Latest items:

Poetry

	onomatopeja
	PROFILE About me Friends (1) Poetry (15) Photography (1) Diary (9)

latest best rating most commented

onomatopeja, 16 april 2016

wilgotna i szczęśliwa

połamanymi skrzydłami czołgam się
po spopielonej ziemi do źródła nadziei

nogi zapomniały kroków
znów uczę się samodzielnie stanąć pierwszy raz
szukam po omacku oparcia

wzrok straciłam patrząc w słońce
było dobre cierpliwie koiło
bez bólu

bardziej świadomie czuję
zmęczone dłonie wspieram na wierzbie
tulę korę i uspokajam oddech

mrówki łaskoczą szyję
zapomniałam jak przyjemne są pieszczoty

unoszę dumnie brodę
giętką gałęzią związuję skrzydła
ktoś kiedyś je naprawi

otrzepuję się i z drżeniem kolan
powoli zmierzam w stronę szemrzących plusków
mówią że wszystko będzie dobrze

nabieram garść i obmywam twarz
upijam kilka łyków na dalszą drogę
obudziłam się wilgotna i szczęśliwa

number of comments: 7 | rating: 12 | detail

onomatopeja, 3 october 2016

psia mać

szczeniaku
dość już śladów zębisk na mym ciele

życie to nie tylko pieszczoty i zabawy z kijkiem
warczysz na kaganiec
a bez kłapiesz pyskiem i ślinisz się na prawo i lewo

zabieranie całej kołdry nie jest już urocze
kiedy Ty wreszcie dorośniesz
jeszcze ta ucieczka z luźnej smyczy

wiem że nie chciałeś
natura wygrała cóż
szukaj
szukaj innej suki

number of comments: 7 | rating: 2 | detail

onomatopeja, 26 august 2016

będę szła

rozkochując nie ostrzegłeś o bólu
z iskier tworzyłeś barwne płomienie
zamgliły mi wzrok
ufnie chwyciłam dłoń
lubiłeś prowadzić

(czemu jak skończona blondynka nie zauważyłam że stoję sama?)
karmiłam się wspomnieniami
uciszałeś nocnymi schadzkami
aż przygniotła mnie cisza
powaliła na łopatki i zabrała oddech

w kałuży łez ociekam już spokojnie
podnoszę drżącą brodę
jeszcze nauczę się chodzić samotnie
bez zachwiania równowagi
prosto i dostojnie

number of comments: 4 | rating: 5 | detail

onomatopeja, 9 october 2016

deszczową porą

zawilgocone dłonie wycieram w niesforne loki
bo gdy pada warto spojrzeć prosto w niebo
rozgrzeje je potem napar z bratka lub kawa z miodem
kaloryfery jeszcze chłodne
zupełnie jak jego oczy

całkiem zbędne to pamiętać
wracam wstawić wodę

number of comments: 4 | rating: 2 | detail

onomatopeja, 10 september 2016

pustynna burza

odrę cię z wierzchnich warstw
zalezę boleśnie pod skórę
gorącem przyduszę i zmienię kierunek

gdy zaczniesz szamotać się prędzej zakopiesz
sparzysz usta i dłonie
śmiało polegniesz (w imię czego?)

widzisz, moje serce jest za koperkiem
głęboko mrożone w lodówce
obserwuję cię wielowymiarowo z wyłączeniem tkliwości
tak się ocenia najprościej

owijać w bawełnę można dzieciom i kłamcom
do ciebie mam szacunek
mówię szczerze nie
i dziękuję

number of comments: 3 | rating: 2 | detail

onomatopeja, 10 january 2016

królowa śniegu

za siedmioma morzami
za siedmioma falowcami
w wysokiej i wietrznej wieży
skostniałe serce ani drgnie

błękitna krew zastygła i cierpliwie czeka
wciąż pamięta szaleństwo w żył zakrętach
szum i tętent pędzących ciał
nie straszny był marznący deszcz i wiatr
iskrzył się wokół cały świat

chmurne oczy mrożą najgorętsze zapały
lodowate palce uparcie wskazują drzwi
o kryształową posadzkę rozbijają się górnolotne marzenia
suchy trzask echem odbija się od pustych ścian
bo to nie to nie ten nie tak

number of comments: 3 | rating: 3 | detail

onomatopeja, 10 april 2017

Ruja

Przebudziły się motyle z zimowego snu.
Powróciły z chińskich wakacji żurawie.

Do panien wolnych w okienko stuk-puk-puk-stuk
samce alfa ruszają w godowej postawie.

Puszą fryzurę obleczeni w woń piżma
rozbierającym wzrokiem zapraszają w toki.

Sikor na ręku odzwierciedla saldo konta,
ma mieć magiczną moc topienia serc niewieścich.

Z szerokim uśmiechem wiją misterne baje
o swej męskości – świętym graalu dla pięknych dam.

Niecierpliwe wargi i dłonie lepko błądzą
znacząc na malinowo rewir – tu byłem ja!

Wiosenne łąki pełne gorących uniesień
mruczą i bzyczą, jęczą i dyszą.

number of comments: 2 | rating: 3 | detail

onomatopeja, 4 november 2016

listopadowa panna z linii 227

zaciśnięta na skórzanym pasku dłoń
ukradkiem dotyka sperlonego policzka
głowa spętana kablami i szalem
nuci nostalgiczne melodie

światła latarni błyskają w oczach
mruży je na przystankach
marketingowe neony oślepiają głupotą
słusznie przymyka na nie wzrok

chłód próbuje z życia przegonić
srebrnym termosem i rękawiczkami
jednak nie to ciepło i nie tam
rozgrzeje ciało i duszę na trwałe

number of comments: 2 | rating: 3 | detail

onomatopeja, 8 february 2016

dochodzę etapami

1. nieświadome zaprzeczenie

pozalepiana babim latem
głucha na podszepty
ślepa na drobiazgi
ufam sercem

2. sprawiedliwe wkurwienie

TRZASK
WRZASK
RYK
BASS

3. bezskuteczne poszukiwanie

jakaś zmiana?
druga szansa?
zerowanie?

4. depresyjne żale

n i e m a n a s
j a t u
T y t a m

5. jawna akceptacja

mocniejsza
lżejsza
szczęśliwsza

number of comments: 2 | rating: 4 | detail

onomatopeja, 25 august 2016

grupa wsparcia anonimowych EN

znów zachłysnęłam się słono
wyobrażoną miłością
tak niecierpliwie wyczekiwaną

gaszę zielone płomienie
chłodnym od serca oddechem
zostały listy i czarne półcienie

cierpię na zespół EN
ktoś go zna? coś o nim wie?
nieporadnie zaleczam objawy

w telewizji nie znalazłam na to reklamy
są katary, zgagi, bóle i upławy
szerokie uśmiechy od bieli bluzki po czyste talerze
wywołują w/w i wpędzają w depresję

kardiolog rozkłada ręce
neurolog po cichu się śmieje
psycholog słucha i duma
nikt nie wie więc pisze receptę

może więc w zgodzie z hasłem
że w grupie zawsze raźniej
wesprzemy się anonimowo
emocjonalnie niepełnosprawni?

14-10-2014