Najnowsze prace:

poezja

wszystkie dodane wczoraj tydzień temu przed miesiącem rok temu

Marek Gajowniczek, 19 września 2024

Złota Polska Jesień

Złota Polska Jesień
zwykle pora cudna
wody do nas niesie
z suchego południa.
.
Na wietrze trzepocze
rozpięta genua.
Mokre jest Roztocze.
Woda w trzcinach Żuław.

Nie brakuje także
w innych miejscach obaw.
Worki kładzie na brzeg
Polska Południowa.

Ludzie rozpaczają.
Rozlewa się bieda.
Nadziei nie mają,
rząd za wiele nie da.

A Unia przezanaczy
kolejną nagrodę
dla naszych partaczy,
co wieszczą pogodę.

Dla których prognozy
nie są takie straszne
i nie widzą grozy
uśmiechy rubaszne.
.
Kraj jest uśmiechnięty,
choć tonie w kłopotach.
Deszcz jest zniebawzięty.
Jesień Polska Złota.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Yaro, 19 września 2024

o poranku

wczesnym rankiem
wczesny ptaszku
co nucisz piosnkę
wstałaś z gniazda
przycupnięty obok na gałęzi

poranna kawa dym papierosa
gadu gadu by się wygadać
palma zasłania wschód słońca

nieubrany nieubrana
zbliżenie niebezpieczne
zabezpieczony odkrywam

nagie ciała płonie ognisko
szumi las płynie rzeka
ukołysze poranna na stopach rosa

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 19 września 2024

Pokolenie Schyłkowe

Pokolenie schyłkowe - od stalinizmu do niepodległości.
Przeszli swe drogi cierniowe rodzice Solidarności :
ubecję, Poznański Czerwiec, Radom ( warcholstwo?) i KOR.
Gnębiła wciąż Ich esbecja. KGB, " w zakonie wor.

Ofiar nie mozna doliczyć - ukryte listy są długie,
dziś grono złych gospodarzy obciąża żyjących długiem,
zakazem i wykluczeniem, groźbami inwigilacji,
a zagłuszone sumienie milczy o ich degradacji.
.
Bez żadnej ulgi i wsparcia ta warstwa życiem zmęczona
systematycznie, uparcie jest marginalnie gnębiona.
przez układ partyjnych sępów w wewnętrznej wojnie o władzę
dla których owoc postępu jest dla korupcji nakazem.
.
Wysokie progi dopłaty oraz opieki osłona
spisały starych na straty z racji odmiennych przekonań,
a wynik ciągłej selekcji wspiera ukrytą cenzurę.
Nie brak kastowych protekcji. Starzy wciąż "mają pod górę."
.
Świat zmienia się - Przyszło już Nowe do polityki i szkoły,
a Pokolenie schyłkowe tam, gdzie szaleją żywioły
pierwsze się zawsze zwołuje starym polskości zwyczajem.
Uznania nie oczekuje. Pomaga... i radę daje!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

violetta, 19 września 2024

Las

jak jelonek z pięknymi ustami dotykasz czubków
beztrosko kładziesz ręce na wilgotne ciało
pod niebem domem szybujące jaskółki
nie podnoś głowy i nie odskocz zostawiając mnie
chcę twarzy brązowych nadgarstków
błyskotliwym śpiewem w zagłębieniu uszu
przejść z tobą do niemożliwych drzew

liczba komentarzy: 4 | punkty: 5 | szczegóły

Yaro, 19 września 2024

żywioły w nas

byłaś wiatrem mocno wiał
muskał długie włosy
zginał gałęzie drzew
łamał serca stawiał kołnierze

przestawał wiać gdy spał
ciemną doliną gnał sny
o tym o tamtych latach
gdy dwa żywioły się ścierały

pamiętaj chłopca

pamiętaj szukaj

o mnie nie zapomnij
nie jestem zapałką
co spłonęła
bo tak chciał ogień

ogień i wiatr płonie ognisko
woda zgasiła to wszystko
odrodzenia czas na zmiany
powoli rozkwitła w oczach róża

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

sam53, 19 września 2024

bezcenny sen

wiesz że ziemia bez nas potrafi się kręcić
i z nami gdy chcemy w pocałunkach zasnąć
kiedy sen na ustach z dnia na dzień piękniejszy
tak jak księżyc gwiazdy które nam nie gasną

obłoki podniebne kołysane wiatrem
proste słowo - przytul - które zejść ze sceny
nie chce bez orkiestry i pewnie bez zaklęć
gdy sen o miłości staje się bezcenny

każdą wspólną chwilę zamykamy w szepcie
spragnionemu szczęściu otwierając okna
dwa słowa zaklęcia w których jesteś - jestem
patrz - ziemia się kreci
bedziemy się kochać

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

sam53, 18 września 2024

dzień dobry

jest coś co w twoich oczach później
światłem się staje i muzyką
w nich się odbija tak jak w lustrze
dzieli radością i zachwytem

zauroczenie w jedno wiąże
jak krople w deszczu ciepłe jeszcze
sekrety duszy - nie zapomnę
tych darowanych sercu sercem

jak pocałunków pośród objęć
dreszcz ciał wpisany magią w wiersze
słoneczny ranek - my we dwoje
całuj ach całuj
jeszcze jeszcze

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

sam53, 18 września 2024

z miłością

w wierszach jesteśmy na właściwej drodze
choć nasze jabłko jeszcze nie dojrzało
gotowi skoczyć w przysłowiowy ogień
jakbyśmy zawsze mieli iść na całość
.
i zedrzeć z siebie warstwę niedomówień
z wiarą że życie nagle się uprości
żeby codzienność którą trzeba unieść
przywiązać prawdą do naszej miłości
.
rzucić się wreszcie na głęboką wodę
szukając szczęścia - też się kołem toczy
w marzeniach ze mną jesteś już na co dzień
wiesz jak się cieszę gdy zaglądasz w oczy

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

Belamonte/Senograsta, 18 września 2024

Koszmar Zielonego Człowieka - (z Tomu DZIWNY WYBUCH)

miasteczko w amonicie
jaskółki brzegówki
jeziora ze snu odnalezione
i ludzcy statyści
jestem całkiem sam
biegnę przede mną linia lasu
jak dobiegnę stanę się Zielonym Panem
a to zniknie
szukanie rąk dłoni opieki
mostów drogi w polu do miasteczka
na ślub brzoskwini z amonitem
do swej zagrody wśród oczu i drzew
odgradzającej mnie od wspomnień snów
i szukania jej
drogi w chaszczach
zagrody życia dzielonej a utraconej
bo w tym czasie koszmaru
jestem sam
i nie mam żadnych treści
oprócz wspomnień snów
które się nie spełniły
są były na chwilę się wskakuje
horyzont las brzegówki wspomnienie
i dalej bieg
ku schronieniu
w życiu w snach lub
zieleni

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Belamonte/Senograsta, 17 września 2024

Rzeczy, zdarzenia i stany umysłu (i geny) - Wielkie Czekanie

molica „Powrót na Pałuki“

„Dom przypominał teraz starego człowieka,
co do ziemi pochylony na nic nie czeka.
Ogród porosły gęste chaszcze i pokrzywy.
Zniszczyły jego piękno, widok był straszliwy.“

Senograsta
,są jeszcze geny, jeśli wieś to stan umysłu a historia naturalna
zapisuje się w genach to i tak zostanie ślad tych
postaw naturalnych. chaszcze są też piękne. rzeczy
zostawione w spokoju wracają do natury. ruina ma urok.
otacza ziarna. odpowiedź jest w genach głęboko w nas
i tych w otoczeniu. coś przeskakuje. iskra.,

Belamonte „koniec drogi“

„ślady ogrodnika
droga
koniec drogi“

tarnawar „czyżby“ (koniec)
, wiadomo że może to jeszcze nie koniec
ostateczny,
mariat „zawsze dążymy do końca“
, właśnie, i poza koniec...,
Larisa
„Po tych śladach pójdą inni... nie wiemy tylko dokąd“.,
, może im pokiwam jak będą szli po moich śladach,
Agrafka
"Czytałam kiedyś takie opowiadanie, w którym ogrodnik
był personifikacją śmierci.“
, z gnicia jest życie, więc śmierć jest drogą dla życia,
...

Wielkie czekanie

liczba komentarzy: 3 | punkty: 2 | szczegóły

10 - 30 - 100