Latest items:

Poetry

	Johny Gmatrix
	PROFILE About me Friends (3) Poetry (27) Prose (1) Photography (8) Graphics (4) Video poems (14)

latest best rating most commented

Johny Gmatrix, 20 october 2014

jutro było wczoraj

"jutro było wczoraj"

kim jestem
zastanawiałem się rankiem
zaglądając w lustro

znowu trzy dni
zarosłem
żyletka tępa

wróćmy jednak do tego lustra
spogląda na mnie obraz człowieka
czy to ja ?
nie wiem
a może nie jestem sobą ?

może malarzem z pędzlem
spoglądającym na niedoschniętą
farbę rozmazaną czasem

a może rzeźbiarzem
z dłutem
próbującym wyryć na ścianie
swoje imię

a może muzykiem pochylonym
nad klawiszami
zakurzonego pianina

głos trąbki z wieży życia
przywołuje rzeczywistość

dlaczego ?
nie chcę
protestuję

nie wracam chcę tu pozostać
chcę śnić
marzyć
i myśleć że nie ma
jutra

że jest wczoraj

number of comments: 2 | rating: 2 | detail

Johny Gmatrix, 5 october 2014

skradziony czas

czytałem wiersz nie pamiętam już
kogo

wspomniał mi czas
dawniejszy

złudzenie ze jest
a może to ja w nim pozostałem
by nie być tym kim jestem
lecz tym kim byłem
gdy była

a przecież jest
jeszcze jest

ogarniam wspomnienia
jakby to były moje włosy
kiedyś zanurzała swoje dłonie
plotła warkocze

a ja pochylony całowałem jej stopy

w oddali słychać było szum wiatru
morskie bałwany
złocisty piasek
i te krople
myślałem że to deszcz
były słone
spływały delikatnie po uśmięchniętym licu
tak pięknym
otarlem dotyk mojej dłoni na jej ustach
i ciepło serca
czuję do dziś

jedną z nich
chciałem zachować na pamiątkę jakbym
wiedział że czas zabierze mi
cząstkę istnienia

zabrał a miało być tyle chwil
teraz też są chwile

smutku samotności
rozmyślań co by było
gdyby....

na tarasie balkonu wspomnień
zasiadam pogrążony w nieładzie myśli
spod przymkniętych oczu
na których dawniej iskrzył uśmiech
...łza

tak to ta sama którą
schowałem do serca

chociaż to jedno co mam
bo czas zabierze kiedyś wspomnienia
lecz łzy nigdy nie zdoła

nawet wiatr

nie zdoła osuszyć

/14:20 5.10.2014 Johny Gmatrix/
__________

number of comments: 5 | rating: 2 | detail

Johny Gmatrix, 16 september 2014

uliczny krawężnik

może to nie wiersz ale jednak coś w tym jest

takie dziwne myśli mój umysł wymyślił

czy wiecie ilu ludzi wśród tłumu... krzyczy ?
nikt nie rozumie i nikt nie słyszy wśród
wielkomiejskiego gwaru ulicy
i zadziwieni na rogu przystają i jak to gapie
gapią się rozmyślają
nie nad tym co i dlaczego sie stało
lecz że zbyt mało krwi wyleciało
rządni sęsacji ciasno wokoło
i już brak miejsca na chodniku
tyle jest tłumu wśród zgiełku krzyku
wołającego o pomoc

i nikt nie słyszy

/gdzieś na chodniku13:50 16.09.2014. Johny Gmatrix/

number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Johny Gmatrix, 15 september 2014

głębia zapomnienia

dno chaosu
pustką nicości
świeciło

tam ja
stąpałem bosą stopą
zagubiony w lawinie niewiadomych
nieznanych głębin
zewsząd otoczony krzykiem jestestwa

niezrozumiana linia życia
prowadziła skrzywionym torem
pekniętego odbicia czasu
załamana w lustrzanej tafli wspomnień

po drugiej stronie tęcza
w szarości kolor przybrana
wabiła szyderczym uśmiechem

wyciągnięta dłoń przecięła granice światów

a mrok zawładnął myślą
szukającą powrotu rzeczywistości

jestem tym kim nie jestem

/21:08 15.09.2014. Johny Gmatrix/

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Johny Gmatrix, 4 august 2014

ulica kłamstwa

jeszcze raz jeden
ten ostatni raz

a może pierwszy

spoglądam rozglądam
podziwiam ziemię

pod stopami

wiele owoców zdeptanych
wiele istnień
zapomnianych

nostalgia jak mgła okrywa spojrzenie

jak ślepiec na bruku
ulicy kłamstwa
stopą zakłamania przybity do ściany
jestem

lustrzane odbicie mroku
przytłacza moje cierpienie
lęk zagubienie
tęsknotę

number of comments: 3 | rating: 5 | detail

Johny Gmatrix, 5 july 2014

nad przepaścią

u brzegu morza pozostały wspomnienia
dzisiaj daleko...
daleko do tych fal
i złotego piasku
po którym stąpały twoje stopy
daleko do parku
spacerów alejkami
uśmiechu zapachu twoich ust

co dnia siadam nad białą kartką
próbując pisać słowa
do ciebie
czy słyszysz ?
jak bije serce
jak cisza woła

w niej zaklęty czas
i ostatnie słowo - kocham
usłyszane z oddali gdy odchodziłaś
zima wtedy była

chciałem napisać list
szukałem listonosza
zbierałem pogubione marzenia

włożyłem do koperty
może kiedyś przeczytasz
może kiedyś zrozumiesz
i otworzysz mi drogę do nieba

może kiedyś wyjdę
z próżni która mnie otacza
i zawołam - jestem

żyję

number of comments: 1 | rating: 3 | detail

Johny Gmatrix, 5 july 2014

rozmyślanie wśród kropel deszczu

deszcz mały
raz większy
na ziemię pada

ławka
ja na niej rozmyślam
a wkoło tłumy wiernych
procesja wszak święto

maszerują jak żołnierze
w szyku bojowym
spowolnionym

o czym myślą
czego pragną
nie wiem

próbuję zanurzyć się w głębiny
umysłu istot chwalących
najwyższego

docierać do zakamarków świadomości
i nie wiem czy to wierni
czy tylko pokaz

zakłamanie uśmiech
ironii skrywa się
pod maską człowieczeństwa
czy istotne to co myślą ?
czy wierzą w to co wierzą ?

błądzę pośród cieni
wokół czarnych postaci
ja sam

i cisza
woła
prawdą

number of comments: 2 | rating: 3 | detail

Johny Gmatrix, 3 november 2013

gdzieś na pograniczu nicości

zrodzony z popiołu
zgliszcz
otulony spalonym dymem
szukał drogi na rozstaju świata

spalona ziemia
mrok nicości
oplatał nogi
kroki stawiał w miejscu
a mimo to szedł
szukał
promieni życia

czeluście piekieł
prosiły zduszonym łkaniem
o
duszę

język zamarł w powietrzu
zgniły oddech porwał wiatr
i nastała cisza

jego usta wydały krzyk
lecz nikt nie słyszał
zapadali się w bagnie zbawienia
oczy przewiązane opaską pychy
pożądania
świeciły martwą tęczą

upiorne cienie
rozmazane na bruku ulicznym
wyschnięta krew jadu zawiści
tonęły
zdeptane krokiem nowego

jego krokiem

number of comments: 6 | rating: 5 | detail

Johny Gmatrix, 27 september 2013

piekło jest we mnie

schody liczyły stopy
drzwi otwierane dłonie
rdza płakała
przed nimi wycieraczka
druciana zachlapana
błotem życia

/19:20 27.09.2013. Gmatrix/

number of comments: 3 | rating: 5 | detail

Johny Gmatrix, 25 september 2013

uliczny mrok

nastała jesień
drzewa opustoszały
zamarło życie

liście ustroiły drogi świata
pożółkłe w odcieniach brązu
plączą się między stopami

nad miastem ciemne chmury
spowiły błękit nieba
i cisza

za oknem wiatr dzwoni
kroplami deszczu i pęka
szyba marzeń

sen wczesnym rankiem zanika
w mroku dnia
a ja na bruku ulicznym szukam
śladów swoich stóp

http://gmatrix.blog.pl/lista-stron/dan-mur-na-skrzydlach-poezji/

number of comments: 1 | rating: 5 | detail

10 - 30 - 100