Najnowsze prace:

Poezja

	Nieokiełznany Milowy Las
	PROFIL O autorze Przyjaciele (12) Kolekcje Poezja (51) Proza (11) Fotografia (11) Grafika (17) Pocztówka poetycka (3) Dziennik (9)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Nieokiełznany Milowy Las, 7 lipca 2012

oj było kiedyś lato

stary starał
się strasznie
sztorcując
samotnie
powiedział
a co oni tam
symbianem
w symbiozie
smagam
stary starał
się sromotnie
sam szczezł

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Nieokiełznany Milowy Las, 27 maja 2012

przesadzanie

przesadzając
przysiadłem
w przysiadzie
przesadnie
przemówiła
kobieta

przebóg
przezornie
...
milczałem

(w sumie zainspirowały mnie do tej gry słowa filo, ale tylko pośrednio)

liczba komentarzy: 33 | punkty: 9 | szczegóły

Nieokiełznany Milowy Las, 23 maja 2012

samotność

doskwiera mi
w tobie samej
w środku ciebie
zostałaś sama
z przyjaciółką
czarną puszką
miejsce moje
teraz odebrała

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły

Nieokiełznany Milowy Las, 23 maja 2012

chciałbym naprawdę uciec
schować się gdzieś
tak samozakopać
tam pod murem
nie chcę już
zwiedzać
meandrów i zakoli
jeszcze tylko łyk
domowego wina
tego babcinego
z dzikiej róży
na popitkę prochów
i smutnych słów
nawet nie zlepionych
w wiersze

wiesz jak bardzo
ciebie rozumiem
nikt nigdy już tak
ciebie nie odgadnie
tyle czasu upłynęło
a ty mnie już chyba
nigdy nie poznasz

a można było
bezgranicznie

...
(z podziękowaniami dla Fabio za inspirację)

liczba komentarzy: 23 | punkty: 7 | szczegóły

Nieokiełznany Milowy Las, 23 maja 2012

zaterkochanie

świat się załamuje kompletnie
zawalają się wszelkie perspektywy
nie umiem żyć w nijakim podwieszeniu
nie umiem żyć w bezsensownym odepchnięciu
splunąć tak na to wszystko i obejść wkoło
może w końcu coś się zmieni
splunąć na te stare przesądy
tak dokładnie na lewą stronę
przez prawego buta
zaciskając do krwi kciuki
i środkowego guzika
odetchnąć wreszcie
słysząc w słuchawce
twoje kochanie

zaterkotać żwawo ...
żwawo i treściwie ...

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Nieokiełznany Milowy Las, 22 maja 2012

zobacz

mówisz żegnaj
nie to niemożliwe
jak mogłaś - wiem
nie żyjesz sama
choć chciałem dać ci
poczuć wiatr we włosach

kocham ciebie
dynamicznie
nie chcesz tego zobaczyć
boisz się otworzyć

mówisz nie kochałam ciebie
i podglądasz mnie wciąż
przez dziurkę od klucza

a ja coraz głębiej tonę

liczba komentarzy: 0 | punkty: 5 | szczegóły

Nieokiełznany Milowy Las, 20 maja 2012

nawracanie oswajanie tresowanie (avatar mój)

nawracanie

marionetka w rękach
barbarzyńcy
nie może odciąć linek
pozostaje jedynie
droga eliminacji
pańskiej ręki

oswajanie

głupiego nie da się oswoić
jeżeli odrobinę myśli
wróci sam do źródła
życiodajnej nadziei
odetnie się z pętli
powieszonej na karku

tresowanie

podłącza ci prąd
wyszydza i nakazuje
cierpisz powielając ruchy
ciągnięta na linkach
przyjdź wytresuję twoje
przytulenie wyłącznie
delikatną dłonią

(odlecisz jak wolny ptak)

liczba komentarzy: 3 | punkty: 8 | szczegóły

Nieokiełznany Milowy Las, 20 maja 2012

avatary

awantury
podchody
avatary
przygody
awantury
donoszenia
avatary
przyrodzenia
a ja śpię
tu samotnie
głowę kołdrą
otulając szczelnie
nawet już na to
nie splunę

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Nieokiełznany Milowy Las, 20 maja 2012

pan pcimski

w pcimiu z pochodnej
z matki dorodnej
z ojca na medal
służył krajowi
nawet jako ...
w latach komuny
dziś wielki wyzwoliciel
niczym bożek
zlicza zmarszczki
przed lustrem
żeby za młoda
nie uroda
mu dała

liczba komentarzy: 1 | punkty: 0 | szczegóły

Nieokiełznany Milowy Las, 20 maja 2012

matrony i marionety

była tam sama
udawała samotną
szacowna matrona
z debetem w warszawskim banku
i bielicowaniem oczu dla niego
nikt bielma nie widział
służyła jak marioneta
była żyletką z szafą pełną wierszy
matrona z piędziesiątką na karku
a kark miała twardy
udawała delikatną
i obelżywa była w tej służbie
lżyła kwiatem lotosu
którego na oczy nie ujrzy
obiecał jej szczęście
bo bez niego nikt nie ma prawa
wydać monety na swój marny wiersz
mariota i marionetta z maskulinum
w karkowaniu własnej nędzy
służyła wszak służba jej
sensem istoty poezji
nie - nie jej
jego otoczonego zapałkami
które wciąż gasną

zapłoną pod szyldem
moim i zagasną
wreszcie

łez benzyną moją

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

10 - 30 - 100

Najnowsze prace:

Poezja

oj było kiedyś lato

przesadzanie

samotność

ucieczka donikąd

zaterkochanie

zobacz

nawracanie oswajanie tresowanie (avatar mój)

avatary

pan pcimski

matrony i marionety

Ostatnie komentarze:

kontakt z redakcją