Latest items:

Poetry

	piórko
	PROFILE About me Friends (35) Poetry (21) Photography (2) Diary (23)

latest best rating most commented

piórko, 5 december 2013

ślepe uliczki

rozgląda się i widzi
wiersze pokryte starością
przepraszam brak weny
serpentyny
racje innych
i kłótnie z wewnętrzną sprzecznością
nie zrozumiesz

dziś czuję się nieatrakcyjna
brak cukru i stare kapcie
pewnie jutro kupisz mi nowe
mówisz
jeszcze możemy się kochać
pachnie czterolistną
lecz tak często uciekasz w niezapominajki
i kartki z kalendarza

nie żałuję
choć nie widziałam wszystkich kolorów
chcę uwierzyć w uczucia nie bajki

number of comments: 17 | rating: 19 | detail

piórko, 7 december 2013

nie potrzebuję wiele

gdy nadejdzie ranek
obudzę zapachem kawy
nie pytaj która godzina
niepotrzebne pospieszne słowa
zaplanowane minuty
zostań

nie będę wygadywać o miłości
choć słowa różowieją
żyjąc własnym sensem
ucieknijmy

później zgub mnie
gdzieś między podłogą a sufitem
w roztargnieniu szukając
przesypuj skórę mojej klepsydry
palcami

zapłaczę ze szczęścia

number of comments: 20 | rating: 18 | detail

piórko, 15 september 2014

pomiędzy ziemią a niebem

na pierwszy plan
wskakuje on bez słowa
rozpościera ręce niby witając
wprawia w drżenie
i ściga myśli

przecież nie jestem wróblem
daleko mi do lekkości obłoków
siłą woli próbuję
zrzucam zmartwienia

teraz mogłabym utopić się we łzach
dośnić koronkową ciszę
lecz znowu on
ciężki

zawsze bałam się wznoszenia
ignorowałeś nerwowe czepianie się balustrady
mówiłeś spokój to potrzeba oparcia

emocje wysychają

zawsze chciałam latać

number of comments: 28 | rating: 17 | detail

piórko, 14 january 2014

chcesz opowiem

zaczęło się od słowa
pospolitego banalnego
kocham
przyznaje była ślepcem
lecz raczkowanie nigdy nie wychodziło jej najlepiej
wolała chodzić biegać
lubiła upijać się dotykiem

zawsze chodziła boso
sprawnie dzieliła siebie na nierówne części
wiecznie głodna rozmów
potajemnych szeptów
myślała wszystko ma barwę twoich oczu

i stało się
pewnego dnia
pomiędzy obietnicami znalazła
kąciki ust czekające na rozwiązanie
wszystko im jedno
wiotczeją brzemienne w bajki
i na nowo
budzi się ranek wilgotny od zawodzenia

lecz ona nadal lubi zieleń
nawet gdy mróz

number of comments: 22 | rating: 15 | detail

piórko, 1 april 2014

przedsennie

po zmierzchu nie udaję
szybko blednę w ciszy
jestem słabym listkiem
mogłabym wyszumieć rytmiczną melodię
lecz znikam w zacienionych konturach
wiem gdzie jestem

stuk puk
gubię się w słowach
stuk puk
jednostajny ruch

ciało wrasta w milczenie
nad głową ciekawskie gołębie
szukają wspólnego języka
gdyby można było
uwić gniazdo z piór aniołów

stuk puk
skrzypię między gałęziami
stuk puk…

number of comments: 12 | rating: 14 | detail

piórko, 21 january 2019

puk puk

wypuść
niedługo wiosna
pierwsze kwiaty i pąki na drzewach
zieleń zaszaleje na świecie

a ty
zawsze chowasz w objęciach
usiądź i popatrz
jak maluje życie

number of comments: 6 | rating: 14 | detail

piórko, 26 may 2016

ucieczka w zielone bajki

którędy teraz
w myślach wstydliwe cienie
czemu nie
dzisiaj tryskam zielenią letniej sukienki
ale teraz nie ona moją ozdobą

zapomniany uśmiech
zwariowałam bo chwytam motylki
i woń rozgrzanego ciała

dziś każde słowo pachnie wanilią

czasami myślę że jesteś kotem
gdy ciepłem gościsz na moich kolanach

potrafimy się dotykać
róbmy to bez końca

number of comments: 3 | rating: 12 | detail

piórko, 5 january 2019

to tu to tam

nic
tylko
ślizgam się wzdłuż kołdry
na promieniu księżyca
zazdrosny zagląda w twarz
dzisiaj wieczór
deszczem zaklina
i pachnie

naucz mnie odmieniać słowa
zmuś
by zapomnieć o jutrze

number of comments: 13 | rating: 11 | detail

piórko, 7 january 2019

banalnie

znowu budzi noc
czas cicho przemyka
nuda

na powiekach wspomnienie godzin
tego dnia kiedy

inaczej śpiewa wiatr
o chwilach rozciągniętych błękitem
nabrzmiało

tamte promienie
dążą do zaspokojenia
twarz
     piersi
           uda
pospiesznie całują
ciepło
        cieplej
              wilgotnieję

tylko ta ciemność
usypia miarowym oddechem

number of comments: 9 | rating: 11 | detail

piórko, 20 october 2017

***

na moje pytanie odpowiadasz
przecież wiesz
tak nie jestem doskonała
lubię moje zdeptane kapcie
często udaję
zamykam powieki i jestem wierzbą
w zieloności rozpuszczam włosy
wabię szelestem
rosnę
tak łatwo dotknąć złudzeń

lecz codzienność to
niekończące się ciepło-zimno
przegrana poszukiwań
naiwne dążenie do kolorowych wspomnień
i utwierdzanie się że jest się kochanym

number of comments: 4 | rating: 9 | detail

10 - 30 - 100