27 march 2012
27 march 2012, tuesday ( Dajcie mi wehikuł czasu )
Tak to się ponoć nazywa. Stracić cały szacunek. Straciłam. Nie tylko to, także czas. Kto mi teraz odda stracony czas? Dwa miesiące z okładem. Nie mam wehikułu czasu, a szkoda. Przydałby się. Także po to, by usunąć błędy. I nie cofnę się w takim przypadku o rok, dwa lata, a prawie dwadzieścia lat. Czyli tyle, ile mam. Żeby po narodzinach jeść, a nie grymasić. Butelka nie, łyżeczka nope, pierś niet. I teraz mam za swoje. A błędy z facetami? Ujdzie w rozgardiaszu. Tylko jak będę płakać, bo następny jest nie tym właściwym, kopnijcie mnie. Niby na zewnątrz jestem twarda, ale wystarczy poczytać te moje wypociny poetyckie, by wiedzieć, że tak nie jest. Pancerz ochronny, chociaż pod Grunwald nie idę. Małż. Koniec. A przecież ja mówiłam niedawno mojej Żabie, że tamten jest be, a teraz co? Sama popełniam błąd niedowartościowania.
I pamiętajcie o kopniaku, bo stwierdzę, że nie jesteście przyjaciółmi.
25 april 2024
2504wiesiek
25 april 2024
QuartzSatish Verma
24 april 2024
The End StartsSatish Verma
23 april 2024
Three poemsAdam Pietras (Barry Kant)
22 april 2024
Echoes TravelSatish Verma
21 april 2024
od wewnątrzsam53
21 april 2024
2104wiesiek
21 april 2024
Picking RelicsSatish Verma
20 april 2024
To Dying MuseSatish Verma
19 april 2024
The VoyagerSatish Verma