Najnowsze prace:

poezja

wszystkie dodane wczoraj tydzień temu przed miesiącem rok temu

violetta, 29 września 2023

Miękkość

przez moje firanki szeleścisz
więdnącymi liśćmi wiśni
że cudnie tańczę
i miłe ramię
podnoszę cię kremową lilią
nad spokojną wodą

liczba komentarzy: 1 | punkty: 0 | szczegóły

Arsis, 28 września 2023

Weź mnie za rękę, pójdziemy w głąb. Pójdziemy tam, gdzie noc, gdzie nic. Spójrz,
noc nachodzi na nasze brwi po tym nagłym wniebowstąpieniu samego Lucyfera.

Patrzy się jeszcze tym swoim wzrokiem…
O, Boże, jak patrzy!

Weź mnie za rękę i chodź. W szumie oceanu, w cichnącym krzyku martwych już mew.

Krocząca śmierć w aureoli blasku.

Idzie w spazmie agonii, skręcając w spiralę czas. Przeszywa drgające ciała
miliardami igieł w eksplozji słońca.

Zresztą do tej pory ten wschód
odbija się echem
od czarnych masywów spalonych wniesień.

Weź mnie za rękę i chodź.

Pójdziemy
w śmierć.

W ten jaskrawy potok nuklearnego piekła. Zapatrzeni w świetlistą, wabiącą wszystko rozkosz.

Umarliśmy? Umrzyjmy jeszcze raz. I jeszcze, i wciąż…

Kochanie, czy słyszysz gwizd
umykającego czasu?
To o nas tak śpiewa. To o nas, to o nas…

To o nas…

T o
o
n a s…

W starej gazecie sprzed siedemdziesięciu lat czarno-białe zdjęcie.

Nas?

Idziemy wciąż.
Idziemy
prosto w noc.

Idziemy, uchwyceni w kadrze.
Zatrzymani
w dziwnej substancji czasu
na równi pochyłej samotności.

Ogłuszeni hałasem
zniżamy swój lot,
ku innemu światu pełnego drzew.

Gdzie cisza zwiesza gałęzie do samej ziemi.

(Włodzimierz Zastawniak, 2023-09-28)

***

Operation Greenhouse – seria amerykańskich testów broni jądrowej, która miała miejsce w 1951 roku na atolu Eniwetok w archipelagu wysp Marshalla, na Pacyfiku.

***

https://www.youtube.com/watch?v=5kXF85xbpQg

https://www.youtube.com/watch?v=obywi9-jS0g

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 28 września 2023

"te wybory będą inne!"

Dla wagi Waszych decyzji
nie wychodzi z telewizji
i ma głos na każdy temat,
gdzie dla innych czasu nie ma.
.
Sponsor w wielkich interesach.
Wyprzedził nawet Prezesa
po zgodmej zamianie ról -
przedwyborczych reklam król!
.
Zaplanowana przesada
może zmiany zapowiadać
promując śmiale ambicje
szereguje koalicję.
.
Na wypadek, gdy wyniki
złagodzenia polityki
bez większości po wyborze
partii kłopot sprawiać może.
.
O przypadku nie ma mowy.
Koszty za czas antenowy
dla jednego kandydata
trudno pod dywan zamiatać.
.
Ta promocja wiele znaczy,
a kampania się ślimaczy
resetowych zdrad serialem
po koncertów karnawale.
.
Urazy są pamiętliwe,
a podziały wiecznie żywe
i obawa nie przemija -
Czyja będzie Polska? Czyja?
.
Ktoś to wszystko ma na głowie.
Zapytany - nie odpowie.
Sam natomiast się wygada
i rozniesie po sąsiadach
zdanie o nas nieprzychylne.
.
"Te wybory będą inne
dla aktywisty i widza"
( wg. wizji Jasnowidza)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

eyesOFsoul, 27 września 2023

łzy są ciepłe

czuję jak spływają
po moim zimnym policzku
i trafiają prosto w serce
tworzą(c) skorupę

próbujesz powiedzieć
że to moja wina
że jestem zbyt trudna
że nie można już ze mną
normalnie rozmawiać

a ja patrzę w lustro
i widzę jak bardzo jestem
nieważna

dla ciebie

cokolwiek powiem
odbija się od ściany
nie wiem już ile razy

próbowałam posklejać
rozdrapane blizny

bolą
tak bardzo bolą

bo
łzy są ciepłe
a ja już jestem zimna

liczba komentarzy: 2 | szczegóły

Misiek, 27 września 2023

IDĄC PRZEZ ŻYCIE

Patrzysz na ten świat coraz bardziej z daleka,
traktując prawdę jak niedorzeczną bzdurę.
Pchasz dalej jak Syzyf swój kamień na górę,
w gąszczu obrazów nie widzisz już człowieka.

Nie obchodzi mnie twoja pinakoteka,
tworzę własne obrazy przedartym piórem.
Dzisiaj zanucę hymny z aniołów chórem,
bo tylko czas jak przestraszony ucieka.

Ominę zgliszcza cuchnące łez pożogą,
złe myśli zakopię gdzieś na dnie kurhanu.
by o przyszłości nie mówić z ciemną trwogą

Do przodu pójdę podług mądrego planu,
choćby niekiedy przyszło ciernistą drogą,
za każdy nowy dzień podziękuję Panu.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

jesienna70, 27 września 2023

rekonwalescencja 2

ocalona kobieta
ma już za sobą
tłumaczenia
prośby krzyk

otarła ostatnie łzy
połatała serce
wymiotła z pamięci
gorzkie chwile

najbardziej lubi
obserwować
chmury sunące
po jesiennym niebie

i śpiewa na cały głos
prowadząc samochód
bez pasażera
na siedzeniu obok

liczba komentarzy: 2 | punkty: 6 | szczegóły

Teresa Tomys, 26 września 2023

a jeszcze było takie piękne

bo krzewy róż
jak na początku
pełne pąków
miniaturowych stokrotek biel
ścieli dywanem pośród traw

lecz siostra jesień
pierwsze złote liście
lip i brzóz
już wkłada między zielone
bawi się kasztanami

piękny to czas
gdy poplątane
złoto pomarańcz i czerwień
wciąż o nim pamiętają
jednak odeszło lato

IX.2023/T.Tomys/e.literac.pl

liczba komentarzy: 2 | punkty: 6 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 26 września 2023

Trochę więcej kultury

Trochę więcej kultury panowie!
Bardzo proszę nie deptać trawników!
Sprzątać po psie, a także po sobie.
To odbije się na wyniku!
.
Każdy własne posiada dziedzictwo
na urzędzie, a także na roli.
Chrońmy słowo i nazewnictwo.
Tu jest Polska - nie tylko Polin!
.
Głos podnośmy jedynie w potrzebie,
choć pogania kampanii nurt wartki.
Czas powiedzieć cokolwiek od siebie,
a nie czytać wyłącznie z kartki.
.
Ludzie sami są zabytkami,
często z bardzo wiekową postawą.
Umierają nieodnawiani.
Omija ich darczyńców łaskawość.
.
Każdy może błyszczeć przy wyborze,
bez względu, co o sobie nam powie,
przedstwiając się lepiej lub gorzej.
Trochę więcej kultury panowie!
.
Takt i umiar zdobią eleganta.
Nie szeroki gest egzaltacji
w obcym sporze filmów o migrantach -
Kto, kogo uczyć ma demokracji?
.
Zwłaszcza tam, gdzie są Sami Swoi,
gdy już pomoc staje się kłopotem.
Za swą racją każdy murem stoi,
po swej stronie pod granicznym płotem.
.
Szkoda gadać i nerwów szkoda.
Lepiej zadbać o spokój i zdrowie!
Mija Złota Wrześniowa pogoda.
Trochę więcej kultury panowie!!!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

sam53, 26 września 2023

wrześniowa

pachniesz lasem wczesną jesienią
szeptem liści ciemnych o zmierzchu
zapomnieniem przy którym niebo
lśni w kałużach zwykle po deszczu

w rozmazanej kropli na szybie
w pajęczynie mokrej w jałowcach
pierwszym chłodem - jeszcze nie przyszedł
chociaż w wierszu zawsze chciał zostać

pachniesz rosą drżącą o świcie
mchem porosłym na starym płocie
pachniesz wrzosem - na całe życie
malowana fioletem złotem

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

Deadbat, 24 września 2023

Zdobycie zamku Ego

Postąp naprzód Om

Rzekł Starzec

I Om postąpił

Spójrz na zamek Ego
Oto jego wysłańcy
Ten sprytny lękliwy jest i boi wszystkiego
przed wszystkimi chowa
choćby zgrywać miał martwego
on skrycie marzy i władcy podsuwa pragnienia
czai na krawędzi tuż za powiekami
Ten natomiast w wielkim stalowym pancerzu z koroną na hełmie
pyszni się i nad wszystkimi pragnie górowania
Pochwał łaknie i chętnie na pokaz publiczny wystawia
najdłuższe najbogatsze lance i proporce
Jednakowo oni maski przybierają
ukrywają prawdę pod stertą pozorów
radość czerpią ze złudzeń
Jeśli z nimi w spór wejdziesz
skazany jesteś na porażkę
Jeśli im z nimi w zgodzie rękę podasz
skazany jesteś na upadek
Om wówczas otworzył swoje usta i wyrzekł
Jak zatem Starcze kroczyć mam tą drogą
która dla nikogo litości wszak nie zna
i którą i ja i one byty kroczą
walcząc (jak ja) o niepodległość większego nadrzędnego bytu
Starca głos przeciął ciszę z siłą wodospadu
cichego gromu który z czasem narasta tak bardzo
że aż niepokojem serce się czerwieni
zacząwszy łagodnie od cichej pochwały

Oto jest pytanie godne wojownika
człowieka ku górom cnoty wznoszącego oczy
nie ku tartarom chuci wszelkich (i wszelkiej nikczemności)
które w swojej zapłacie jeno korzyść widzą
o nic i nikogo nie dbając już dalej
niczego nie widząc poza krótkotrwałymi błyskami rozkoszy
co jak szybko przybyła jeszcze szybciej zniknie
bytowi onemu wysoki wystawiwszy kredyt
Ten zaś w swoim czasie bezwzględnie spłaconym być musi
jak wszystkie rachunki co życie wystawia
skrycie i podstępnie przecież kradnąc to wszystko
co prawdziwą miało wartość
spopiela w krematoriach ukrywanych w mroku
tak że wiatr pył onych zamiecie po pustym gościńcu
obracając w niwecz
a nadzieja wszelka na szczęśliwe życie
pochyli się nieco ku ziemi aż na nią upadnie bez siły
bez mocy i bez życia w sobie
czyniąc go na podobieństwo tych co dawno zmarli
lecz choć w środku martwy ciało przecież wciąż trwać będzie
na posterunku życia
niczym poraniony żołnierz
porzucony przez swoich pierzchających na widok wielkiej wrogiej armii
uparcie a skrycie wierząc wbrew nadziei
i w rozpacz wątpienia wpadając co chwila
Każde życie przecież dotknięte chorobą
czasem odruchem najprostszym dąży do jej końca
Podobnie jak woda wypełnia naczynie aż siły wyrówna
Jak atom każdy pragnie być żelazem
i trwać w równowadze wszelkich sil czy to w środku czy to wokół siebie
Tak i człowiek dąży do harmonii
I harmonii pragnie co z miłości płynie
I stąd też płynie dla niego nadzieja
a gdzie cel jest tam i droga podąży wszak bez wątpliwości
jeśli tylko ci co pragną nią zmierzać
zrobią krok pierwszy a po nim kolejne
choćby w malignie cel z oczu tracąc choćby na kolanach
lecz naprzód
Wyrokiem bowiem opatrzności to co upadnie
wstać czasem z kolan musi i zwyciężyć na przekór nadziei
Powiedział Starzec i zamilkł zmęczony tyradą
milczeli tak patrząc to na siebie to na niebo
błyszczące czerwienią
nim krok uczynili
miecz mocniej chwyciwszy oburącz

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

10 - 30 - 100

Najnowsze prace:

poezja

Miękkość

Operation Greenhouse

"te wybory będą inne!"

łzy są ciepłe

IDĄC PRZEZ ŻYCIE

rekonwalescencja 2

a jeszcze było takie piękne

Trochę więcej kultury

wrześniowa

Zdobycie zamku Ego

Ostatnie komentarze:

kontakt z redakcją