Poezja

Nie wierzcie Rudemu,
gdy mówi, że wie.
Nie wierzcie obcemu,
kiedy dobra chce.
Nie wierzcie! Nie wierzcie,
bo on diabłu brat,
i głupstwa wam plecie
nie licząc już strat.

I głupstwa wam plecie
nie licząc już strat.

Nie wierzcie Rudemu!
Nie powiedział - Nie!
Nie zapytał - Czemu
ktoś dzielić nas chce?
Nie wierzcie! Nie wierzcie,
bo ustalał skład
i nakazał reszcie,
by śmiać się ze strat!

I nakazał reszcie,
by śmiać się ze strat!

Nie wierzcie Rudemu,
gdy zakopał grób.
Nie ufajcie jemu,
że robił co mógł.
Nie wierzcie! Nie wierzcie,
bo w duchu się śmiał,
gdy otrzymał wreszcie
to wszystko, co chciał.

I otrzymał wreszcie
to wszystko, co chciał.

Nie wierzcie hołocie
że jest nierozumna i braknie jej tchu.
Zanurza nas w błocie.
Polskość odda złu.
Nie wierzcie! Nie wierzcie
w jej niemoc i krach.
Potrafi nas jeszcze
utopić we łzach.

Potrafi nas jeszcze
utopić we łzach.