Poezja

wszyscy myśleli o menelu
taki nigdy nie powstaje
z nóg kamieniami ciąży
do serca jest jak królik
a w kapelusz nie wejdzie
i ta mała nierozgarnięta
dziewczynka zza lasu
piała wraz z kogutem
brailem trykając
jego upadłego obrazu
melanż i marnitwor
sprzeniewierz
podśmiewywali się
za jego plecami
a on odwróciwszy
menelskie no body
uśmiech puścił
taki wiecie naturalnie
z politowaniem do niej
i powiedział oczu twoich
nigdy nie wystarczy
za jedno jej
rzeczywiste ...

już nie była taka
radosnie kpiąca
taka jak zwykle
kupiła czekoladę
znów zaczęła tyć
omen jakiś ...
omen ...