 26 august 2014

hydro imaginarium

wstrzymuję oddech pod wodą
- jesteś ty
obraz tym mocniejszy
im bardziej ciśnienie rozrywa płuca

dryfujesz bez imienia
- żywa
w odróżnieniu od wypchanych ptaków
które mimo że nazwane
pozostają w bezruchu

mamroczę ballady
uderzeniem palców po wodzie
wysyłam sygnały

przycumuj ciałem
odpraw wodne gusła
uwierzę we wszystko
byleby brakowało powietrza

number of comments: 15 | detail

Piotr Syn Michała, 19 july 2012

ptaszki moje kochane

i zdechłem na ławce w otoczeniu gołębi;paradoksalnie ptactwem
brzydziłem się od zawsze-jedyną formą miłości był rosół

końcówka pełna okruchów wydziobanych z głowy
taśmowych powtórek bez hollywoodzkich zakończeń
w przerwach między kolejną kliszą widziałem tunel
mając nadzieję że na końcu jest światło
lecz latarnie nie świecą wiecznie

zamknąłem oczy przekopując piasek pod powiekami
i powiedziałem-umieranie w ciszy jest żałosne
i nie chodzi tu o jakiś huczny karnawał
ale o dźwięki przy których
można zasypiać

najlepiej głos kobiety
bo tylko one mają to coś z czego się
wychodzi-tam też powinno się powracać

z mlecznym niebem dotarł gruchający kondukt
biało–siwe sztandary pocztowe
pozostały bez wiatru
czekając na rozkaz
bezdechu

number of comments: 5 | detail

Piotr Syn Michała, 23 november 2014

zima

rozjeżdżona na sankach
i butach po starszym bracie

skrzypiący śnieg pod nogami
o piątej rano w drodze na roraty

ciepło autobusu i wyżyny odwagi
-przejechać dwa przystanki na zużytym bilecie

w przerwach kolejny odcinek macgiver`a
kawałek domowej pizzy w sobotni wieczór

i dalej slalomem aż do przemokniętych spodni
sztywnych nogawek mokrych od wrażeń
szalików i czapek

na końcu dom
łagodny oddech przed zasypianiem
prawdziwe sny w kolorze białym

number of comments: 3 | detail

Piotr Syn Michała, 29 november 2014

jesteś natrętem

z koła łowieckiego
wciskach baletki pomiędzy futrynę a drzwi
nigdy nie pukasz nie dzwonisz

puchną mi momentalnie palce
więc nawlekam na igłę nitkę
i zaczynam cerować skarpetki
zaszywam dziury w czapce

i serce
podśpiewując nadzieją
– tym razem szwy okażą się mocniejsze

z drugiej strony
– tej od niedomkniętych drzwi
panuje wtedy straszliwa chińszczyzna
przeciąg demoluje wszystko

prócz nagarów osiadających na dnie
tego - co podobno waży 21 gram

a co jest najlepszą profilaktyką
chorób wenerycznych
równie skuteczną
jak pojedyncza prycza

lub argument z odwróconych pleców
na sugestię że w tym porożu
jest mi do twarzy

number of comments: 2 | detail

Piotr Syn Michała, 24 december 2014

linia 19

nie ma już dziewic
nie ma księżniczek
wszyscy mają kamerki
i stały dostęp do internetu

pozostały
stare panny i miauczące koty
samotne matki i rozwydrzone dzieci

rozwódki - ich byli partnerzy
wdowy klepiące paciorki
do nieobecnych mężów

niekiedy zdarzasz się Ty
o dziwnych godzinach
w przytłoczonym autobusie
eteryczna i nieznajoma

odliczam przystanki
póki nie wyparujesz

zostawiając ślad
tajemnicę której
nie chcę odkryć

number of comments: 1 | detail

Piotr Syn Michała, 25 november 2013

rozmyte monidło

zapach i dotyk; myśli niczym mosty
słowa - cenne oraz inne rzucane przed wieprze

cielesność a ulotność materii
rzeczy astralne z mgieł versus te z kości i mięsa

które wbrew fizyce mogą rodzić spójną całość

tak

kroisz chleb – kaleczysz sobie palec; ja zacinam się przy goleniu
to dzieje się w zbieżnym punkcie czasu ale nie przestrzeni
– jesteśmy na dwóch odległych półkulach

mimo iż kochamy metaliczny smak
reakcje chemiczne; stany nieważkości
impulsy neuronów -wywoływane przez motyla

to za mało na stabilne połączenia

nie sprzyja nam układ gwiazd
efemeryczność stanów skupienia
odczyty migoczą w nieznanym języku
wzór nie ma rozwiązania

i tak musi być na te chwile i miejsca

bo wszystko da się przenieść na płótno
lecz nie za cenę bycia tanią reprodukcją

number of comments: 6 | detail

Piotr Syn Michała, 15 november 2013

taniec

wszyscy tańczą - ja nie tańczę
mam krzywe nogi od stołu
przy którym siedzę
oczywiście na rogu

panienki z okienka
wystawiają dziubek
być może to objaw choroby
rybka wanda
rybka jolka
rybka śnięta

podobnie jest po alkoholu
upodabniam się do świątecznego karpia
który mimo iż nie rozumie
to instynktownie wyczuwa – koniec jest bliski

uwolnić więc karpie
uwolnić świat od używek i wódy
od grzesznych czynów
nieczystych myśli

nie wiem czy chcę być święty
życie w celibacie ma też dobre strony
odpada stawienie drinków
kupowanie drogich dotyków

a miłość można pielęgnować w sercu
i czekać nawet do usranej śmierci
wierząc cnotliwie w
„..noc spokojną niech nam da”

w kolejnym zajeździe biorę
mroźną setkę i parujące flaki
z zapytaniem patrzę na kelnerkę

ale nawet jej uśmiech
pulchne piersi i stukot obcasów

to żadna odpowiedź
na pytanie czy jestem
tylko przejazdem

number of comments: 1 | detail

Piotr Syn Michała, 17 july 2012

niegrzeczność - grzeszność

umyślnie omijam cieniste gniazda zimy
celowo nabijam się w odsłony
promieni - zwiastują o
wiele więcej

długie i ciepłe
rekonstruują libido
podupadłe pod śniegiem

kształty nabierają wrażeń
powiewy włosów i lżejszych
ubrań - szybsze od spojrzeń i myśli

wszystko przyśpiesza jeszcze mocniej pytaniem
czy mimo ciemnych okularów
patrzymy na to samo

number of comments: 12 | detail

10 - 30 - 100