Najnowsze prace:
poezja
sam53, 28 listopada 2025
wybrane z pozszywanych marzeń (wiersz drugi)
zbieg okoliczności
tych dwoje z wczorajszej fotografii pod wierszem
dzisiaj mijałem na ulicy
byli tak zapatrzeni w siebie
że nie zauważyli poety
zostawiłem im swoją miłość
sam53, 28 listopada 2025
wybrane z pozszywanych marzeń (wiersz pierwszy
świta
słońce gramoli się po gałęziach
dziwaczek zamyka się w kwiatach
pachniesz porankiem
lubię gdy zostawiasz wilgoć
na ustach
Arsis, 28 listopada 2025
Faeries
Kocham. Tak, to prawda. Tak mi jakoś. I tak jakoś za oknami tęsknie wieje wiatr.
Nie ma cię.
Jesteś?
Spójrz, właśnie podążam ścieżkami myśli, idąc wolno,
jakby aleją w parku pewnej przeszłej jesieni.
Wiatr jest wokół, ten szum,
co wnika w czaszkę.
Ten chorobliwy przesyt nicości,
której zimne dłonie obejmują moją twarz.
Przytulam się
do niczego.
Lecz, kiedy śnię…
Wiesz, tutaj jest wieczna wiosna. I maj. Ten maj jedyny.
Ten maj, który wciąż pachnie zielenią liści
i traw po niedawnym deszczu. Ten maj mój jedyny…
I te pyłki przelatujące wokół. Przede mną. Wszędzie…
Byłaś tu. Pamiętam.
Stałaś w cieniu tego rozłożystego drzewa.
(Chyba dębu. Nie pamiętam)
Obejmował cię ramionami. Zamarłem, kiedy wstrząsnęła mną zazdrość.
I takie ukłucie w sercu przeszło na wskroś. Przeszedł przez całe ciało prąd niepewności i trwogi.
Zacisnąłem mocno powieki…
Otworzyłem powoli.
Byłaś tam.
I byłaś w wirującej aureoli białych dmuchawców.
Dostępowałem wniebowstąpienia
unoszony w przestwór przesyconego wonią kwiatów powietrza.
Byłaś tam, stojąc do mnie
twarzą i w zamyśleniu.
Tęsknie przechylając głowę,
jakby w oczekiwaniu na pocałunek.
Twoje włosy czarne
poplątał wiatr.
Zasłonił oczy.
Odgarnęłaś je
nieśpiesznie dłonią.
Te kosmyki niesforne…
I wtedy spojrzałaś na mnie.
W twoich oczach szły polami poranne mgły a drobne kropelki osiadały źdźbła,
płatki kwiatów, pajęczynę drżącą, subtelną… Srebrny naszyjnik z kryształowych korali…
I dostrzegłem twój
uśmiech lekki, prawie niezauważalny.
A jednak
tam był!
Twój uśmiech…
Żwirową alejką biegły dzieci.
Ich wesoły krzyk, ich świergot.
Ich trzepot maleńkich rączek,
jakby skrzydełek maleńkich motyli.
Pełno ich tu było. Wszędzie…
Otaczały nas coraz bardziej.
I bardziej.
Nie. To nie były dzieci.
To były owady, tylko podobne na pierwszy rzut oka do ludzkich istot.
Otaczały nas w coraz bardziej szalonym locie z cichym furczeniem przezroczystych skrzydeł.
Faeries… Skrzydlate istoty. Wróżki tajemne.
Drgnęłaś, szybując lekko w powietrzu.
Zbliżaliśmy się do siebie.
I mimo że było pomiędzy nami
jeszcze mnóstwo przestrzeni,
to byliśmy już na wyciągnięcie ręki.
Na grubość kartki papieru, źdźbła trawy. Na dotyk...
I byliśmy
już.
W sobie.
Z ust twoich spijałem chciwie nektar słodyczy,
który błyszczał i olśniewał do nieskończoności żaru. Aż do zagubienia…
Tak. Jesteśmy zagubieni.
Próbujemy uciekać,
lecz te ucieczki
kończą się zazwyczaj
w tym samym miejscu oczekiwania.
Ono wraca jak bumerang.
W każdym momencie. w każdej chwili zamyślenia…
(Włodzimierz Zastawniak, 2025-11-28)
***
https://www.youtube.com/watch?v=SiV8qQvhNSo
drachma, 27 listopada 2025
Listopadowa otchłań
jest ciemno
jakbym mieszkał w trumnie
czterech ścian domu
w którym słucham podcastu
z przełomu lat
o człowieku roku tygodnika Time
kiedy w ciemnym pokoju
spogląda się w otchłań
ona również patrzy na ciebie
i wciąga w obłęd
człowiek znikąd zabłysnął
przeszedł kręgi piekieł
poznał gorzki smak bezdomności
szlifował doskonałość kształtu
i wstrzemięźliwości
mógł w parku Schönbrunn
spotkać przypadkiem
swoje alter ego
bojownika walki z potworami
przyszłorocznego
człowieka roku
sam53, 26 listopada 2025
wybrane z pozszywanych marzeń (wiersz ósmy)
taniec
spójrz tak jakbyś chciała powiedzieć
weź mnie
uśmiechnij się całą sobą
w tangu serca grają jednym rytmem
tańcz!
sam53, 26 listopada 2025
wybrane z pozszywanych marzeń (wiersz trzeci)
córce
czasem patrzysz mi w oczy
jak twoja matka
nie było jeszcze ciebie na świecie
świat był mały
tylko twoja matka
patrzyła mi w oczy
jak ty
sam53, 26 listopada 2025
wybrane z pozszywanych marzeń (wiersz szósty)
słowo - kocham
są słowa tak samo bliskie tobie i mnie
jak szept na ustach
jest zachwyt
przeznaczenie
i pocałunek na dzień dobry
jest miłość która nie mieści się w słowach
Belamonte/Senograsta, 26 listopada 2025
Zły szeląg - z tomu Listopadowe pasaże
lepiej latać z fałszem po świecie
niż siedzieć w domu z prawdą
łamie serca, gnaty, roznosi zarazki
poza dobrem i złem wynosi cudze oszczędności
„..ja też jestem człowiekiem, mam w życiu pecha..“
nie zapraszaj wampira do domu
sam53, 25 listopada 2025
wybrane z pozszywanych marzeń (wiersz czwarty)
myśli
są noce kiedy myślami jestem przy tobie
pilnuję świateł ulicznej latarni
przywołując sen
w nim nigdy nie mamy siebie dosyć
ciemność wyprowadza nas na manowce
o świcie wracamy
śnić codzienność
Ostatnie komentarze:
12 grudnia 2025
Weronika
Przenosząc się zmniejszył liczbę świec w
12 grudnia 2025
smokjerzy
kipi...:)
12 grudnia 2025
czyli żadnej nadziei na choćby kieliszek chleba...
11 grudnia 2025
violetta
Ładne
11 grudnia 2025
Jest jeszcze dalej niż się wydaje.
11 grudnia 2025
Pisanie ma charakter autoteliczny.
10 grudnia 2025
Eva T.
brr, miesozerny kwiat :)
10 grudnia 2025
:)
10 grudnia 2025
:)
10 grudnia 2025
Aby do wiosny :)
10 grudnia 2025
Chociaz to. Dziekuje i pozdrawiam, Weroniko :)
10 grudnia 2025
Moze byc. Czasami za malo miejsca :)
12 grudnia 2025
sam53
12 grudnia 2025
Eva T.
12 grudnia 2025
sam53
12 grudnia 2025
smokjerzy
11 grudnia 2025
sam53
11 grudnia 2025
sam53
11 grudnia 2025
wiesiek
11 grudnia 2025
sam53
11 grudnia 2025
AS
11 grudnia 2025
smokjerzy