Latest items:

Poetry

	Krzysztof Konrad Kurc
	PROFILE About me Friends (15) Poetry (243) Prose (5) Photography (67) Diary (10)

latest best rating most commented

Krzysztof Konrad Kurc, 20 november 2011

Czuwanie

moja matka zawsze miała ciepłe dłonie
nawet zimą nie nosi rękawiczek
dotyka kołysanką

boję się że może kiedyś zniknąć w pudełku z nostalgią
tam gdzie zerwane naszyjniki

będzie wtedy we mnie więcej nieuśmierzonej wściekłości
po nocnych retuszach portretów

muszę pilnować świtu bo kradnie paciorki
ukrywa je głęboko w pościeli
śpię a jednak czuję

number of comments: 19 | rating: 11 | detail

Krzysztof Konrad Kurc, 26 february 2014

Po omacku

podczas nocnego rejsu z niewidomą
krążąc nad zimnymi wodami
opisuję świat nie używając pojęcia cienia
opowiadam jak topić miłość
w płytkich wyobrażeniach szczęścia
w kołyszącym zawieszeniu
jej delikatne dłonie stają się moimi
snują ze śpiących aniołów stróżów
jedwabną nić potrzebną do zaplecenia sieci

zaczniemy z nią połów latających ryb

number of comments: 19 | rating: 20 | detail

Krzysztof Konrad Kurc, 7 september 2011

Bardziej niedorzecznie

samotna wędrówka to namiastka
rozmowy ze stwórcą

nad rzeką
idąc wciąż w górę
brzeg zawraca przy źródle

przechodzę nie łamiąc nurtu
na ten sam brzeg
za rzeką

zostało przekonanie
że mosty to pochwała pośpiechu

number of comments: 18 | rating: 14 | detail

Krzysztof Konrad Kurc, 7 june 2014

Dylemat wzrokowca

zamknięty w galerii ruchomych obrazów
wciąż boję się zapytać ludzi zajętych myśli szyfrowaniem
czy ważniejsza jest ścieżka wokół domu
czy też uderzenia w dzwon w codziennym postsynchronie

number of comments: 18 | rating: 5 | detail

Krzysztof Konrad Kurc, 12 august 2015

Gest

gdy opowiadanie stało się związkiem nieformalnym
między rzeczywistością i kłamstwem narracji
nieruchomy autor zapomniał o przyjaźni z wątkiem
i zamilkł zajęty dobieraniem słów do sytuacji

number of comments: 17 | rating: 9 | detail

Krzysztof Konrad Kurc, 6 october 2013

Miłej podróży

nie wiem co teraz jest na południu Francji
prawdopodobnie wszy są wszędzie takie same
i wszędzie ludzie mają głowy z włosami
nie ufam naukowcom i Einsteinowi nie wierzę

bo przyszłość może należeć do kogoś w kaftanie bezpieczeństwa

uczeni to taka dziwna nazwa posiadaczy idee fixe
nieudane próby są ich codziennością
gdy przewidywanie zagłady stało się dochodowe
rozpoczęli klonowanie Nostradamusa

kiedyś byłem z nim na południu Francji i rozmawialiśmy o Tobie

number of comments: 17 | rating: 6 | detail

Krzysztof Konrad Kurc, 26 september 2011

To pewne od dziś

tuż przy zbiegu okoliczności kilku zwykłych facetów
przewraca na lewę stronę znoszone pewniki
sprawiając ciekawskim czystą satysfakcję

wydawać by się mogło że to fizycy
sznurują pętlami czasowymi stare buty
i w związku z tym zdarzenia mają tak prostą chronologię

ale od kiedy neutrino wpadło w wodę
może okazać się że ktoś wypił zimne piwo
zanim pierwszy piwowar świadomie użył szyszek chmielu

jednak dla mnie nie ma to znaczenia
ze stoickim spokojem zaczynam myśleć
że u filozofów perypatetyka to jest jednak objaw adhd

number of comments: 17 | rating: 8 | detail

Krzysztof Konrad Kurc, 27 may 2012

Pamiętaj

matka wie wszystko
z obowiązku
nawet śpiąc skleja brzegi pierogów

ojciec jest głuchy
z przyzwyczajenia
złodziej zdarzeń usiadł mu na głowie

jestem ich dzieckiem
z dobrych czasów
mam dla ciebie duże zapasy miłości

number of comments: 17 | rating: 15 | detail

Krzysztof Konrad Kurc, 29 march 2012

Przypis końcowy do apokalipsy

nawet jeżeli ten świat zacznie istnieć ponownie
nie przestanę bać się każdej pojedynczej śmierci

bez różnicy która część mnie mówi - oddychaj
a która patrzy na wierzby kładące cienie do wody

w piątki palę wszystkie nieczytane testamenty
i powstrzymuję się przed otwieraniem anonimów

jednak wciąż pamiętam jak używać pieczęci lakowych

number of comments: 16 | rating: 12 | detail

Krzysztof Konrad Kurc, 22 january 2016

grawitacja

czuję ciężar przesypanego piasku, a przecież za każdym razem to tylko garść
która bardziej rymuje się z miłość niż przyjaźń, i chwieje sekundą
przy próbie uwalniania słów, unikam głośnej modlitwy we wspólnocie grzechów
proszę pamiętaj, w trumnie połóż mnie na lewym boku
wtedy nie obudzę się przed siódmą rano, wiesz, że słabo słyszę na prawe ucho
jako popiół, przez chwilę będę ciepły, a później zacznę wietrzeć
razem z tobą, dowiedziałem się dzisiaj rano, że wyżej niebo jest ciemniejsze