Najnowsze prace:

poezja

wszystkie dodane wczoraj tydzień temu przed miesiącem rok temu

Marek Gajowniczek, 23 lipca 2022

Kurtyna...

Czas sonety na rakiety
podstępnie wymienił,
kierując myśli poety
na krainę cieni.
.
Wyobraźnia w zawieszeniu
chybotliwym trwa,
czy z pogwarki na kureniu
pieśń złożyć się da?
.
Wiatr od morza wzniecił pożar.
Udrzają szkwały,
a na stepie palą zboża.
Matki wyjechały.
.
Smętne trwa oczekiwanie
na to, co przyjść musi.
Z myślą.. co po nas zostanie,
odchodzą wiarusi.
.
I ten Stary - pełen wiary
milczy coraz dłużej,
przeganiając senne mary
z poetyckich wróżeń.
.
Choć to jeszcze nie ostatnia
teatralna scena -
pogania już widzów szatniarz.
Płaszcz zabrała wena.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

violetta, 23 lipca 2022

Gorący

uwielbiam pastelowe kolory braguina
słońcem ustawiasz się do mnie
bawię się matematyką z książek
choć nie wszystko dobrze
wyżej takie orzeźwiające

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 23 lipca 2022

o niej dla niej

zbudowana ze słów
wykopanych prosto z ust

twardą skałą oszlifowaną
woda drąży kamień

strumień czysty
odbicie szklane

siedząca w pierwszej ławce
w pamięci na zawsze warkocze
rude włosy pachniały latem

nad stawem topione kaczki
kamienne kaczuszki puszczone z dłoni

trzymana twardo brzeg urwisko
woda drzewo las w pamięci

wyczuwalny spokój
na zawsze w głowie

zakochany chłopiec drży
skazany na wspomnienia

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Arsis, 23 lipca 2022

Widzę ciebie w ciągłych powtórzeniach

Stoimy oślepieni słońcem, gdzieś pomiędzy frazami naszych oddechów. Wietrznej etiudy.

Ściskamy palcami nitki kobaltowego nieba,
które przesączają się zwierciadlanym strumieniem czystego blasku.

Przede mną bogini.
Przyglądam się
twoim oczom,
w to ujarzmione
w krysztale piękno.

Przyglądam się twoim oczom…

Skąd nadlatują te ptaki? Znad jakich wzlatują obłoków?

Widzę ciebie zatrzymaną w czasie. Falujące włosy zanurzone w oceanie smutku.

Rozdzierają cię roztańczone cienie, drgające refleksy,
jakbyś opadała na dno jeziora
półprzezroczystym ciałem meduzy.

Oddalasz się ode mnie tak bardzo powoli,
jak księżyc od ziemi… Milimetr po milimetrze…

… wyciągasz ramiona…

Lecz nim zerwą się grawitacyjne więzy,
spopieli nas supernowa w potoku straszliwego blasku.

Widzę
ciebie.

Twoje
usta.
Dłonie…

I mógłbym tak ciebie powtarzać. I mógłbym powtarzać wciąż. I mógłbym…

Co się stało z naszą miłością? Powiedz…

Nasłuchuję…

W uszach
― piskliwy szum…

Błądzę, potykam się, kluczę…

… docieram jedynie ― do n i c z e g o…

Widzę
ciebie.
Twoje
wspomnienie.

Zaciskam mocno powieki, aż do granicy bólu. Otwieram.

Rozmazują się wilgotne plamy. Skapują srebrnymi kroplami po nagłej lipcowej ulewie.

Spływają po szybach łzy…

Za szybami burza melancholii.

Za szybami
samotna noc…
Sperlona łąka.
Ogród. Las…
… za oknami noc…

Wsłuchuję się
w to ciągłe milczenie.

Ty umiesz wszystko. Wiesz…

… umiem już ciebie na pamięć. Tęsknię.

(Włodzimierz Zastawniak, 2022-07-22)

***

https://www.youtube.com/watch?v=dVy9Dyffg1s

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Atramentowy-nefryt, 22 lipca 2022

szepnę tylko

jesteś blisko
choć daleko
jesteś we mnie
ale poza mną

wytrzymam

dla dobra

musisz pocieszyć
przytulić
tych którzy bez ciebie nie mogą
dalej

ja wytrzymam

dam radę

A.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Karen Adams, 22 lipca 2022

Życie jest podróżą

Życie jest podróżą
W hotelu pod różą
Który przypomina dom
Jest jak układanka
Do połowy pusta szklanka
Biegnie tak jak rzeka
Na nikogo nie zaczeka
Jak nie umiesz pływać
To nie jesteś ryba

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Misiek, 22 lipca 2022

Gdzie jesteś Aniu ? – sequel

pamięci Ani, która odeszła prawie osiem lat temu
powstał właśnie film poświęcony Ani Przybylskiej

To niemożliwe to nie może być jawa
to tylko przecież zły koszmarny sen
jeden z tych
których wiele październikową jesienią

w bladym słońcu liście się już nie zielenią
barwami tęczy słowa się układają
w strofy na ostatnie pożegnanie
w napisany z serca jeszcze jeden tren

przecież Aniu tylko śpisz bólem zmęczona
jeszcze otworzysz piękne brązowe oczy
by świata łaknąc od nowa ciekawa

skąd te nasze łzy
jak krople rosy o poranku

srebrzą się na cienkiej pajęczyny sieci
dopóki poranny deszcz jej nie zmoczy
przyozdobi w perłowe korale
i przemieni w najcudowniejszą kolię

cichutko w kąciku
świerszcz na skrzypkach gra melancholię
za chwilę anioł do nieba z powrotem wzleci
bo to tylko sen o życia ostatnim przystanku

ale jeśli to senna mara dlaczego wciąż trwa
gdzie jesteś słyszę głos jakby z oddali
tęsknota cały czas w moim sercu gra

okrutny los zabrał na zawsze Anię
tym którzy tak bardzo
ją kochali

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Towarzysz ze strefy Ciszy, 21 lipca 2022

PILNE!!! To może być wiersz naszych czasów

Pilne!!
To może być wiersz naszych czasów

We czwartek fejsbuka obiegła sensacyjna wiadomość
Naukowcy z instytutu językoznawstwa i lingwistyki
Odkryli tekst
Który może okazać się
Wierszem naszych czasów

"Dziś nawet nie trzeba trzymać formy
Ani treści" - mówiła w wywiadzie pani
Doktor rehabilitowany
Z odpowiednimi korzeniami-
"Mamy już gremia i algorytmy
Tak że nawet nieznane teksty
Mogą zostać okrzyknięte"

W wężowych kolejkach
Wiją się i syczą teksty nieznane

Biuro podawcze Instytutu Rozpatrzeń pęka w szwach
Jak zapowiada rzeczniczka -"my wiemy kogo docenić
I sprawiedliwie będą wyroki wydawane"

Łańcuszki w mejlach i esemesach sprawdzają
Spolegliwość struktur
Instruktaż "jak nie należy pisać" to już Luter
Do drzwi katedry doczepił

Dziennikarka stojąca przy
Pomniku Nieznanego Poety
W kolejną miesięcznicę
Pali świeczki i robi wywiady

A tymczasem nasz nowy wieszcz
Ciągle nie odbiera telefonów
A sygnał taki jakby
W roamingu

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Towarzysz ze strefy Ciszy, 21 lipca 2022

System naczyń połączonych

Stara zjawa mówiła
Jeszcze na długo przed odpaleniem CERNu
Żeby nie umierać
Z otwartymi oczami
Podobno teraz Charon
Jest sępem
Lata z młodymi- siada na głowach
I wydłubuje- jeśli nieopancerzone pieniądzem
(Biednemu wiatr w oczy...)

Znajomi fizycy z CERNu mówią że to zwykły dron
Co urwał się ze smyczy

Przeprawę przez Styks podobno
Skutecznie zbombardowała
Ukraińska artyleria

Teraz próbujemy jakoś
Zajrzeć w ten czy tamten świat
Zbierać odciski palców

Towarzysz ze strefy Ciszy V VII MMXXII ad

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Towarzysz ze strefy Ciszy, 21 lipca 2022

Wieloramienna

Musimy używać coraz bardziej
Wyrafinowanych szyfrów w tej przestrzeni
Bo patrzą nam na ręce
Cała rozmowa na migi ugrzęzła
Gdy wszystkie przekierowali na Ukrainę
Zamarliśmy w takim bezruchu
Że nawet szeptom przeszkadza

Cisza przelewa się przez ręce
Ty się zapadłaś pod wodę
I znajomi nabrali cię w usta

W twoje urodziny zakradnę się pod twoje okno
Wrzucę list do skrzynki
I napiszę nieodebranego smsa
Że zawsze tam był

A ty brniesz przez ułudę tuiteraz
Raz na dwa tygodnie potwierdzasz dystans do świata
Pojedyńczym spojrzeniem za siebie
Za kazdym razem przez
Inne ramię