Latest items:

Poetry

	piotr czerwonko
	PROFILE About me Friends (1) Poetry (19)

latest best rating most commented

piotr czerwonko, 3 may 2013

przemijanie

opustoszały dom
świszczy wiatrem
w strzępach ocalałych wspomnień
progi zdeptane do zera
mrok przebijany strużkami światła

już nie w chmurach
przybyszów tez nie wita
odkurzone eksponaty
bez blasku bez życia

ledwo nitka dymu
wije się z komina
zmurszały budulec
pustym piedestałem

w kącie stoi kosa
sierp i młot
i złoty róg
syci wzrok barwna ulotka
promocje
hipermarketu

number of comments: 0 | rating: 1 | detail

piotr czerwonko, 21 august 2012

cienie przeszłości

mocno nadwyrężony
sfatygowany wręcz
pieści pamięcią młodości żar
wiara wbrew faktom
kłam dawny
pędy wciąż puszcza
trudno odrzucić
porażkę uznać
ślepiec ŚLEPCOWI
nadal fanem
współczuć czy ganić
zrozumieć trudno

number of comments: 2 | rating: 3 | detail

piotr czerwonko, 16 june 2012

rozczarowanie

Kupon odcięty
...kolejny
małych trumfów
ledwo cień
na tarczy niesiony
...nie poraz pierwszy
walka nie z nimi
o siebie-z sobą
mroki przeszłości
dzień zachmurzają
stygmaty wiary
nikną w popiele
...Feniksa?
kolejny dzień
żegnać czy witać?
złudne opoki
mamią wciąż
choć ręka
jak Herbertowskiej Nike
oparta o powietrze
tak chciałem ufać
-wierzyć
-darzyć uczuciem
małostkowości sztylet
i rany liżę

number of comments: 2 | rating: 3 | detail

piotr czerwonko, 20 may 2012

wolność

klatka kanarka otwarta i pusta
przekleństwo wolności
dar nieuświadomionego dziecka
kolkorowe dziwactwo
krąży dumnie
wśród szaro upierzonego bractwa
zachłystuje się własną wolą
cieszy nieznanym
...jeszcze
-jeszcze przez chwilę

number of comments: 5 | rating: 5 | detail

piotr czerwonko, 18 may 2012

Sen

Miałem piękny sen dzisiaj
Mur i otwarta brama
Tłum i fala ciepła

Stanąłem w tej furcie światła
Zachłystując się własną wolą
Wokół mnie były twarze
    Radosne
        Życzliwe
            Kochane

Zrobiłem parę kroków
W głąb własnej nadziei
Stąpałem cicho i ostrożnie
Badając końcami palców
            Grunt

Lekki
Nie obarczony balastem jawy
Szedłem z nieopisaną radością
Ludzie rozstępowali się
Robiąc mi miejsce

Stale miałem przed sobą słońce
Byłem wolny
Nie czułem ucisku
Opętujących mnie więzi

Apogeum szczęścia

Nagle poczułem niepokój
Coś zadrgało fałszywą nutą
Przygniótł mnie ciężar
I...
Obudziłem się wiedząc

number of comments: 1 | rating: 3 | detail

piotr czerwonko, 3 april 2012

Wdzięczność

Głupio naiwna
sentymentalnie ckliwa
banalna aż do bólu
irracjonalna
bezsensowna
smakuje łzami
i cierpieniem

O DZIĘKI CI PANIE ZA NIĄ

number of comments: 8 | rating: 6 | detail

piotr czerwonko, 8 february 2012

dążenie

poszukując
stawiając cele
wznosząc się i upadając
dążyć ale nie spełniać
sięgać lecz nie chwytać
schwytawszy odrzucać
wkroczywszy wycofać
szczęściem zwać
niespełnienie
brak rozczarowań
perspektywę
wabienie
jakiż to ból
osiągać zamierzenia
spełnienie
marzenia
to już nie ja
to pustka pragnień
ciastko zjedzone
więc go nie ma
skorupy w dłoniach
ślady
czyż w innych tylko można się znależć
krzywe zwierciadło
lękliwe spojrzenie
opinie
bagnety dusz żołdackich
a przecież było dążenie

number of comments: 6 | rating: 3 | detail

piotr czerwonko, 20 november 2011

Obraz

Niedogaszony pet
stróżką wypuszcza
dym do góry
swąd spalonych
choć tlących się
marzeń
lekki podmuch
rozwiewa obraz
zmróżone oczy
wciąż tkwią w iluzji
kadr utrwali chwilę
rozwianych marzeń
czy złudzeń nie ujrzysz
niedostrzegalny ślad ulotności
a teraz niknie i resztka dymu
żar gaśnie już
zmróżone oczy
wciąż wpatrzone

number of comments: 5 | rating: 6 | detail

piotr czerwonko, 6 november 2011

Odkrycie

Kopałem dziurę

znalazłem TO
I
ciekawe po co inni dalej kopią

Stachura smak stołu poczuł
niczym nie przegryzając
a dalej obchodził go wokół

skoro ja to już wiem to po co wy tego
jeszcze szukacie
NIE
C
ZY
Ż BYŚ
CIEjuż dawno to znależli

wymiętoloną ręką wygładziłem
papier
sztuki absurdu osiągnąłem zenit
to mleko ledwo pół procenta
sam sobie miarą czy imitacją
i znów pytania
gdzie odpowiedzi

number of comments: 4 | rating: 6 | detail

piotr czerwonko, 23 october 2011

Aneks do JUŻ SZAROŚĆ

Spływa z czoła zmęczenie kroplą
twarz bruzdą uśmiechu przecięta
nabrzmiałe myśli

prężą
muskulaturę
trud i wysiłek

ślady życia
meczeta żwawo rozcina plącza
krok pewny choć nieraz chybiony
tak widzę przyszłość
coraz
mniej szarpany
a najpierw mury wokół siebie

stawiane długo burzyć i

rozkruszać
DZIEŃ DOBRY !!!

number of comments: 2 | rating: 5 | detail

10 - 30 - 100

Other poems: przemijanie, cienie przeszłości, rozczarowanie, wolność, Sen, Wdzięczność, dążenie, Obraz, Odkrycie, Aneks do JUŻ SZAROŚĆ, Samopoznanie, Już szarość, wyznanie alkoholika, Odzew dla Waldemara Kazubka, wiersz z więzienia, Pół kontakt, maskarada, dziecięca dłoń, do lecha,