Lady Ann | |
PROFILE About me Friends (18) Books (1) Poetry (37) Prose (10) Photography (7) Diary (8) |
Lady Ann, 23 october 2012
założyłam czerwoną sukienkę
wybacz że nie w twoim typie
ale obcięłam paznokcie przy samym opuszku
nastawiłam naszą melodię
i tańczyłam do niej sześć razy
przykro mi że nie było cię na śniadaniu
po nabożeństwie utopię kocięta
nie ma ich kto karmić od kiedy nie żyjesz
Lady Ann, 4 august 2012
patrzę i nie widzę
dotykam a nie czuję
jak co rano
robię krok w powietrzu
chciałeś kiedyś wiedzieć
jak wygląda śmierć
widziałam ją
miała zielone oczy
Lady Ann, 15 january 2013
spóźnia się - bez zaskoczenia.
tkwimy w beznadziei.
p o ł ą c z e n i e o d r o c z o n e -
milion lat w mojej głowie.
zbliżam się do krawędzi.
- zapalimy?
- nie, spodziewam się,
że jeszcze przyjdzie pociąg.
Lady Ann, 7 august 2012
podnieś mój poziom dopaminy
zalej kłamstwami
jak gorącą czekoladą
zrób to
przecież wiesz
kocham być poparzona
Lady Ann, 23 january 2013
Nie płacz.
wsłuchuje się przez ścianę, w niewinność.
twoje istnienie tak kruche,
zależne ode mnie, jak życie gąsiennicy.
Śpij.
winien jest ten, kto wynalazł świadomość.
ból, który nadchodzi niespodziewany,
znam go, jak zapach twojej miękkiej skóry.
Wybacz.
zdejmę poduszkę z ukrwionych usteczek,
podłożę ogień pod kołyskę.
zawiodłam się,
lecz mała ja ciągle jeszcze czuje.
Lady Ann, 20 december 2011
Zawsze patrzą życiu prosto w oczy
smakują jak francuską prostytutkę
kochają by potem porzucić
jak kulawego psa
tak żyją prawdziwi
potępieni leseferyzmem
wciągnięci przez nurt obłędu
i obsesyjną doskonałość
odwiecznie eliminowani
przez inkwizycje realizmu
nieśmiertelni zbrodniarze
skazili przejrzystą powierzchnie
skrzepem granatowej krwi
by rozpływać się
po kątachzakurzonych grobowców
oświetlanych jaskrawym światłem
oślepiającym słuch
wciąż nic nie rozumiesz
ale już nie masz wyboru
otwórz umysł
zamknij uszy
a usłyszysz historię
zaklętą w zakamarkach twojej psychiki
zabrzmi dźwięczny stukot
a słowa nabiorą znaczenia.
Lady Ann, 28 september 2012
umieram do dziewięciu razy
od dawna wiedziałam
to zdarza się raz na sześć lat
i boli jak diabli
śmierć nie jest szybka
rozdziera mnie od środka
za pierwszym pękło serce
krew lała się strumieniami
za drugim było spokojniej
choć pozbyłam się całej żółci
zostało jeszcze siedem
nie wiem jak je wykorzystam
to jest sztuka prawdziwy artyzm
choć daję z siebie wszystko
nie mogę dojść do perfekcji
problemem jest moja natura
zawsze gdy zaczynam spadać
ląduję na czterech łapach
* Stary, bardzo stary "wierszyk", którego nie potrafię naprawić.
Lady Ann, 18 july 2012
Mówią że w mroku widać światła
Ja nic nie dostrzegam przez woalkę
Powinnam nosić róż
Nie jestem przecież w żałobie
Ale boje się ich malutkich ostrzy
Własnymi dłońmi krwawię na białe obrusy
W niedzielne popołudnie
Uznaj zatem że mam talent
Nie wiem czemu tak robię
Czasem wydaje się bez sensu
Wrażenia są tylko moje
Nikt nie słyszy brzęku
Może powinnam wyjechać
Porąbać skrzynie na deski
Ale kupiłam nowy kapelusz
Mówią że na wiosnę miód będzie słodszy
Terms of use | Privacy policy | Contact
Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.
8 may 2024
Touching EverywhereSatish Verma
7 may 2024
0708wiesiek
6 may 2024
Taking RevengeSatish Verma
5 may 2024
Poetic JusticeSatish Verma
4 may 2024
Izerska rzekakalik
4 may 2024
Suffering Was RightSatish Verma
3 may 2024
0305wiesiek
3 may 2024
I Was LostSatish Verma
1 may 2024
DogmaticallySatish Verma
30 april 2024
Justice PureSatish Verma