Latest items:
Jackowlehkas, 21 july 2014
Żyć
Krok muszę postawić by w bezruchu nie zostać.
Wody muszę się napić by nie zaschło mi w gardle.
Sprostać takim to muszę, którym nie chciał bym sprostać.
I przed ciosem muszę się chronić , bo na kark mi ów spadnie.
Ale nikt mi nie przysięgał, że będę mógł latać.
Nikt mi nie powiedział, że nigdy nie umrę.
Nikt mi nie obiecał chaos myśli poskładać.
Nikt mi nie pokazał, jak to wszystko jest trudne.
Jackowlehkas, 26 december 2013
To Ty
Przestaję Cię widzieć Twój kształt się zaciera,
sylwetka zaczyna gdzieś tracić proporcje,
jak woda co lądu kawałek zabiera
pod życia powierzchnią czas topi Twą postać.
Przestaję Cię słyszeć Twój głos traci barwę,
dżwięk słów Twych zanika w bezmiarze chaosu,
jak zwierz co trop gubi, choć szanse są marne,
ja gubię choć nie chcę tembr Twojego głosu.
Przestaję wyczuwać woń Twego zapachu,
Twe ruchy przestają kojarzyć się z Tobą,
mieszają się zmysły zaczynam być w strachu,
że jak mi gdzieś znikniesz przestanę być sobą.
Już się nie martwię, że Ciebie nie będzie,
zatrzymam Cię w sobie pamięcią przygniotę
pozwoli mi ona zabierać Cię wszędzie
widzieć, słyszeć czuć Cię będę mógł z powrotem.
Jackowlehkas, 10 april 2013
Koniec
Kiedy znaki przestaną już drogę wskazywać,
stara farba z drzwi starych przestanie odpadać,
ciężki plecak przestanie kręgosłup przekrzywiać,
babki wnukom przestaną nowe bajki układać.
Wiatr nie będzie już więcej sterty śmieci rozrzucał,
grube mury nie będą od wojen się kruszyć,
rak w spokoju zostawi nasze dziurawe płuca,
ukojenie przestanie szukać miejsca dla duszy.
Zejdzie z góry Ten co kiedyś wybudował to wszystko,
ciało swoje zmartwychwstałe usadowi na tronie,
spojrzy na tych co daleko i na tych co blisko,
wciśnie guzik gasząc światło i to będzie nasz koniec.
Jackowlehkas, 29 march 2013
Okno
Odgrodzony mym oknem od niepogody czuję, że jestem bezpieczny,
patrzę na to co za nim po drugiej stronie i staram się to coś uwiecznić.
Takie okno wytłumia wszelkie odgłosy pozwalając bez ruchu pozostać,
tylko słońce w cyklicznej po niebie wędrówce ten mój bezruch próbuje zamącać.
Tam pies pana prowadzi parkową aleją, między nimi smycz ciągnie się długa,
sympatyczny włóczęga na ławce gdzieś obok zapomina, że noc była trudna.
Ciepło budzi do życia zmrożone komórki wytapiając sen z tafli pamięci,
liść nad głową trzepocząc próbuje spaść na dół uwalniając się z ramion gałęzi.
Jeśli spadnie przydepcze go noga człowieka, który właśnie się spóżnia do pracy,
potrącając w pośpiechu tych co właśnie odwrotnie chód traktują jak zwyczajny spacer.
Obok nich gdzieś biegacze, opętani kablami, odgrodzeni muzyką od świata,
zabroniony dym dławi schowanego za drzewem dorosłego już prawie chłopaka.
Coś przeleci, przefrunie, coś zapiszczy, zaszczeka, ryk syreny zawyje gdzieś nagle,
deszcz to czasem wyciszy, śnieg to czasem wygłuszy w zależności co tam z góry spadnie.
Przedstawienie za szybą ciągle zmienia aktorów a ja trwam za swym oknem i patrzę,
z rozsuniętą kurtyną wszystko widzę dokładnie jakbym siedział sam jeden w teatrze.
I w tym wszystkim myśl jedna mój stan ducha mi mąci, myśl przed którą próbuję się bronić,
to, że słońce w cyklicznej swej podróży po niebie kiedyś w końcu kurtynę zasłoni.
Jackowlehkas, 8 october 2012
Maska Symboli
Człowiek, Freud, wiek XIX, patologia, zaburzenia,
sposób walki, antidotum i metoda ich leczenia,
chęć poznania, zrozumienie, popęd, zwykłe zachowanie,
instynkt, który tłumi myśli z uczuciami przeplatane.
Główne funkcje świadomości, adaptacja czy percepcja,
psychoanalizy proces rozpoznany już od dziecka.
Strukturalne elementy według normy i zasady,
kształtowanie się jednostki nieświadomej swej zagłady.
Nierozumność zjawisk psychy podstawowym założeniem
a motywy jej działania nierozumnym potwierdzeniem.
Z wrodzonymi instynktami tkwimy w hedonizmu szponach,
filogenetyczne siły zaciskają swe ramiona.
Ego kontroluje popęd na zasadzie realizmu,
pragmatyczny sposób życia sprostać musi sił naciskom.
Symbolizowania zdolność jest to cecha gatunkowa,
móc zamienić w obraz symbol ukrytego w myślach słowa.
Nad zwierzęce ludzkie życie wyniesione przez kulturę,
umysł, wiedza, umiejętność otoczone grubym murem.
Sprawiedliwość jako wymóg przez kulturę określona,
destrukcyjna agresywność zaciśnięta w życia dłoniach.
Umiejętność rozpoznania analizy proces krótki,
dosyć, koniec, łeb mi pęka, pójdę się napiję wódki.
Jackowlehkas, 18 august 2012
Pluszowe myśli
Siedząc we własnym wytartym fotelu i pielęgnując własne lenistwo
niechcący sobie uświadomiłem jak popieprzone dokoła jest wszystko.
Jakie ruchome, jakie niestałe, takie pod górę, ciągnące leniwie
krzywe, byle jak, w ogóle bez sensu i się rozumie niesprawiedliwe.
Jednemu diabeł światło zapala i ściele dywan z puchu utkany,
drugi w półmroku głowę obija człapiąc z krużgankiem woskiem zapchanym.
Tego pierwszego buty nie cisną, drzwi same przed nim się otwierają,
jak spaceruje to zawsze w słońcu przez ptaki nigdy nie obesrany.
Deszczyk jak pada to zawsze ciepły dbając by włosy zbytnio nie zmokły
A jak zasypia to nawet jasiek pilnuje by miał sny z tych najsłodszych.
Drugi upada na prostej drodze twarzą jak zawsze w błocie lądując,
nie żeby zawsze ale czasami kij mu podadzą wesprzeć próbując.
Kij oczywiście nieco spróchniały, pęka gdy drugi jest prawie w pionie,
delikwent pyskiem ląduje w piachu pewnie w tym piachu głupek utonie.
Z gliny jednakiej są ulepieni a mimo wszystko inna konstrukcja,
niby na wózku siedzą tym samym lecz koła jadą w różnych kierunkach.
Co trzeba zrobić by być tym pierwszym, by nie obijać głowy w półmroku,
niech biedzą się nad tym ode mnie lepsi ja bardziej cenię w fotelu spokój.
Może zamienić go na taboret, na twardą ławę, krzesło, siedzisko
zacząć zaprzątać sobie tym głowę i nie dopadnie tak szybko lenistwo.
Jakie to wszystko skomplikowane, trudno ogarnąć to tępym umysłem,
Lepiej w fotelu już pozostanę popielęgnuję pluszowe lenistwo.
Jackowlehkas, 13 april 2012
Tym co po nas
Mocujemy się by je otworzyć, rozpychając się klamki szukamy,
gdy udaje się w końcu ją znaleźć jak najszybciej się da otwieramy.
Nie wystarczy ich lekko uchylić my je chcemy rozewrzeć na oścież,
przepychamy się przez nie uparcie by być pierwszym witanym w nich gościem.
Gdy za bardzo za próg przestąpimy przeciąg je nam przed nosem zatrzaśnie,
wtedy grunt pod nogami tracimy, wtedy światło na moment w nich gaśnie.
Całą siłę na nowo wkładamy by uchylić je znów jak najszerzej,
ale one nam opór stawiają spoglądając judaszem nieszczerze.
Zaczynają nad nami przeważać, a ich masa przytłaczać zaczyna,
choć staramy się jeszcze zapierać czas z uporem kolana nam zgina.
I rozpoczął się ruch w drugą stronę, zegar mierzy czas ruchem wahadła
my choć klamki się ciągle trzymamy to już wiemy, że właśnie zapadła.
Ci co po nas niech je otwierają, uchylają tę swoją połowę,
by nie męczyć się tak jak my z nimi,
wstawmy piękne im drzwi obrotowe.
Jackowlehkas, 10 february 2012
Nie Zapomnieć
Zakurzona, krótka i zawodna,
pomarszczona, krucha i wyświechtana,
moja pamięć poobijana.
Sypie się z niej tynk przeszłości,
odpadają z niej płaty wydarzeń
zawiesza się strasznie zmęczona
ściśnięta sklerozy bandażem.
Pamiętam, że kolor ma barwę,
że koło się toczy nie skacze,
że deszcz pada z góry do dołu,
że tylko we śnie majaczę.
Wiem też, ze coś mi uciekło,
że uścisk za mocno to ścisnął
próbuję coś owo zatrzymać
i czuję, że jestem tak blisko…
Zżerana sklerozą od środka,
pamięci ściśnięta bandażem
pozostaw choć trochę przestrzeni
i nie pozwól, nie pozwól zapomnieć
jej twarzy
Jackowlehkas, 13 september 2011
Taki los
Na strychu będąc w wspomnieniach kurzu
wzrok mój przykuwa takie zjawisko,
nieco zmurszały stoi tron stary
a obok stoi zmurszałe siedzisko.
Pierwszy był pewnie salonu ozdobą,
te drugie w chacie kurnej skrzypiało
ale na jednym jak i na drugim
jakieś człowiecze dupsko siedziało.
Co prawda różnie były odziane
jedne w atłasy te drugie w płótna
zadania jednak miały te same
tyłki utrzymać w pozycji kucznej.
Oba zadania te wykonały
i już nie dla nich zamki, chałupy
teraz się kurzą próchniejąc na strychu
jak zawsze będąc oba do dupy.
Jackowlehkas, 12 september 2011
Brat
Na kolana przed obliczem twoim świętym padam Panie
Widząc Cię na krzyżu pytam, warto było cierpieć za nas.
Choć ulepił nas Twój ojciec na swój obraz, podobieństwo
Dzięki nam braciszku wisisz, ojca dzieło-syna klęską.
Czy pamiętasz miły bracie jakie gwoździe Cię przybiły?
Jak żarliwie były bite, ile w nie wkładano siły?
Ileż w nich jest miłosierdzia, łaski, troski, przebaczenia…
Wstydu, pychy i zawiści, kłamstwa, zdrady, upodlenia.
Zgrzeszyliśmy nasza wina, Twoje łoże naszą sprawą
Wybacz nam i nie przeklinaj, będąc bogiem masz to prawo.
Święty Jezu jasny Panie jesteś naszym zbawicielem
Na kolanach z niskim czołem pokłon składam w Twym kościele.
Gdybyś jednak chciał tu wrócić, jeszcze raz być między nami
……………….to byś zawisł znów na krzyżu,
Przybity tymi samymi gwoździami.
Jackowlehkas, 23 march 2011
Mój Rok
Rokiem całym przeminęłaś
ale to nie znaczy przecież,
że zostaniesz zapomniana,
Ty następnym rokiem będziesz.
Zacznij znowu żyć od wiosny
ubierz znów się na zielono
i parasol swój rozpostrzyj
ożywiając wszystko dłonią.
Teraz latem jesteś znowu
masz kapelusz, brodzisz w morzu
letni czas odmierzasz krokiem
w stronę jesiennego chłodu.
I już padasz deszczu kroplą
wiatrem niesiesz swoje liście
jeszcze widzę Cię jak brodzisz
ale widzę bardzo mgliście.
Siedzisz dumna w białych saniach
a na sukni płaty śniegu
krew twa znów jest niedogrzana
i zwolniłaś tempa biegu.
I tak mi latami mijasz
w pory roku przystrojona
wiem, że się już nie zatrzymasz
a ja Ciebie nie dogonię.
To czym jeszcze się pocieszam
to ta myśl, że przecież zawsze
jakąś porą roku będąc
będę mógł na ciebie patrzeć.
Jackowlehkas, 16 august 2010
ZIMA
Jesteś w końcu wyczekana, tak zastygła, taka czysta,
krew, krew w Tobie nieogrzana, nie czerwona, przezroczysta.
Słyszysz wiatrem przenikliwym,patrzysz lodem,mówisz śniegiem,
robisz wszystko trochę wolniej, idziesz krokiem już nie biegiem.
Ale dobrze odpoczywaj, mgłą swą wyściel swoje łoże,
przebudż się na święta tylko, poprósz, posyp, szczęść nam Boże.
Gwiazdą mrozną czasem błyśnij, śniegu łuną oświetl ziemię,
i powietrze tak przejrzyste wraz z oddechem w szron zamieniaj.
Pani sroga mi się zdaje, czy to pozór Pani mina,
czy szkłem wszystko wewnątrz w Pani?
....... szkłem boś Pani przecie zima.
No to stój tak lodu bryło, zaspo śniegu, siny mrozie,
póki słonce Cię nie dotknie, topiąc co lód zamknął w pozie.
I znów wezmiesz swój parasol i spod niego zaczniesz patrzeć,
ale..... to już będziesz wiosną, ślady zimy chcącą zatrzeć.
Teraz widzę Cię już całą, ustrojona każdą porą,
nie wiem jednak wciąż kim jesteś,
znam Cię, znam Cię.... nieznajomo.
Będziesz tak przemijać zawsze, zawsze będzie to tak samo,
zawsze będziesz bardzo blisko, zawsze bliską i nieznaną.
Jackowlehkas, 9 august 2010
JESIEŃ
Tam gdzie będąc latem znikasz
jako złota jesień wracasz,
otwierając drzwi i sprytnie
swym podmuchem świat ozłacasz.
Dobrze, że już Pani jesteś,
bo choć wracasz smutną porą,
to rad z serca znowu jestem
widzieć Cię pod parasolem.
Pod wiosennym, pod tym samym
i z tym samym ręki gestem,
nie zielenisz ale złocisz,
nieistotne grunt, że jesteś.
Drogę znaczysz deszczu kroplą
wiatrem chłodnym, stertą liści,
ale wiem, że stać Cię jeszcze
kazać słońcu ogrzać wszystkich.
I parasol możesz złożyć
chociaż to atrybut Pani,
ale tak jest jeszcze piękniej
proszę spojrzeć, widzi Pani?
Pani idzie i nie staje,
dobrze więc zaczekam tutaj,
żeby ujrzeć Panią znowu
w białym płaszczu, lodem skutym.
To poczekam tu na Panią
nie nie będę się stąd ruszał.
Przyjedz proszę w białych saniach,
przyjedz białym pyłem prusząc.
Jackowlehkas, 9 august 2010
LATO
Odwrócona w kapeluszu, promieniami w morzu brodzisz,
idziesz tam gdzie zaraz zaczniesz, co zielone złotem złocić.
Ślady Twoje fala kryje ogrzewając Cię dotykiem.
Tak Twój dotyk daje ciepło uśmiech Twój zaś jest promykiem.
Więc uśmiechem po tym piasku po tym brzegu po tej wodzie,
daj nam ciepła jak najwięcej nim jesiennym spadniesz chłodem.
Choć w pół drogi do jesieni popatrz jak to będąc rokiem,
czas określa Cię w przestrzeni Ty zaś czas określasz krokiem.
W każdym kroku móc Cię znaleźć i zgadywać jaka pora,
Wiem, że lato spaceruje-wiosna lśni spod parasola.
Jeszcze jedno piękne lato nie zapomnij proszę o tym,
I w swej drodze krok po kroku, krok po kroku wróć z powrotem
Jackowlehkas, 9 august 2010
WIOSNA
Jeśli porą roku jesteś to
zgaduje jesteś wiosną
a dotykasz swoich kwiatów dzięki Tobie one rosną,
i to tak wygląda wiosna choć parasol ją przykrywa
jeśli tak to proszę zostań i ożywiaj wciąż ożywiaj.
Pokoloruj to co szare co nam zima zostawiła,
taka jesteś wiosno piękna, żywa, czysta, ciepła, miła,
A po Tobie przyjdzie lato, Ty bądz latem bo tak każę,
a dotykać będziesz ziemię, Twym promieniem z Twojej twarzy,
A po lecie spadnij deszczem, bądz dla wszystkich nas jesienią,
ozłoć to co sama wcześniej ubarwiłaś nam zielenią,
Jeśli zima zostań zimą, spadnij śniegiem dotknij lodem,
byleś była, byleś trwała z wiatrem, gradem, mrozem, chłodem,
I niech już tak będzie zawsze, jesień ,lato ,zima, wiosna,
stój jak stoisz , bądz tu zawsze, bądz po prostu tu pozostań.
Jackowlehkas, 3 august 2010
Szczytowanie
Pewna pani z pewnym panem
gnąc się i się wyginając
pokazują coś na lodzie
to coś tańcem nazywając.
Inna pani i pan inny
razem lub osobno zgoła
jeżdżą konno skaczą salta
na arenie dookoła.
Tam fikołek tutaj stójka
jeszcze lwa do skoku zmuszą,
sms-a za to państwo, sms-a wysłać muszą.
I następni z mikrofonem
gardło silnie wytężają,
mam ja talent czy go nie mam
a czy inni talent mają?
To z gwiazdami se zatańczę,
to idolem se zostanę
byle cool być byle trendy
byle stać na piedestale.
Byle zdobić strony gazet
byle tylko być kimś znanym
"sprzedam zdjęcia z mych wakacji
ładne zdjęcia-, rozebrane".
Ta na galę właśnie spieszy
Ten na pokaz nowych perfum
Ci z nagrody się dziś cieszą
Ile to kosztuje nerwów?
Jestem tak zestresowana
notowania nieco gorsze,
ja na urlop jutro jadę
do spa, luksusowym porche.
Briefing, sushi, włoskie wino,
trendy moda, but na czasie,
włos złocony brylantyną
-"siedzę w końcu w pierwszej klasie"
Co to w ludzi tych wstępuje
co im fałdy mózgu spina
tym siedzącym przed ekranem
i tym z drugiej strony kina.
Jackowlehkas, 3 august 2010
Pieski wybór
Kiedy czas wyboru przyjdzie i o głosy ruszy walka
zaczną machać ogonkami, łasić się i stać na łapkach.
Obiecają aportować, komend słuchać bardzo grzecznie
kiedy trzeba przypilnować, nosić w zębach pana teczkę.
I na grzbietach kłaść się będą aby głaskać ich po brzuchach,
waruj, siad, do nogi, zostań w nastroszonych dżwięczy uszach.
Wszystkie dobrze wychowane, jedzą, piją tylko z misek,
są na smyczy prowadzane i w kaganiec pchają pyszczek.
Gdy szczęśliwiec jest wybrany, wie że w domu pozostanie
to co wszystko do tej pory, to .........ta kupa na dywanie.
Jackowlehkas, 3 august 2010
Głębokie zapupie
Pan z psem przed blokiem, deszcz piasek znaczy,
sąsiad przemyka, pewnie do pracy.
Ta z klatki obok,z Tą obok klatki
mówią do siebie, jakby sąsiadki.
Niby zwyczajnie, niby normalnie,
Tak jakoś nijak-prowincjonalnie
Pani starsza laską wsparta, krokiem wolnym pomalutku,
dużo szybciej za nią młodzian, młodzian z równie szybką grupką,
każdy w swoją ciągnie stronę, każdy w swoim dotrze czasie,
niby nic ważnego, proste, nieskomplikowane, błahe.
Taka scenka niespecjalna,
Scenka-prowincjonalna.
Człowiek przy sklepie nie trzyma pionu,
jeszcze sto metrów i drzwi do domu,
…….zszedł do poziomu.
Normalnie-prowincjonalnie.
Z rodzinką w środku biznes miejscowy
parkuje auto, wóz prawie nowy,
w prawej saszetka, w lewej kluczyki
a po zakupach pełne koszyki.
Takie to miałkie, strasznie banalne,
banalnie-prowincjonalne.
Cały ten wierszyk jakiś głupawy,
stworzony z nudów lub dla zabawy.
Był, miał wyjść wierszyk wielce figlarny
wyszedł……. wierszyk i autor prowincjonalny
Latest comments:
4 may 2024
Weronika
Boli bo rektoskop to nie gadżet analny, więc
4 may 2024
Jutro jest niewyrażalne i nie do odgadnięcia.
3 may 2024
violetta
Drzewka do jedzenia:)
1 may 2024
Tak;)
1 may 2024
kb
złotej*
1 may 2024
kontoler żłotej poświaty
1 may 2024
samo życie, każdy swoje brudy ma, lepsze czy
1 may 2024
romantyczny to romantyczny, prawdziwy taki
1 may 2024
ten ketchup to fakt, trzeba przypilnować przy
1 may 2024
interesujący przekaz, jak dla mnie o własnej
1 may 2024
ucieczka z przewidzianym powrotem to też stabilizacja...
29 april 2024
Nie jest niczym podyktowany:)
5 may 2024
Satish Verma
4 may 2024
absynt
4 may 2024
kalik
4 may 2024
wiesiek
4 may 2024
Satish Verma
3 may 2024
absynt
3 may 2024
wiesiek
3 may 2024
Satish Verma
1 may 2024
Satish Verma
30 april 2024
Satish Verma