Latest items:

Poetry

	Piotr Syn Michała
	PROFILE About me Friends (4) Poetry (28) Diary (1)

latest best rating most commented

Piotr Syn Michała, 25 november 2013

rozmyte monidło

zapach i dotyk; myśli niczym mosty
słowa - cenne oraz inne rzucane przed wieprze

cielesność a ulotność materii
rzeczy astralne z mgieł versus te z kości i mięsa

które wbrew fizyce mogą rodzić spójną całość

tak

kroisz chleb – kaleczysz sobie palec; ja zacinam się przy goleniu
to dzieje się w zbieżnym punkcie czasu ale nie przestrzeni
– jesteśmy na dwóch odległych półkulach

mimo iż kochamy metaliczny smak
reakcje chemiczne; stany nieważkości
impulsy neuronów -wywoływane przez motyla

to za mało na stabilne połączenia

nie sprzyja nam układ gwiazd
efemeryczność stanów skupienia
odczyty migoczą w nieznanym języku
wzór nie ma rozwiązania

i tak musi być na te chwile i miejsca

bo wszystko da się przenieść na płótno
lecz nie za cenę bycia tanią reprodukcją

number of comments: 6 | detail

Piotr Syn Michała, 30 november 2012

kwas z ogórków w windzie

ropa tanieje w oczach zmęczonych opiłkami
noc zatrzymana w telewizorze
wiórki kokosowe zamiast śniegu
porno w zastępstwie kina moralnego niepokoju

ale to nic tylko fantomy -pospolity bóle skroni
rzeczywistość jest brakiem snu
bezwzględną ujemnością choćby astralnych postaci
gdy siedzisz śpiewasz gotujesz śpisz

jesteś wysoko – spójrz tak nisko upadłem
z czwartego piętra na parter gdzie wszystko wkurwia
sporadyczność przejeżdżających aut
trzaskanie drzwi taksówek całe to gęganie miasta

od presji ciała uwolnił cię kapiący kran
wyżarte ogórki na zimę- moja słaba spirometria
nie zapewniała już statusu świadka koronnego
przestała krępować oddechy

przy wyjściu powiedziałaś:
tutaj będziesz bezpieczny
ja jadę do góry

number of comments: 5 | detail

Piotr Syn Michała, 19 july 2012

ptaszki moje kochane

i zdechłem na ławce w otoczeniu gołębi;paradoksalnie ptactwem
brzydziłem się od zawsze-jedyną formą miłości był rosół

końcówka pełna okruchów wydziobanych z głowy
taśmowych powtórek bez hollywoodzkich zakończeń
w przerwach między kolejną kliszą widziałem tunel
mając nadzieję że na końcu jest światło
lecz latarnie nie świecą wiecznie

zamknąłem oczy przekopując piasek pod powiekami
i powiedziałem-umieranie w ciszy jest żałosne
i nie chodzi tu o jakiś huczny karnawał
ale o dźwięki przy których
można zasypiać

najlepiej głos kobiety
bo tylko one mają to coś z czego się
wychodzi-tam też powinno się powracać

z mlecznym niebem dotarł gruchający kondukt
biało–siwe sztandary pocztowe
pozostały bez wiatru
czekając na rozkaz
bezdechu

number of comments: 5 | detail

Piotr Syn Michała, 8 october 2014

moje ww

wyjdźmy ze skwaru
dusznego trudu układania
słów we właściwe miejsca

zbierzmy liście żołędzie i kasztany
urządźmy przedsmak jesieni

zasuniemy rolety ukryjemy słońce
z szafy wyciągniemy grube skarpety
i jeszcze grubsze swetry

w chłodne poranki przy gorącej kawie
będziemy śpiewać pieśni gospel
patrząc przez siebie
na to - co teraz

i będziemy żyć
„nim stanie się tak
jak gdyby nigdy nic nie było „
jak gdyby zima nigdy nie miała nadejść